Karel
Karel

Karel

Langzaam tjokte de man met zijn rollator door de straat. Na de oorlog was hij blijven hangen in Nederland om goed geld te verdienen in de mijnen, maar aan dat goede geld kwam een einde toen de mijnen gingen sluiten. Vanaf dat moment kwam hij in de WW en later in de bijstand. Zelfs de gezellenhuizen waar hij als vrijgezel leefde sloten hun deuren en hij moest op zoek naar andere woonruimte. Werk vond hij niet meer, maar toen hij in een hotel een plaatsje kreeg om te wonen en af en toe wat bijwerkte in de keuken, oppaste op het kind van de eigenaars kwam zijn leven echt tot stilstand. Het kabbelde jaren en jaren voort en hij werd steeds eenzamer. De enige afwisseling was af en toe een boodschap halen in het dorp, zoals hier het centrum genoemd wordt. Hele gesprekken voerde hij met zichzelf, de televisie en de denkbeeldige gasten die hij ontving. Hij schold iedereen en alles uit, maar alleen als ze het niet hoorden en hij op zijn kamer zat. En met zijn groeiende ouderdom kwamen er ook gebreken. Het lopen ging niet meer zo lekker en nu liep hij hier met een rollator. Het ging steeds slechter met hem en hij belande een paar maal in het ziekenhuis. Midden december vorig jaar ging het mis, geholpen door de brandweer en de broeders van de Ambulancedienst werd hij afgevoerd naar het ziekenhuis. Sindsdien hebben we van Karel niets meer vernomen…

click to see the pictures big

bVision Photography

bVision.nl een Parkstad Limburg blog

17 Comments

  1. Dag Sjoerd,

    wat heb je dit mooi verwoord.
    Ik ben er ontroerd van…
    Ik zag die eenzame man lopen, al scheldend en somber.

    Ik denk dat ieder dorp zo wel z’n Karel heeft.
    In Haarlem loopt ook een oude man rond, die foetert op alle auto’s.
    “Rubber, rubber, rubber….” roept hij dan keihard.

    Mooi verhaal Sjoerd. Ga je uitzoeken of hij nog leeft?
    Groet!
    Marlou

    .

  2. luc

    Toen Paul McCartney hoorde dat er mensen in totale eenzaamheid werden begraven , geloofde hij dit niet ! Tot Eleanor Rigby werd begraven en hij getuige was dat er niemand was ! Zo zijn er velen zoals Karel , veel meer dan ge denkt ! Och Sjoerd , dat is mijn grote angst , eenzaam geraken ! Zou ik niet overleven !

Laat een reactie achter bij riaReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.