De treinreis
De treinreis

De treinreis

Heel Nederland wilde afgelopen zondag met de trein reizen. Maar dat was dus dikke pech voor mij. In Roermond stapte een nogal gezette dame de trein in en parkeerde zich pardoes tegenover mij. Ze stonk naar de odeklonje en woog zeker meer dan 150 kilo. Dat was dus goed voor twee zitplaatsen. En geloof me, van Roermond tot in Utrecht waar ik (gelukkig) moest overstappen richting Lelystad, at de dame continu door en het gerupsj en geboer en verder geluiden die ook vanonder haar rok te horen waren brachten mij lichtelijk in paniek. Vluchten ging niet, en ik was blij dat we in Utrecht aankwamen. U snapt, het geschenk van de NS was hiermee meteen een marteling geworden.


20 Comments

  1. op onze reis naar Bovenkarspel, zakte er ter hoogte van Grootebroek een medereizigster door de bank. Zij woog zowat een ton, maar het was een heel aardig mens. Toen ze was uitgestapt zagen we dat er een keilbout was gebroken.Debank hing ietwat scheef.
    Op de autosnelweg maak je zo’n avontuur niet mee, daar vallen dooien.

  2. Ik ga soms wel twee keer verzitten: parfumlucht, eindeloos bellen, hard praten, krant lezen met gespreide armen, allemaal heeeeel erg, maar dan ga je toch gewoon een stuk verderop zitten! Dit verhaal riekt naar sado-automobilistische zelfkwelling.
    om maar weer een smoes te hebben om in eigen blik te reizen..

  3. Waarom daar blijven zitten? Ik verkas wel eens hoor, als het gezelschap me niet bevalt. Bij grote stations gaat er meestal genoeg uit en vind je zonder problemen weer een plekje.

  4. Catman (Frank)

    Dat was zeker een nachtmerrie. Moet je eigenlijk niet schrijven dat je van de hele reis tot Utrecht niets gemerkt hebt en dat je geslapen hebt? Ofwel dat heb je toch gedroomt? Ik kan me niet voorstellen dat iemand zich in het openbaar zo gedraagt. Of ben ik dan lichtelijk naief.

Laat een reactie achter bij TeunReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.