Picknicktafeltjes – door Frank
Picknicktafeltjes – door Frank

Picknicktafeltjes – door Frank

Het is inmiddels al een 25 jaar geleden, we waren we met vrienden op vakantie op Kreta. We wilden graag wat zien van het eiland en hadden na enig beraad besloten dat we een taxi voor een hele dag zouden huren. Auto met chauffeur dus. Een auto huren was toen vrijwel net zo duur. We hadden nog gevraagd om een chauffeur die of Engels of Duits sprak, Nederlands daar hadden we maar helemaal niet naar gevraagd. Het werd dus Engels beloofden ze. Later bleek dat het Engels vocabulaire van de chauffeur beperkt was tot “good” of “no good” en later werd daar het woord “catastrofe” aan toegevoegd. Maar goed wij hadden een kaart van het eiland en we hadden enkele plekjes uitgezocht waar we naar toe wilden. We wezen die aan op de kaart en hij zij dan good of no good. So far so good dus. We waren een kwartiertje onderweg toen er ineens voor een bocht een hoop takken op de weg lagen. De chauffeur die overigens Stavros heette stapte uit en wat bleek, om de bocht lag een vrachtwagen op zijn kant, een aantal mensen erbij en ook een nog enigszins verbouwereerde chauffeur. Het was een vriend van Stavros, maar na enige tijd konden we toch onze weg vervolgen. Stavros had het nu steeds over catastrofe, catastrofe. Die takken of ook ander spul was op Kreta gebruikelijk om mensen te waarschuwen dat er om de bocht iets gebeurd was. De gevarendriehoek hadden ze daar nog niet, denk ik. Na weer een uurke gereden te hebben moesten de dames hoognodig een sanitaire stop maken. Alleen waren we net in een erg vlak en kaal gebied. Maar in de verte waren wat vierkante lichtblauwe blokken te zien, picknicktafeltjes zeiden de dames tegen elkaar, daar kunnen we wel even achter gaan zitten. Zo gezegd zo gedaan, even later kwamen ze terug gerend naar de auto, zwaaiend met de armen. De picknicktafeltjes bleken bijenkasten en de bijen vonden dat geplas niet zo leuk, daarom werden ze achtervolgd. Stavros hing de held uit voor de dames en verjoeg de bijen, alleen eentje lukte het toch om hem recht boven zijn oog te steken. Terug in de taxi werd de plaats waar hij gestoken was zo dik dat zijn oog helemaal dichtgedrukt werd. Catastrofe noemde hij dit ook.  Het ging ook pijn doen, en we adviseerden hem om toch maar bij een dokter te stoppen en mogelijk het leed te verzachten met medicijnen. Maar omdat dit waarschijnlijk gespoten zou worden, waar hij weer bang voor was, werd dat steeds uitgesteld. Op enig moment was alles zo dik en pijnlijk dat hij niet anders kon. Nadat hij terug kwam van de dokter was de zwelling duidelijk minder en zo ook de pijn. En Stavros was weer blij. We spraken daags daarop weer met hem af om een ander gebied te verkennen. Die volgende dag ging eigenlijk best goed, we zijn naar Knossos geweest en hebben nog wat andere “oude stenen” bezocht. We hebben genoten van het mooie landschap, kortom een mooie toeristische dag. Alleen op de terugweg naar het hotel stond er iemand langs de weg te zwaaien, we stopten, er was een ongeluk gebeurd. Of we konden helpen. Natuurlijk deden we dat, alleen degene die ons gewaarschuwd had vertrok toen meteen, vreemd, had ook kunnen helpen, toch? Nou ja eerste hulp verleend, Stavros waarschuwde, tussen het slaken van de woorden catastrofe door, toch nog de politie, die op hun beurt eerst een ambulance probeerden te regelen, wat niet lukte, waarna een vrachtwagentje werd aangehouden. De chauffeur van het vrachtwagentje werd verzocht (na enige discussie) de gewonde mensen naar het ziekenhuis te vervoeren, waarvoor ze achter in de laadbak werden gelegd en zo naar het ziekenhuis gebracht. Wij zaten erbij om ze vast te houden, dat ze er niet uit zouden vallen. Met die mensen is het allemaal goed gekomen, waren ook Nederlanders overigens. Ze hadden een klapband met de motor gehad, dat was de oorzaak hoorden we achteraf. Stavros heeft ons nog bij het hotel afgezet en daarna hebben we hem de rest van de vakantie niet meer gezien, te veel catastrofe met ons. Op de dag dat we naar het vliegveld gingen heeft hij ons wel nog even de hand geschud en goede reis gewenst. Maar onze andere ritjes hebben we met andere taxi’s gedaan.

Sindsdien heten bijenkasten bij ons picknicktafeltjes. Het was een vakantie om nooit meer te vergeten, want er zijn nog meer verhalen van te vertellen, maar die zijn voor een andere keer. Hieronder een foto van hoe we ongeveer de bijenkasten zagen staan daar op Kreta. Ik heb deze foto ergens geleend op internet want zelf heb ik er geen gemaakt toen, dat vonden de bijen niet goed.

 

13 Comments

  1. Het is een mooi verhaal, zo beleef je wel wat op je vakantie en met blijvende schade, sorry herinneringen. Hans

    @Sjoerd ot, wij zijn genezen, we maken volgende keer zelf wel een bodem.
    Veel zout is erg ongezond, zeker op langere termijn, snap ook niet dat in elk recept zout moet worden toegevoegd.

  2. Die Stavros had wel een punt, dat een dagje met jullie erg hachelijk was! Zelf ben ik 1 keer in Athene geweest, de Griekse ober bleek jarenlang in Nederland te hebben gewoond. Hij was wel een Feijenoord fan, wat we hem verder niet kwalijk genomen hebben….

  3. Belevenissen die je dus nooit meer vergeet. Ik ken die bijenkasten op Kreta wel, nee daar kun je beter niet gaan plassen.
    En Stavros, tja ze spreken daar al snel Engels, dat komt me ook bekend voor.
    Wij hebben destijds wel zelf een auto gehuurd, dan ben je toch wat vrijer om te gaan en te staan waar je wil.
    Een fijne woensdag gewenst.

Laat een reactie achter bij ChantalReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.