Ik moet, echt niet… (1)
Ik moet, echt niet… (1)

Ik moet, echt niet… (1)

Mensen moeten tegenwoordig zoveel. Thuis zitten is er niet bij. De trend begint al bij de jeugd, die moeten gewoon ieder weekend wat doen om op school mee te komen. Goh we zijn naar de Efteling geweest, of we zijn naar Toverland geweest of we moeten naar paardrijles, of fe judo of, of, of…. Daarna de wat oudere jeugd, die moeten ook ieder weekend wat doen, naar pinkpop, naar de Disco en verre reizen en ga zo maar door. Dan de rest, de al wat ouderen, die moeten de koopzondag, de zaterdag, de all in resorts, het kan niet op. Druk, druk, druk… met wat eigenlijk.
Ik kan me niet herinneren dat dat vroeger ook zo was. Ik kwam niet verder dan met wat buurjongens cowboy en indiaantje spelen. Met een stok als pistool, en een twijg met een stuk touw als boog. De kosten waren nihil. TV hadden we nog niet en de electronische spelcomputers moesten nog worden uitgevonden. Verre vakanties zaten er niet in. We waren gewoon veel thuis, speelde spelletjes, er werd getoept en gekwajongd en de echte feesten waren verjaardagen of een vrijdagavond met de familie een hoorspel beluisteren. Wat mijn ouders al die tijd deden weet ik niet. Ik was er nooit.
U ziet, ik duik even terug in de tijd, mijmerend over mijn jeugd. Ik was zelden thuis en altijd buiten. Nooit alleen of eenzaam, ik vond wel wat. Zoals werk toen ik een jaar of 10 was. Het stelde niet veel voor, lege flessen sorteren, breuk aangeven en de auto wassen van de directeur. Even later op de heftruck, en nog wat later reed ik de vrachtwagens naar binnen en kon deze laden en lossen. Toen ik een jaar of vijftien was vertrok het depot naar elders en was ik een ervaring rijker. U ziet een 1 staan boven de/het blog ofwel, er volgt meer. Alleen morgen is het even stil hier, helemaal niets, u begrijpt wel waarom, anders bladert u maar even terug.

25 Comments

  1. Vroeger hadden mensen het echt druk; nu doen ze krampachtig alsof. Dat is een groot verschil. Zo werkte mijn moeder 40 uur per week, deed daarnaast vrijwilligerswerk voor de kerk, bracht mijn zoon naar het voetballen en was regelmatig ’s nachts te vinden in de “fiets-o-theek”, later “discotheek” in de kelder van Hotel Krasnapolsky. In dat omgebouwde fietsenhok was er een meneer die zijn platencollectie (Voor de jeugdigen: dat is een ander woord voor discotheek) draaide voor de aanwezige jongelui.
    .-= Terrebeles laatste blog ..Het zijne (Een verhaaltje) =-.

  2. Vandaag een andere dag, met herinneringen natuurlijk.

    Van vroeger herinner ik mij vooral hutten bouwen, voetballen met de jongens, tentjes fabriceren in de tuin of onder de tafel, knikkeren of jufje-spelen in de gang…
    Toch mopper ik niet over onze jongens: die spelen ook graag buiten, fietsen, hinkelblokken, fikkiestoken 😉
    En hopelijk neemt goedheiligman nog bijvorobeeld een gereedschapkist, rubberlaarzen, schepjes en metaaldetector mee!!
    .-= richtsjees laatste blog ..woensdaglogje =-.

  3. Hoe herkenbaar. Het urenlang gewoon maar een beetje op een stoepje zitten of vliegeren of met een houten zelfgemaakt zwaardje de katholieke overbuurjongens uitdagen en dan maar vechten of rennen. Men was snel tevreden had niet dat opgejaagde van vakanties die rust zouden geven maar eerlijk, je komt moe als een afgetakeld molenpaard dikwijls weer thuis. Neen, daarom ben ik dol op in mijn eentje de polder in gaan. Gewoon maar wandelen of fietsen en genieten van de rust. Het gekke is dat je niemand ziet in de polder of in het bos. Nou ja een enkeling de rest zit in de file onderweg naar eleukee dingene

  4. Ik begrijp je opborrelen van ervaringen uit je jeugd. Goed om in deze situatie even stil te staan bij wat er was. Afscheid nemen gaat vaak gepaard met terugzien.
    De logica van de 2 in de kop die bij de comments in een 1 verandert ontgaat mij.
    .-= hansckees laatste blog ..IN HET VERSCHIET =-.

  5. Ook vroeger hadden we het dus druk als ik het goed begrijp uit je verhaal.Je deed immers best veel toch? Zo verging het ook mij, samen met m,n tweelingzus. En vriendjes.Wij zwierven hele middagen door Amsterdam. Zonder tramkaartjes, zonder de tram. Wij liepen alles. Van west naar noord, met de pont het Ij over. Het waren toch al gauw 10 kilometer per woensdag of zaterdag middag wat wij af liepen. En onderweg was er wel heeeel veeeel te beleven.
    .-= Leibelees laatste blog ..Een e-mail aan Geert =-.

Laat een reactie achter bij richtsjeReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.