TomTom – a way of life
TomTom – a way of life

TomTom – a way of life

Toen we gisterochtend door Tommie twee keer het bos in waren gestuurd rondom een klein plaatsje in Duitsland, dacht ik aan een gesprek enkele dagen geleden dat achter ons gevoerd werd. Het was op weg van de parkeerplaats aan de Cabergerweg in Maastricht naar de binnenstad. De jongelui hadden een kilometer of zestig gereden en verklaarden dat zij dit zonder TomTom nooit gered hadden. TomTom was voor hun "a way of life", anders kwamen ze nergens. Mijn ervaring is dat ik best zonder, en af en toe beter zonder kan. Zodra er wegwerkzaamheden, nieuw aangelegde wegen, pas geplaatste rotondes etc. zijn. Wil Tommie wel eens iets anders voorstellen dan verstandig is. En veel zijstraten na elkaar met daartussen op- en afritten is een crime. Het meest irritant vind ik de volgende zin: Ga rechtdoor over de rotonde, tweede afslag. En daar hebben meer mensen last van.

Vandaag is hier in Gebrook een grote braderie, eens kijken waar ik naar toe kan vluchten. Ik moet nog even op pad vandaag, en wees gerust, zonder Tommie. Het nadeel is dat wij er middenin wonen en waarschijnlijk niet meer terug kunnen omdat alles is afgesloten.

15 Comments

  1. Mijn eerste navigatiesysteem was er een van Aldi. Dat heeft niet lang geduurd, want daar had ik inderdaad meer last van dan lust. Sinds vorig jaar heb ik een TomTom, en hoewel het bij (nieuwe) rotondes altijd even zaak is om even wat oplettender mee te kijken en te denken, ben ik er tot nu toe toch wel tevreden mee. Vooral bij tripjes naar onbekend terrein, in een drukte die we hier in het noorden niet echt gewend zijn, neemt het toch wel een stuk stress weg.

  2. Ik heb geen tomtom nodig om de oranjegekte te ontvluchten. Serieus, ik heb geen tomtom omdat ik steeds in hetzelfde gebied werk en woon, voor langere afstanden werken we samen; hij rijdt en ik navigeer. Ik ben een soort van branbran 😉

  3. Ik heb altijd zonder tomtom overal kunnen komen, en dan nog zonder wron te gaan. Nu zit er tomtom op mijn PDA, en vond ik het erg handig toen ik in de donkere avond op pad ging nar een plek die ik niet kende..

  4. Mijn hersens worden lui van een Tomtom constateer ik. Vroeger reed ik overal heen. Laatst moest ik naar Wesel. Ik moest er verdorie over nadenken hoe ik bij mijn bedrijf moest komen. Je mag weten: Ik schaamde me diep.

  5. Ik heb geen auto, maar ben zelf wel een (betere) TomTom. Heel veel fietswegwijzers in de buurt van Provinciale wegen leiden fietsers behoorlijk (onnodig) om de tuin. Ik trek me daar weinig van aan en ga op goed geluk dwars door een stad in plaats van de fiets/stoplichtenroute er omheen. Eigenlijk gaat dat altijd goed, ook buiten NL. De truc is simpel, ik fiets richting de hoogste kerktoren en vervolgens gewoon rechtdoor. Fietswegwijzers in grote delen van Duitsland zijn tegenwoordig een stuk beter dan hun ANWB-tegenhangers. Hun fietsroutes zijn losgekoppeld van de hoofdwegen en gaan wel dwars door steden, een stuk leuker en directer.

    Aan de andere kant vind ik misfietsen niet zo’n probleem. Dan xi ik nog eens iets anders en mogelijk vraag ik wel de weg wat soms ook een leuk gesprek opleverd.

    Maar voor een aantal mensen zal een TomTom een uitkomst zijn. Naast hun slechte geografische kennis is doorgaans ook hun richtingsgevoel verre van toereikend. Die hebben zelfs een TomTom nodig om de supermarkt uit te komen. 🙂

  6. Tja, das wel heel herkenbaar. Ik heb even gedacht dat TomTom de oplossing was voor alle probleen maar het blijft raadzaam de eigen hersencellen te gebruiken en af en toe je TomTom te updaten natuurlijk. Grappig dat jullie ook de oranjedrukte ontvlucht zijn naar de oosterburen 🙂

Laat een reactie achter bij FrankReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.