Gisteren kwam ik iemand op het werk tegen die ik al meer dan twintig jaar niet meer had gesproken. Hij werkt bij de Provincie Limburg en ik heb destijds samen met hem procestechniek gestudeerd. Samen zijn we destijds ook bij DSM begonnen in de utility sector. Hij vertrok naar de Provincie Limburg en ik bleef bij DSM. Maar er waren avonturen die we samen beleefd hebben die nog steeds in ons hoofd gegrift staan. Ik ga dan even meer dan vijfentwintig jaar terug. Ik was aan het trainen voor de Kennedymars en was te voet van Hoensbroek naar het werk in Geleen gelopen, een tochtje van 30 km heen en terug, dus een leuk begin. Ik had met hem afgesproken dat we in de middag samen wat monsters zouden gaan nemen in de voormalige Carisborg groeve in de Passart. Toen ging de telefoon, mijn vrouw, in redelijk opgewonden staat belde dat mijn twee kinderen zich per ongeluk hadden opgesloten op de badkamer, en ze had geen idee wat ze aan het doen waren, 1 en 2 jaar oud en dan tussen al die gevaarlijke spullen. En net dan ben je niet met de auto of fiets naar het werk maar te voet. Auto’s waren schaars dus snel mijn collega gebeld met de vraag of we meteen konden afreizen en hem even de situatie uitgelegd. Gezien de relatie werd ter plekke een en ander geregeld en weldra zaten we in de auto op weg naar huis. Daar zat mijn vrouw voor de badkamerdeur liedjes met de kinderen te zingen. Bevrijden was uiteraard zo gebeurd, en de monsters die we moeten nemen waren ruim op tijd, maar dit soort herinneringen blijven je bij. Ik vond het fijn dat we even in de gelegenheid waren om bij te praten, ook hij moet nog even wachten op pensioen…
Op de foto de voormalige bruinkool groeve Carisborg, met op de achtergrond de staatsmijn Emma.
twee oude makkers
click to see the pictures big
bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek
Dat zijn zeker de momenten die je onthoud, en ook de momenten die voor een aparte band met sommige collega’s zorgt
Dat zijn warme momenten, opeens ga je terug in de tijd.
Dat was zeker een heel andere tijd qua communicatie.
De Emma mijn is voor mij de bekendste. Hans
Goh, wat een herinnering, zo vreemd dat je dat wel onthoudt.
Niks aan de hand, maar het moet even opgelost worden.
Ik heb het ook een keer met Roos gehad dat ze zichzelf had buitengesloten. Of eigenlijk binnengesloten, want ze trok zich per ongeluk de knip van de voordeur omhoog. Die knip ging meteen naar beneden en kon ik het huis niet meer in. Met een schroevendraaier van de buurman lon ik een raam omhoog schuiven. De paniek van je vrouw kan ik me helemaal voorstellen!
Groetjes Kakel
Gelukkig heb je vrienden en collega’s om je te helpen. Die zal je missen als je met pensioen bent, maar dan kan je wel de hele dag thuis zijn. 🙂
veel mooie herinneringen
Sweet memories. Wat een grappig verhaal van die twee rakkertjes in de badkamer. Wel knap van je dat je toen 30 km heen en 30 km terug liep van huis naar werk. Dat is mij nog nooit gelukt, ook niet toen ik 25 jaar jonger was! 🙂
Sommige blijnen je levenspad doorkruisen, ook al ontbreken er jaaaaaaren, is het alsof het gisteren was.
Leuk als je dan opeens iemand weer tegenkomt en zulke mooie herinneringen kunt ophalen.
Altijd de moeite waard om even samen herinneringen op te halen. Zeker zo’n dag vergeet je nooit meer, denk ik.
Haha, mooi verhaal! Gelukkig eind goed al goed 😉
Wat een prachtige foto en een zoete herinnering.
Mooie foto zeg. Oude foto’s hebben altijd zoveel te vertellen. De Kennedymars..25 jaar geleden. Mmmm, nee toen was ik daar nog niet. Volgens mij was ik daar in 1996 en 1997. Tenminste.. ho ho. Waar heb jij hem gelopen. Ik was in Someren. Mooi dat je jaren later nog oud collega’s tegenkomt waar je goede herinneringen mee hebt.
Love As always
Di Mario
Hai Sjoerd,
wat een verhaal, zeg!!
En wat leuk, dat je je herinnering met je oude maat kon ophalen.
En… wat fijn, dat het goed is afgelopen!!
groet!
Marlou
.
Leuk om elkaar na zo’n lange tijd weer eens te zien. Zo kun je weer de herinneringen ophalen samen. Voor vandaag wens ik je een heel fijne donderdag toe.
een vriend voor het leven….
je hoeft mekaar niet altijd te zien om te weten dat het goed zit
dat is wel fijn
en herinneringen ophalen , dat is eigenlijk best leuk
Dat is goud waard, als je samen na zoveel jaar weer de herinneringen van toen op kunt halen…!
Mooie dag vandaag.
Dit soort momenten zijn goud waard en geven ook aan dat we de leuke/spannende dingen van het toen nog niet zo jachtige leven gelukkig nooit vergeten.