Niks zeggen – door Frank
Niks zeggen – door Frank

Niks zeggen – door Frank

Een paar maanden gelden schreef ik al wat over onze vakantie in/op het Griekse eiland Samos. Zoals verteld hebben we toen vrijwel elk weggetje gehad met onze gehuurde auto. Zo kwamen we ook in het dorpje Drakei, wat zo’n beetje aan het einde van de wereld ligt; tenminste de weg houdt daar op. Daar wat rond gekeken, en dan moet er gegeten en gedronken worden. Zoals voor zover ik weet in Griekenland ieder dorpje, en de weg er naar toe ook, meerdere tavernes heeft, konden we ook in Drakei kiezen tussen een paar etablissementen. Bij een van de tavernes stond een priester voor het terras, en we besloten daar maar te gaan eten. Die man was zo vriendelijk naar ons aan het gebaren. De uitbaatster van het naastgelegen terras werd daarbij door ons voorbij gelopen, tja je moet nou eenmaal kiezen. De priester en kennelijk tevens de eigenaar van de taverne was aller aardigst en begon gelijk rond te rennen om ons te voorzien van drank, inmiddels was ook een ander tafeltje bezet, het was ineens druk voor de man. Het schijnt in Griekenland normaal te zijn dat de priester naast de kerk ook een ander beroep heeft, en ze trouwen er ook. Ik weet niet of ze in de Griekse kerkjes een collecte houden, maar van de prijzen van het eten werd hij niet rijk, we hebben er met vier personen echt voor een paar tientjes gegeten. De priester las alle gerechten op van het bord met het menu en noemde dan de prijs erbij. Dus hebben we wat te eten besteld. De tafel werd gedekt, met voor ieder een verschillend glas en een ander merk bord, en naast een vork ook een aardappelschilmesje om je vlees te snijden. Dit alles werd in een drafje gebracht. We zagen hem op een gegeven moment zelfs de kelder in rennen om even later weer met een paar dikke aardappelen voor de frites weer boven te komen. Zijn vrouw stond in de keuken te koken (we nemen aan dat het zijn vrouw was) en toen nog een tafeltje op het terras bezet werd kwam de buurvrouw van de naastgelegen taverne helpen met koken. Daar gunnen ze elkaar toch nog wat. En toen zag ik het, de priester kwam de salades brengen en daarbij keek ik naar zijn handen, ongelooflijk hoe smerig iemand zijn nagels kunnen zijn. Ik dacht weet je wat, ik zeg niks tegen de rest, want in de keuken waar we in konden kijken, kwam alles uit plastic bakjes uit de koelkast. Het leek verder toch wel schoon, dat had ik wel gezien. Ja en het leek me erg sneu voor de man, als we zouden opstappen. Nou het vlees was goed doorbakken, de frites gloeiend heet, en het smaakte verrassend goed zelfs. Alleen je vlees snijden met een aardappelschilmesje is wel heel apart. Bij vertrek kregen we ook nog een koud flesje water mee voor onderweg, want het was erg warm die dag. Toe we allang terug waren van vakantie en de foto’s aan het bekijken waren kwamen we de priester ook weer tegen. Ik denk nou kan ik het wel tegen de rest vertellen van die vieze nagels; laten we nou alle vier die man zijn nagels gezien hebben, en allemaal gedacht hebben, vooral niks zeggen tegen de rest!



14 Comments

  1. Heel bekend dit 🙂 Wij hebben jaren lang bij Gregory gegeten in Samosstad en ook daar moest je alleen niet op de nagels letten. Ik hoor nog destijds iemand zeggen “apart die pittoreske zwarte rouwranden onder de nagels van de Kok” ik vergeet dat zinnetje nooit meer 🙂

  2. Zulke dingen kunnen ook alleen maar in het buitenland toch. In Nederland zijn zoveel regels. Wat wel weer vreemd is dat heel veel mensen het eten op vakantie dan wel weer fantastisch vindt.

    Love As Always
    Di Mario

  3. Goede morgen, ach een paar bacteriën zijn goed om je weerstand sterker te maken.
    En wie weet had de man het eten helemaal niet met zijn handen aangeraakt.
    Een fijne woensdag gewenst.

Laat een reactie achter bij sjoerdReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.