bVision.nl

langzaam slenterde ik langs de spoorlijn in Simpelveld. Mijn ogen gericht op al het mooie materieel wat daar staat en rijdt. Ook het niet rijdende materieel en het materieel wat sloop-waardig lijkt is veelal fotogeniek. En dan zie ik hem staan, nee dat kan niet, zo mooi, zo nieuw lijkt hij nog, schitterend gewoon. De meest innovatieve auto van de negentiende eeuw. De eerste keer dat ik ermee in contact kwam was in Haamstede, zo’n 50 jaar terug. Mijn ouders lagen er in een huisje en na een lange wandeling kreeg ik een lift van mensen die ook bij ons op de camping lagen.

Het was de eerste echte auto waarin ik zat, de andere auto’s waren Dafjes. Mijn vander was invalide geraakt in Indië, en kan niets andere rijden (en betalen). Deze DS19 Break uit 1967 is prachtig gerestaureerd en omgebouwd op LPG. Hij krijgt een ereplaats in mijn virtuele garage. Deze duotone grijs/bordeaux rood staat hem prachtig…

Het is deze week een beetje superdruk om me heen, ik heb te veel zaken gepland in een te korte tijd, en als er dan iets niet goed gaat kost dat extra tijd, mijn vrije tijd. Als je jong bent gaat dat allemaal wel, maar als je de 60 gepasseerd bent komt dat neer op een hazenslaapje in de vooravond om weer bij te komen. En bij extra drukte word dat slaapje een tukje wat iets langer duurt. Maar ach, dat hoort erbij en ik klaag ook alleen maar met gezonde benen.
Wat me wel stof tot nadenken opleverde was een machinist met een volle trein die dacht dat vastgestelde snelheden op het spoor in Spanje niet voor hem bedoeld waren, die dus met 110 km/h te hard een bocht indook, 190 km/h waar je maar 80 km/h mag. Het leverde hem 80 kruisjes op en een kapotte trein. Dit overtreft alle redelijkheid in mij en ik heb dan de neiging om hem toe te wensen dat die 80 kruisjes hem zijn hele leven blijven achtervolgen. Formule 1 gedrag op het spoor, gekker kunnen we het echt niet maken….
Extremen komen steeds vaker voor, hoort hoort er zeker bij, ik laat me daar echter niet van door de wijs brengen. Ik ga het “We Can’t” in om er van te genieten, en dat raad ik iedereen die hier leest ook aan.

De miljonair staat voor het raam
de tuinman maait het gras
en toch denkt stiekum de miljonair
‘ik wou dat ik de tuinman was’

Toon

Toon kon met heel weinig woorden heel veel zeggen. Ik kan dat ook maar dan snapt niemand wat ik bedoel…

Vandaag bent u zelf aan de beurt, ik heb bijna geen tijd, verzin een korte tekst bij onderstaande foto. Ik kom hier termen tegen die ik mijn soortgenoten niet toewens. vergeet niet op het plaatje te klikken, zodat u het ook nog kunt lezen. Het plaatje is gemaakt in Maastricht, voor alle duidelijkheid.

De kunst van het maken, het handwerk wat erbij komt kijken maakt deze vorm van kunst eigenlijk onbetaalbaar. Deze meneer was zo uren en uren bezig met het maken van een vogeldrinksteen. En dan is dit niet de meest eenvoudige manier om er ene te maken.

De kunst van het water. De onvoorstelbare vormen die steeds weer ontstaan, er lijkt geen structuur in te zitten, en toch kun je er hele tijden naar staren. En dan is dit nog maar een momentopname die laat zien dat deze kunst wel heel nieuw is met de tekst op het ornament.

Dit is mozaik, ook kunst, kunst is het, om het zodanig te maken dat het lijkt alsof alle stukjes willekeurig zijn neergelegd, maar toch een patroon vormen. Ik vond het kunst om te zien, deze kleuren bevallen me wel… dus wie weet.
De foto’s zijn gisteren gemaakt op de bloem en tuin fair in Nuenen.