Heel Nederland wilde afgelopen zondag met de trein reizen. Maar dat was dus dikke pech voor mij. In Roermond stapte een nogal gezette dame de trein in en parkeerde zich pardoes tegenover mij. Ze stonk naar de odeklonje en woog zeker meer dan 150 kilo. Dat was dus goed voor twee zitplaatsen. En geloof me, van Roermond tot in Utrecht waar ik (gelukkig) moest overstappen richting Lelystad, at de dame continu door en het gerupsj en geboer en verder geluiden die ook vanonder haar rok te horen waren brachten mij lichtelijk in paniek. Vluchten ging niet, en ik was blij dat we in Utrecht aankwamen. U snapt, het geschenk van de NS was hiermee meteen een marteling geworden.
Maar het boekje was aardig om te lezen, of heb je dat niet gedan?
op onze reis naar Bovenkarspel, zakte er ter hoogte van Grootebroek een medereizigster door de bank. Zij woog zowat een ton, maar het was een heel aardig mens. Toen ze was uitgestapt zagen we dat er een keilbout was gebroken.Debank hing ietwat scheef.
Op de autosnelweg maak je zo’n avontuur niet mee, daar vallen dooien.
hihihi, zo maak je nog eens wat mee. Je had een praatje met haar moeten maken, mensen die praten kunnen niet eten, of zij wel?
Arregat, je omschrijft het zo dat ik het als het ware voor me zie!
jeetje, ik was naar een andere coupe gegaan!
Ik ga soms wel twee keer verzitten: parfumlucht, eindeloos bellen, hard praten, krant lezen met gespreide armen, allemaal heeeeel erg, maar dan ga je toch gewoon een stuk verderop zitten! Dit verhaal riekt naar sado-automobilistische zelfkwelling.
om maar weer een smoes te hebben om in eigen blik te reizen..
Maar eerlijk is eerlijk, de NS is niet de schuldige. Ik bedoel, die kunnen er toch niets aan doen dat miss Pig(gy) tegenover jou gaat zitten? 😉
oh wat vreselijk zo,n reis.
gelukkig heb je het weer achter de rug
🙂
Ik snap het niet. Dan ga je toch ergens anders zitten, of desnoods staan? Is Me! daar soms te beleefd voor aangelegd?
Haha, nee dat lijkt me geen feest.
Ooooh wat erg zeg…..
ja!
In elk geval is reizen met het OV binnenkort voor haar niet meer te doen.
Zie jij haar zich al door zo’n OV-chip tourniquetje wurmen?
Ik denk, dat ik in een dergelijke situatie maar op zo’n houten klapstoeltje in een halletje was gaan zitten. Of hebben ze die niet meer tegenwoordig?
Kon je niet gewoon naar het voorbij glijdende landschap kijken of een boek lezen?
Creatieve hoek voor die foto… mooi lijnenspel levert dat op
Waarom daar blijven zitten? Ik verkas wel eens hoor, als het gezelschap me niet bevalt. Bij grote stations gaat er meestal genoeg uit en vind je zonder problemen weer een plekje.
haha moet er wel om lachen, het is zo herkenbaar, kan me goed voorstellen dat je opgelucht was 🙂
ze moesten haar eruit zetten, midden op het veld…..
Oh oh dan kan ik me voorstellen dat je de NS even voor gezien houdt. Er zat dus een regelrechte Ma Flodder tegenover je maar dan eentje zonder humor? Nog eng gedroomd vannacht? 😉
Dat was zeker een nachtmerrie. Moet je eigenlijk niet schrijven dat je van de hele reis tot Utrecht niets gemerkt hebt en dat je geslapen hebt? Ofwel dat heb je toch gedroomt? Ik kan me niet voorstellen dat iemand zich in het openbaar zo gedraagt. Of ben ik dan lichtelijk naief.