Vluchtelingen – door Frank
Vluchtelingen – door Frank

Vluchtelingen – door Frank

Onlangs zijn we met vakantie geweest op het Griekse Eiland Lesbos. We hebben een fijne en best wel relaxte vakantie gehad, dat even vooraf. Vlak voor dat we gingen kwam er ineens veel berichtgeving in de diverse media dat ook de Griekse eilanden overspoeld werden door vluchtelingen. Eerlijk gezegd, heel even hebben we toen nagedacht wat dat zou betekenen voor ons. We hebben eigenlijk meteen besloten om gewoon te gaan, je kunt je ogen niet sluiten voor het leed van de wereld. Ik weet dat veel mensen tijdens hun vakantie de wereld graag zien door een “roze bril”, en ik las bij de reacties op websites en in kranten dat er mensen zijn die vinden dat ze dan geen “vakantie” zouden hebben als al die vluchtelingen daar zouden zijn. Dat moet iedereen voor zich zelf weten natuurlijk, maar zoals gezegd wij vinden dat je je ogen er niet voor kunt sluiten; Er waren veel vluchtelingen daar, maar ze doen echt geen vlieg kwaad. Langs de kust, waar ze aan land kwamen, lag het vol met kapotte rubberbootjes, zwemvesten en andere achtergelaten spullen. We hebben ze op een boot van de kustwacht zien aankomen in de haven, we zagen ze slapen in de open lucht, we zagen ze lopen langs de weg. Ja lopen, want vervoeren met bussen of mee rijden in auto’s is verboden volgens een of andere kromme wet daar. Van de kust naar de hoofdstad, waar ze geregistreerd worden, is het ongeveer 70 kilometer, en dat door bergachtig gebied. Hele gezinnen zagen we vaders en moeders met een baby in een draagzak voor hun buik of op de rug, en soms ook nog een paar kleuters erbij. In een geval ook nog een oudere mevrouw, waarschijnlijk de oma. En dat bij pakweg 30 graden Celsius. Dit is allemaal zo in en in triest, zo schrijnend. Mensen die hun hele leven, hun bestaan hebben moeten achterlaten in een land waar ze vanwege hun geloof vermoord worden. Ik ben er van overtuigd dat je niet zomaar alles achterlaat, voor een onzekere toekomst in Europa. En dan zijn er nog mensen die deze vluchtelingen betitelen als “gelukzoekers”. Als ons leven en dat van ons gezin zo bedreigd werd, dan zouden we toch ook vertrekken naar een veiligere plek, of niet soms? De plaatselijke bevolking daar op Lesbos en wellicht ook elders in Griekenland, helpt deze mensen gelukkig zo veel als ze kunnen. Ze krijgen wat te eten en te drinken, er wordt geld in gezameld om hiervoor “boodschappen” te kunnen doen. Hier een link naar een speciale Facebook site die ze er voor hebben gemaakt Help for refugees. Ik hoop oprecht dat al deze mensen opnieuw hun leven kunnen opbouwen en weer het geluk vinden, wat wij zo vanzelfsprekend vinden.

16 Comments

  1. Het is gewoonweg in en in triest, en voel jij je dan, terwijl je op vakantie bent, niet ontzettend machteloos? Ik zou die vakantie denk ik van alles proberen te verzinnen om die mensen te willen helpen op de één of andere manier… denk ik…

    X

  2. Frank-103

    Tja, er zijn altijd gelukszoekers geweest die huis en haard verlaten hebben om elders een nieuw bestaan op te bouwen. De Verenigde Staten zitten er vol mee (de oorspronkelijke bevolking kan dat helaas ook niet navertellen). Of die lieden in Griekenland wel of geen gelukszoekers zijn, dat weet ik niet. Gezien de enorm toenemende bevolking in Afrika en Azië kan je niet iedereen hier naar toe laten komen. Dan hebben we hier straks miljoenen ‘vluchtelingen’ voor de deur staan. Ik vind dat we de mensen in hun land van herkomst moeten helpen.

  3. Er wordt maar gepraat over vluchtelingen maar een oplossing komt er niet… Het is te triest voor woorden. De politiek lijkt te vergeten dat het hier om ménsen gaat!
    Goed dat je er aandacht aan besteedt.
    Lieve groet
    kakel

  4. Ik zou daar niet op vakantie gaan als ik wist dat er vluchtelingen stranden.

    Ja, deze wereld kent vele problemen, en deze moet ook opgelost worden.
    En dan graag zo menswaardig mogelijk en zeker niet de ogen sluiten.

    Maar vakantie is iets anders.

  5. Natuurlijk zou je de problemen aan de andere kant willen oplossen, maar als dat niet kan moeten we dat ook toegeven. En zeer zeker proberen om die vluchtelingen een menswaardig bestaan te gunnen.

  6. els

    Dank je voor je mooie woorden. De vader van onze kleinkinderen was ook een vluchteling voor hij de kans kreeg om Nederlander te worden, een proces van jaren. Het is zo n moeilijke weg om opnieuw je plek ergens te vinden en vaak wordt je ook niet geaccepteerd door de omgeving.
    Ik ben vaak boos op diegene die de mensen een kans geven om met z n allen een boot in te gaan op weg naar het zogenaamde geluk aan de andere kant van het water en daar bakken geld mee verdienen. Die zou ik graag gestraft zien. Ik zou niet weten hoe je dit op moet lossen.

Laat een reactie achter bij elsReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.