Bij het zien van deze foto, weliswaar nog niet bewerkt en inmiddels alweer 10 jaar oud, gingen mijn gedachten terug tot in de oorlogsjaren. Niet dat ik ze heb meegemaakt, ik werd alleen maar geconfronteerd met de gevolgen, mijn opa, terug van gevangenschap door de Duitsers. Mijn vader, die een been moest missen door oorlogsgeweld in Indië. En natuurlijk de verhalen hoe het was gedurende de oorlogsjaren. Degene die daar niet over vertelde was mijn vader. Ik heb het idee dat hij verbitterd was door de gebeurtenissen, zich in de steek gelaten voelde door zijn kameraden, en daardoor nooit over het verleden praatte. Het enige wat ik weet is dat het gebeurde midden op een hangbrug, en dat zijn kameraden moesten wachten totdat de tegenstander vertrokken was alvorens ze hem daar weg konden halen, getroffen door kogels. Mijn brug te ver…
De brug te ver
click to see the pictures big
bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek
De verhalen van mijn grootouders waren karig, en wat ze vertelden …..
fijn weekend
In Indië moeten zich afschuwelijke taferelen hebben afgespeeld. Er zijn veel Indië-veteranen, die eenmaal terug in Nederland hun verhalen niet kwijt konden.
Mooie bewerking van die foto overigens!
Ten eerste een prachtige foto, die veel verwoord.
Wij zijn van de eerste generatie van na de oorlog, we hebben de eerst verhalen niet mogen horen.
want ook mijn vader sprak er nooit over, later na de kleinkinderen wel.
Onze ouders hebben veel ellende mee gemaakt. Hans
Heftig verhaal hoor. Ik kan me voorstellen dat je daar ligt voor angst en verdriet. Mooie foto, kan het helaas van het verhaal niet zeggen.
Love As Always
Di Mario
Mijn ouders waren tieners tijdens den oorlog en konden veel vertellen hoe het er bij hen thuis aan toeging. Oudere mensen spraken weinig of niet over die oorlogsjaren.
Ach Sjoerd,
wat rottig voor je vader: een been moeten missen.
Lijkt me echt heel erg.
Heel veel mensen, die de oorlog overleefd hebben kunnen er niet over praten.
Het was allemaal te erg!
Gelukkig leven wij in vrede.
Houwen zo!!
Groetjes van Marlou
.
Mijn opa heeft ook in Indië gezeten. Hij heeft altijd last gehad van wat hij daar allemaal heeft meegemaakt.
Ik weet niet wat ik kan zeggen… ja een brug te ver… de oorlog heeft veel wonden in geslagen, zo ook mijn vorige stiefvader (27 jaar ouder dan mijn moeder), wilde er nooit over praten, echt nooit, 1x heeft hij zijn verhaal vertelt aan mijn moeder, en daarna nooit weer… tot zijn dood niet.
X
Goede morgen Sjoerd. Wij hebben dan de oorlog hier niet echt meegemaakt, maar door de ervaringen van onze ouders werden we er toch door geraakt.Mijn vader kon er wel over praten, ik heb ook nog een soort oorlogsdagboek van hem.
Voor jouw vader was die brug te ver van invloed op zijn hele verdere leven en daardoor op dat van zijn hele gezin.
Een mooie foto trouwens die je erbij hebt gezet.
Ik wens je een fijne woensdag toe.
Veel ouderen konden of kunnen slecht praten over de oorlog, zeker als het verleden veel verdriet teweeg gebracht heeft.
ja, oorlog, we maakten het niet mee, we kunnen alleen de verhalen maar horen,
maar als je maten je dan in de steek laten als groep, dat is hard
Eén @->- voor jou
Kan mij indenken dat dit voor jou familie de brug te ver is. Het viel mij op dat mijn ouders vroeger wel over de oorlog en het verzet praten, maar naarmate ze ouder werden het er niet meer over wilden hebben.