Ik moet, echt niet… (3)
Ik moet, echt niet… (3)

Ik moet, echt niet… (3)

Ik zal een jaar of 16 geweest zijn toen ik mijn eerste echte vakantiebaantje kreeg. Er ging een verhaal rond dat je veel geld kon verdienen in Duitsland. Er reden dagelijks bussen naar de Papierfabriek in Linnich, en het enige wat ik hoefde te doen was opstappen en gaan vragen, met een nee kon je met dezelfde bus weer terug. Dus op een ochtend om vijf uur richting markt, in de bus en richting Duitsland. Ik hoefde niet eens terug, maar kon meteen beginnen. Het enige wat ik moest doen was papierrollen inhangen in de machines en die werden dan door de meisjes aan de lopende band verwerkt tot plakrollen en diverse andere producten zoals melkpakken. Dat waren 1 a 2 rollen van 1500 kilo in een uur, en voor de rest had je niets te doen. Een beetje hulp aan de dames met het instellen van de messen leverde me een berisping op bij de “Meister”, want dat was minderwaardig werk, daar mocht ik me niet mee bezighouden. En daar stond ik dan als jong van 16 die behulpzaam wilde zijn. Maar, zo recalcitrant als ik toen al was, deed ik nog steeds hetzelfde, alleen het instellen van de messen, gebeurde daarna terwijl de rol zogenaamd nog in de takel hing… De extra bonus voor de hoogste productielijn was daarna mooi meegenomen. En ik had ook nog het gevoel dat ik het verdiende. Maar ook dit is alweer geschiedenis. Vanaf gisteren zitten we in de winterlook, een mens wil wel eens wat anders…

20 Comments

Laat een reactie achter bij ChantalReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.