Een boompje planten
Een boompje planten

Een boompje planten

Na de dag van gisteren was ik even de weg kwijt. Twee spreekwoorden daarbij schoten me te binnen: Wie wind zaait zal storm oogsten, en de wat mildere door de bomen het bos niet meer zien. Vier besprekingen op rij, over licenties, SLA’s, Storage en ga zo verder, gaan je niet in de koude kleren zitten. Samen met een aantal eerdere besprekingen was gisteren toch wel de druppel die de emmer deed overlopen. Het is meer van je plant wat verschillende bomen om te kijken wat het beste bij je past en het resultaat is dat je binnen de kortste tijd een kompleet bos hebt en je op dat moment tot de ontdekking komt dat je vergeten bent om een plan te maken waar de paden doorheen moeten lopen om te kijken wat nu echt het mooiste en beste is. Als de laatste tenminste samen gaan. Om een lang verhaal kort te maken zou ik het voorgaande moeten uitwissen en niets moeten plaatsen, maar dat gaat ook weer te ver. Even slikken, uithuilen en opnieuw beginnen, dat is het verstandigste. Een rustige foto van afgelopen weekend hoort hierbij… De vistrap in Linne, van de andere kant genomen


15 Comments

  1. kk

    Prachtig foto. Zo jammer is dat als het niet lukt om iets moois neer te zetten. Zelf stoor ik me altijd aan anderen die te kortzichtig zijn waardoor je steeds lang moet vergarderen omdat ze het gewoon niet snappen.

    Hoop dat je eruit komt me!

  2. Daar had ik in mijn werk ook altijd een broertje dood aan: al die vergaderingen, besprekingen en overleggen die tot niets leidden. En ik kan je verzekeren dat dat er heel wat waren in het welzijnswerk.

  3. Vier besprekingen op rij heeft ook weinig zin denk ik, het schijnt dat je niet langer dan ander half uur effectief kunt vergaderen achter elkaar. Ik kan me zo voorstellen dat jij daar dik overheen gegaan bent gisteren. Je moet echt munt geweest zijn, hopelijk krijg je de kans om weer even op adem te komen!
    groetjes,
    Elmar

  4. wat een herkenbaar stukje, ik krijg ook zo vaak het idee dat er niet meer zorgvuldig nagedacht wordt. targets nastreven en rapportages maken lijken belangrijker te worden dan datgene waarvoor we het allemaal doen. Ook hier worden hele bossen geplant, vaak zonder de juiste vergunning, en moeten dan weer gekapt. ik kan bijna de energie niet meer opbrengen om te luisteren naar het geneuzel tijdens vergaderingen …

Laat een reactie achter bij TeunReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.