Niks meer, of toch…
Niks meer, of toch…

Niks meer, of toch…

Na het blogje van gisteren ben ik even uitverteld. Alles wat ik kwijt moest staat er in. En dan is zo’n dag erna even rust op de plank. Ik ben helemaal leeg wat dat aangaat. En ik had nog wel zo veel plannen. Maar goed, dat komt wel weer terug. Vandaag gaan we eerst eens even bij NedCar op bezoek, u weet wel, die van die DAFjes. Van Doorne’s Automobiel Fabriek. Dat Nederlandse merk dat verkwanselt werd aan Volvo, en waarvan Volvo niet wist hoe snel ze van die DAFjes af moesten komen, want die pasten niet bij hun imago. Ik vind het nog steeds een schande voor de regering destijds. En denk eraan, op iedere Volvo destijds zat een bom subsidie van u en mij. Daar ga ik vandaag dus naartoe, niet voor NedCar, maar naar een firma die daar vandaag op de parkeerplaats een rijdende showroom heeft staan. Wellicht dat ik deze oportunity moet aangrijpen om nog een paar laatste beelden te maken van deze fabriek. De laatste auto’s zijn daar van de band gerold, en alles wordt nu omgebouwd voor de produktie van de BMW Mini…

bVision Photography

18 Comments

  1. Hai Sjoerd,

    ja… das war einmal!
    Ik heb er ook in gereden!! Ik had een racing-green Dafje.
    Wat een zalig autootje.
    Later had mijn schoonmoeder er ook eentje.
    Die stond nogal veel in de garage en werd na elke rit helemaal gepoetst.
    Degene die hem uiteindelijk van haar kocht heeft ‘m vast nog steeds!!

    Groet van Marlou

    .

  2. En toch waren het grappige autootjes die Dafs.
    Off topic, staat een heel stuk hier in de krant dat de trafohuisjes gemeentelijke monumenten worden. met nog uitleg erbij over de huisjes. Zal het inscannen en opsturen eerdaags als je het leuk vindt.

  3. Dat Dafje doet me denken aan het Dafje van de ouders van een vriendinnetje van me indertijd. Bij gebrek aan een garage of carport, werd dat autootje na thuiskomst altijd even schoon en droog gepoetst, waarna er een keurig passend zeil overheen werd gespannen …
    Veel plezier daar vandaag!

  4. Gisteravond zagen we in de serie Revue nog zo’n oud Dafje rijden. Toen ik kind was hadden onze achterburen een wit Dafje. Af en toe mocht ik op zondagmiddag met het buurmeisje mee een ritje maken. Het was heel opwindend. En wat was ik dan gelukkig, zo’n zondagmiddag.

Laat een reactie achter bij Di MarioReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.