Rust zacht

Vandaag is het een beetje stil hier, mijn hoofd was gisteren een beetje leeg toen ik hoorde dat mijn sportvriend was overleden. Jarenlang samen gesport tot we beiden in de lappenmand terecht kwamen, samen judo, samen squash totdat we er bij neervielen. We hadden geen woorden nodig naar elkaar. En dan is het in ene stil. Hij was een van die mensen die je een fijne oude dag zou toewensen. Als oudere mensen sterven kun je daar mee leven, als het van je eigen generatie is wordt dat pijnlijker, daar ga je over nadenken.