bVision.nl

bVision.nl

Liefdezusters van het Kostbaar Bloed (1)

bVision Photography

Het Klooster Liefdezusters van het Kostbaar Bloed in Koningsbosch staat al jaren leeg en raakt langzaam in verval. Jammer uiteraard maar het is niet anders. Het is een gigantisch complex en ik zou niet weten wat je daarvan kan maken om dit te behouden. Het bestaat uit vier vleugels die rondom een rechthoekige binnenplaats zijn gebouwd. Aan de ene zijde een grote kapel, waarvan u hier enkele beelden ziet, en alle andere zijdes waren bestemd als woon en werkvertrekken. In de kelders van het grote complex vinden we de keukens en de wasserij.

bVision Photography

Ik had mazzel dat ik werd uitgenodigd door een broer van Frank, Gerry van One Eye vision fotografie om samen met anderen een bezoek te brengen aan het vervallen kloostercomplex. Waarvoor dank.

bVision Photography

U ziet nu alleen een impressie van de kapel, om in een paar beelden het hele klooster te vatten gaat wat ver. Ik heb er vier uur in doorgebracht, zo groot is het. Om vandalisme tegen te gaan is het gebouw op enkele plaatsen bewoond. Maar buiten die plaatsen was voor ons het hele gebouw toegankelijk, van de kelders tot en met de zolders.

click to see the pictures big

bVision Photography

bVision.nl een Parkstad Limburg blog

Spanning in het Kleine Bassin in Roeselaere

Trafohuisjes bVision.nl

Het Trafohuisje van vandaag is ingezonden door onze blogvriend Franky Spruytte beter bekend van Suskeblogt op zijn gelijknamige weblog. Het begint als een heel devoot plaatje. Het is gelegen op de hoek van de Kleine Bassinstraat en de Landbouwstraat. De Kleine Bassin werd destijds gegraven voor de watervoorziening voor de stoommachines in de textielfabrieken. De waterplas van 25-tal meter breed en een 400-tal meter lang en is pas gerenoveerd. Wellicht dat Francky daar nog wat meer over kan vertellen.

Trafohuisjes bVision.nl

Het trafohuisje staat vlakbij de stationsbuurt waar Francky werkzaam is. Het heeft als primaire spanning 15000 Volt, die omlaag wordt gebracht naar 400 Volt tussen de fases (230 volt op het stopcontact). Het op zich plompe huisje ziet er door het gebruik van gele bakstenen meteen een stuk vriendelijker uit dan het huisje aan de Wilgenstraat.

Trafohuisjes bVision.nl

Trafohuisjes bVision.nl

click to see the pictures big

Trafohuisjes bVision.nl

Stapstenen

Opdat wij nooit vergeten

bVision Photography

Deze twee liggen in Maastricht in de Grote Staat bij nummer 19. Meteen dacht ik terug aan mijn opa die in het verzet zat en net in de laatste maanden van de oorlog werd opgepakt. Hij heeft geluk gehad om na drie maanden te worden bevrijd door onze bondgenoten. Velen hebben hier geen weet meer van, en krijgen hoop ik zo’n zelfde gevoel als ze van deze monumentjes tegen komen. Isidore Schaap en Frederika Roza Schaap-Kamerling ik geef jullie aan het internet, zodat jullie nog een tijdje verder leven in onze gedachten..

De Commissaris van Politie te Maastricht verzocht opsporing, aanhouding en voorgeleiding van Isidore Schaap en Frederika Roza Schaap-Kamerling, beiden wonende te Maastricht. Zij hadden zonder de daartoe vereiste vergunning hun woonplaats verlaten.
Algemeen Politieblad, nr 37, 17 september 1942, 1044, bericht 1931 (Met deze omschrijving werden joden aangeduid die waren ondergedoken. www.joodsmonument.nl)

click to see the pictures big

bVision Photography

bVision.nl een Parkstad Limburg blog

Straatfotografie Maastricht

bVision Photography

“Hallo, stop een even, mag ik een foto maken van jouw tasje, ik vind het zo mooi…”

“Jawel hoor, maar alleen van mijn tasje, want ik ben wat verlegen”

Soms heb je te weinig tijd om alles in te stellen en moet je het doen met een paar snapshots. Ik heb maar niet gevraagd of ik ook een foto mocht maken van dat mooie tasje.

click to see the pictures big

bVision Photography

bVision.nl een Parkstad Limburg blog

De sprekende en spelende kat

Hier mag Ollie even met het nieuwe speeltje van Kaatje spelen, maar wat hoor ik daar, kan Ollie praten…

