Als je me vroeger gevraagd zou hebben wat ik had willen worden kan ik daar niet eens een antwoord op geven. Het beroep wat ik nu uitoefen bestond toen nog niet. Als ik terug kijk naar mijn jeugd speelde alles zich af op straat. Rijk waren mijn ouders niet, dus de eerste TV kwam toen ik onderhand van de lagere school af was, als ik TV wilde kijken moest ik naar een vriendje waar ze wel TV hadden. Volgens mij had ik wel Cowboy willen worden. Alles wat los en vast was las ik. Van Arendsoog en Witte Veder tot alle Texas Ranger boekjes, Karl May en later ook nog Conny Coll. Avonturen over de wilde vaart, verhalen over onze Zeehelden en ga zo maar door. Als ik niet buiten was, dan was ik aan het lezen. We hadden een kleine bibliotheek, volgens mij iets door de kerk beheerd, op de Steenberg, een oude mijnwerkerswijk. Daar was ik overigens vrij snel door alle boeken heen en moest dan wachten totdat er weer nieuwe boeken werden aangekocht. Ik kon me ook goed inleven in de personages, Ik droomde over Pim Pandoer, de Witte… En toch ben ik nooit cowboy of avonturier geworden. Ook een gemiste kans. Pim Pandoer, geschreven door Carel Beke heeft mij mijn hele leven achtervolgt. Nooit zal ik de zo mooi beschreven rode amfibiesportwagen vergeten. Wellicht dat daar mijn liefde voor auto’s is begonnen. Overigens is het eerste deel gepubliceerd in 1953, mijn geboortejaar.
Pim Pandoer
click to see the pictures big
bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek
Pim Pandoer ken ik wel maar heb het eigenlijk nooit gelezen wel Arendsoog natuurlijk. Ook van 1953 en je tv verhaal herken ik, wij keken op woensdagmiddag bij iemand in de straat voor 1 cent tv maar dan kreeg je wel een kopje thee en een snoepje.
Ik wist ook niet wat ik wou worden. Ik merkte wel dat ik niet de beste leerling was dus het werd met de handen werken.
En met de kwast ging me het aangenaamst af.
ja, heel andere tijd.
Die cowboy is noot mijn ding geweest. Ik heb eigenlijk altijd boeken gelezen over politie, moorden en dat soort dingen. En nog steeds vind ik thrillers geweldig om te lezen.
Love As Always
Di Mario
We hebben de zelfde jeugd gehad Sjoerd, ik denk dat ik ook wel cowboy wilde worden.
Al de buurtkinderen speelde wel een spel op straat.
Pim Pandoer, klinkt ergens heel ver weg in mijn geheugen. Hans
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”
Pim Pandoer ken ik niet. Wel heb ik zo’n beetje alles van Karl May verslonden. Ik lees nog steeds graag en ik ben blij dat mijn dochter dat ook doet. Het is prettig jezelf in een andere wereld te kunnen “verstoppen.”
Lest = leest. Waardeloze spellingcontrole op de ipad….
Wij moesten altijd naar de bibliotheek voor boeken, Pim Pandoer heb ik zeker gelezen, net als alle boeken van Arendsoog of van De kameleon. Maar als ik nu een Arendsoog uit de kast pak, dan lest dat niet zo leuk meer, her is toch wel erg gedateerd.
Ik ken hem ook niet, wel de Katjangs, dat waren ook eigenlijk jongensboeken.
Natuurlijk is dat zo, dat veel mensen van onze leeftijd iets geworden zijn wat vroeger nog helemaal niet bestond. Ik weet dat ik het als kind maar een vaag beroep vond, vertegenwoordiger. Zo vind ik de term account manager een vaag beroep van deze tijd.
Lezen heb ik ook veel gedaan, maar geen jongensboeken.
Ik wilde ridder worden, het had theoretisch gekund, ware het dat mijn ouders niet van adel waren.
Inmiddels vele jaren ook werkende op een kantoor, en dat terwijl ik een ambachtelijk vak ooit geleerd heb.
Maar had ik toen geweten wat ik nu weet, dan was het antwoord een stuk simpeler geweest op die vraag wat ik later wilde worden.
“Gelukkig”
Haaa! Ja die boeken heb ik ook gelezen, erger, mijn oudste zus en ik speelden een tijd lang dat we Pim Pandoer waren. Die sportwagen zei me niks, maar we trokken donkere kleren aan en gingen dan sluipen en klimmen en rennen door het bos, buiten de paadjes natuurlijk. (We hebben helaas nooit een boef gevangen.) Altijd als ik De Imbosch hoor noemen, of op een landkaart zie staan, moet ik aan Pim Pandoer denken.
Leuke herinneringen, Sjoerd. Veel van de door jou genoemde boeken heb ik ook gelezen, maar Pim Pandoer ken ik alleen van naam, die boeken heb ik nooit gelezen.
Pim Pandoer boeken heb ik nooit gelezen. Ik las wel andere boeken. Want lezen deed ik ook veel.
Leuk Sjoerd, kijk ook eens in je mailbox. 😉
Dank je, dat is een mooi kado…
Goede morgen Sjoerd. Ik kom uit een gezin waar veel gelezen werd en waar veel boeken werden gekocht. Op school konden we wel eens per week een boekje lenen, maar dat was zo uit. Ik koop nog steeds boeken en ik heb een afwijking, ik koop voornamelijk boeken die ik al ken, die lees en herlees ik regelmatig.
Als kind las ik graag jongensboeken, die waren veel spannender dan die flauwe meisjes boeken, vond ik. Ik heb op zolder nog een kist vol, veel Biggles boeken. Geen Pim Pandoer, die ken ik wel uit de tijd dat ik in Amsterdam als filiaalhoofd van een jeugdafdeling in Noord werkte. Ik heb ze aangeschaft destijds maar nooit gelezen.
Ik wens je een fijne vrijdag toe.
ik weet dat alle jongetjes ontdekker of brandweerman willen worden, cowboy lijkt me natuurlijk nog avontuurlijker.
ik ken je strips, maar die pandoer ken ik niet, bij mij thuis was dat meer kuifje en billy turf enz…
mijn moeder las veel, en had een hele hoop boeken zelf. Veel van de bekende Nederlandse schrijvers en zo. Mijn favoriet waren al heel vroeg de streekromans van Toon Kortooms, en niet te vergeten Ciske de Rat. In de bibliotheek haalde ik vooral de boeken van Arendsoog en heel veel zogenaamde studieboeken. Landen, archeologie en alles over de dinos waren mijn interesse vooral.
Ik hield me in die tijd meer met andere boeken bezig, dan met deze jongensboeken.
Maar lezen deed ik toen ook graag.
Fijne dag vandaag.