Ik had al lang geen boeken meer gelezen, maar op een boekenmarkt in Eindhoven, vond ik het boek terug waar zo’n vijftig jaar terug de meester uit de vierde klas uit voorlas. Deze meester was de beste schoolmeester die ik tot die tijd gehad had. Als de klas de hele dag stil was geweest pakte de meester het laatste half uur een boek, van een Belgische schrijver nota bene, en gedeeltelijk in het “plat” geschreven. Ernest Claes maakte het verhaal de Witte van Zichem, over Ludovicus Verheyden uit Zichem. Een beetje de Belgische Pietje Bel. En die meester kon zo goed voorlezen dat we met z’n allen doodstil zaten te luisteren. Hij heeft het schooljaar het boek niet helemaal uitgekregen, maar het was wel mijn mooiste herinnering van de lagere school. Het boek wat ik in Eindhoven vond was niet het origineel, maar een omnibus waar vijf verhalen in staan van deze schrijver. Ik ben aangeland bij de Heiligen van Zichem, het vierde verhaal van de vijf. Voor een Hollander wellicht wat moeilijk te lezen, want het is doorspekt met de streektaal uit Zichem, maar als grensbewoner is het goed te doen. De witte ging er in ene ruk doorheen… Een wereld van herinneringen ging weer voor me open en ik zag de beelden weer helemaal voor me.
O ja nu je’t zegt heb ook zo’n lees-leraar gehad in de lagere school, maar herinner me niet meer welk boek het was. Ernest Claes, de witte van Zichem, primus haacht pils,.. op en top Belgisch he ! Heb het boek nooit gelezen maar de tvfilm is een ouwe klassieker, en die haachtse pils ? Nu ja die werd naast de deur gebrouwen, goed biertje !
Grtz
Sorry, maar ik heb helemaal niets met Ernest Claes.
Heerlijk toch een stukje jeugdsentiment.
En hoe gaat het met de badkamer, stucen nog gelukt gisteren.
Grappig dat je dat boek dan vindt en er ook een bijbehorende foto bij hebt!
leuk dat je boek vondt,
nog even verder lezen dan maar.
leuk he dat je zo weer de herinneringen terug krijgt.
😉
En de “Heiligen van Zichem ‘ was heel gewaagd deze tijd toen hij het schreef ! Maar zoals Claes vertelde kon niemand anders . De witte zit voor zolang ik leef in mijn nachtkastje , steeds klaar om te lezen , duizend keren al !
Sjoerd, wat leuk dit verhaal. Ik geef ook literatuur op school, maar ik denk dat dit verhaal lastig te volgen is voor kinderen uit Noord-Nederland, anders kon ik het ook mooi voorlezen… dan is “Reis door de nacht”, het boek dat Jan noemde misschien beter geschikt daarvoor… wel heel leuk je vondst en je kunt het verhaal nu eindelijk uit lezen… nog een fijne dag…Leuk je commentaar bij de hommel…Agnès
Tjee zag ik je naam ineens bij Richtsje staan… en dacht…kom ik kijk hier ook weer eens! Prachtig logje Sjoerd!
Groet uit het Utrechtse!
Een dergelijke herinnering heb ik ook aan onze meester in de vierde klas. Die las altijd met verve voor uit “Reis door de nacht”. Onvergetelijk … 🙂
Inspirerend. Ik had er ook zo een! Logje volgt.
Zeldzaam, zo’n meester
Ik kan me voorstellen dat je ht eind van het verhaal wel wilt weten na al die tijd.
Dan nu het hele verhaal maar uitlezen…!!
Veel leesplezier.
Stamcafe? Dat bepaald toch de bezoekers, en niet het cafe zelf?