Picknicktafeltjes – door Frank

Het is inmiddels al een 25 jaar geleden, we waren we met vrienden op vakantie op Kreta. We wilden graag wat zien van het eiland en hadden na enig beraad besloten dat we een taxi voor een hele dag zouden huren. Auto met chauffeur dus. Een auto huren was toen vrijwel net zo duur. We hadden nog gevraagd om een chauffeur die of Engels of Duits sprak, Nederlands daar hadden we maar helemaal niet naar gevraagd. Het werd dus Engels beloofden ze. Later bleek dat het Engels vocabulaire van de chauffeur beperkt was tot “good” of “no good” en later werd daar het woord “catastrofe” aan toegevoegd. Maar goed wij hadden een kaart van het eiland en we hadden enkele plekjes uitgezocht waar we naar toe wilden. We wezen die aan op de kaart en hij zij dan good of no good. So far so good dus. We waren een kwartiertje onderweg toen er ineens voor een bocht een hoop takken op de weg lagen. De chauffeur die overigens Stavros heette stapte uit en wat bleek, om de bocht lag een vrachtwagen op zijn kant, een aantal mensen erbij en ook een nog enigszins verbouwereerde chauffeur. Het was een vriend van Stavros, maar na enige tijd konden we toch onze weg vervolgen. Stavros had het nu steeds over catastrofe, catastrofe. Die takken of ook ander spul was op Kreta gebruikelijk om mensen te waarschuwen dat er om de bocht iets gebeurd was. De gevarendriehoek hadden ze daar nog niet, denk ik. Na weer een uurke gereden te hebben moesten de dames hoognodig een sanitaire stop maken. Alleen waren we net in een erg vlak en kaal gebied. Maar in de verte waren wat vierkante lichtblauwe blokken te zien, picknicktafeltjes zeiden de dames tegen elkaar, daar kunnen we wel even achter gaan zitten. Zo gezegd zo gedaan, even later kwamen ze terug gerend naar de auto, zwaaiend met de armen. De picknicktafeltjes bleken bijenkasten en de bijen vonden dat geplas niet zo leuk, daarom werden ze achtervolgd. Stavros hing de held uit voor de dames en verjoeg de bijen, alleen eentje lukte het toch om hem recht boven zijn oog te steken. Terug in de taxi werd de plaats waar hij gestoken was zo dik dat zijn oog helemaal dichtgedrukt werd. Catastrofe noemde hij dit ook.  Het ging ook pijn doen, en we adviseerden hem om toch maar bij een dokter te stoppen en mogelijk het leed te verzachten met medicijnen. Maar omdat dit waarschijnlijk gespoten zou worden, waar hij weer bang voor was, werd dat steeds uitgesteld. Op enig moment was alles zo dik en pijnlijk dat hij niet anders kon. Nadat hij terug kwam van de dokter was de zwelling duidelijk minder en zo ook de pijn. En Stavros was weer blij. We spraken daags daarop weer met hem af om een ander gebied te verkennen. Die volgende dag ging eigenlijk best goed, we zijn naar Knossos geweest en hebben nog wat andere “oude stenen” bezocht. We hebben genoten van het mooie landschap, kortom een mooie toeristische dag. Alleen op de terugweg naar het hotel stond er iemand langs de weg te zwaaien, we stopten, er was een ongeluk gebeurd. Of we konden helpen. Natuurlijk deden we dat, alleen degene die ons gewaarschuwd had vertrok toen meteen, vreemd, had ook kunnen helpen, toch? Nou ja eerste hulp verleend, Stavros waarschuwde, tussen het slaken van de woorden catastrofe door, toch nog de politie, die op hun beurt eerst een ambulance probeerden te regelen, wat niet lukte, waarna een vrachtwagentje werd aangehouden. De chauffeur van het vrachtwagentje werd verzocht (na enige discussie) de gewonde mensen naar het ziekenhuis te vervoeren, waarvoor ze achter in de laadbak werden gelegd en zo naar het ziekenhuis gebracht. Wij zaten erbij om ze vast te houden, dat ze er niet uit zouden vallen. Met die mensen is het allemaal goed gekomen, waren ook Nederlanders overigens. Ze hadden een klapband met de motor gehad, dat was de oorzaak hoorden we achteraf. Stavros heeft ons nog bij het hotel afgezet en daarna hebben we hem de rest van de vakantie niet meer gezien, te veel catastrofe met ons. Op de dag dat we naar het vliegveld gingen heeft hij ons wel nog even de hand geschud en goede reis gewenst. Maar onze andere ritjes hebben we met andere taxi’s gedaan.

Sindsdien heten bijenkasten bij ons picknicktafeltjes. Het was een vakantie om nooit meer te vergeten, want er zijn nog meer verhalen van te vertellen, maar die zijn voor een andere keer. Hieronder een foto van hoe we ongeveer de bijenkasten zagen staan daar op Kreta. Ik heb deze foto ergens geleend op internet want zelf heb ik er geen gemaakt toen, dat vonden de bijen niet goed.

 

Nu ook in het Nederlands

Je zult het onderstaande scherm maar op je PC krijgen, of in dit geval was het een van onze systeembeheerders. Ik weet niet wie deze vertaling gebrouwen heeft, maar om zo een pakket in de Nederlandse taal te leveren vind ik wel erg ver gaan. We hebben in een deuk gelegen, vooral omdat een van de volgende acties leidde tot een BSOD. Voor de laatste afkorting mag u zelf wat verzinnen. Ik ben benieuwd. Aanleiding was dat de door Microsoft gecertificeerde Microsoft camera voor Lync, nota bene ook een Microsoftproduct, niet onder Windows 7 wilde werken.

bVision Photography