Statussymbool
Statussymbool

Statussymbool

Me!

De auto was vroeger een echt statussymbool. In de begintijd van de automobiel, zoals dat deftig werd genoemd, reed alleen de dokter, de notaris en de burgemeester in een auto. De auto was in die tijd geen alledaags bezit en alleen de welgestelden konden zich zo’n vehikel permitteren, tenminste, als ze een beetje konden sleutelen. De wegenwacht moest toen nog worden uitgevonden, voor de geenteresseerden, deze is pas in 1946 op de weg gekomen. Jaren later werd het een auto met chauffeur, dat was pas decadent en chique. En toen was er Hitler, en een tweede wereldoorlog, en de Volkswagen, ons aller trots. Want wie heeft er nou geen volkswagen gereden. De auto kwam ter beschikking van de kleine man, de harde werker en weg was de status. Onder de jeugd was een golfje GTI status, of later een Honda Civic, of Opel Corsa. Maar dat was schijnstatus. Daar doken onmiddellijk enkele fabrikanten op, zoals Jaguar, Mercedes en Rolls Royce. Met de onbetaalbare, en rijkdom uitstralende blitsbakken. En als laatste yes, was daar dan weer de Volkswagen, met de Bugatti Veyron. Moet ik nog meer zeggen… Ik weet, het is een beetje gechargeerd, maar het geeft wel aan dat we met z’n allen weg zijn van een stukje echte vrijheid op de weg. Alleen de echte armen onder ons kunnen nog dromen… van een mooie, onbereikbare auto, en als je dan toch droomt, waarom niet van een VW Veyron


volkswagen

16 Comments

  1. Ik heb echt niets met auto’s…. als het maar rijdt, dat is mijn enige echte voorwaarde. Dromen doe ik soms, heel soms, over een Citroen DS. Geweldige auto!

    ps antwoord op jouw vraag: ja, doe maar! Wil je een persbericht? 😉
    .-= karines laatste blog ..Boek =-.

Laat een reactie achter bij LaurentReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.