bVision.nl

Vanaf 2013 zal de vergrijzing van de Nederlandse bevolking sterk toenemen. Door de babyboom vlak na de tweede wereldoorlog steeg het aantal kinderen, en neem daarbij dat de gemiddelde leeftijd steeds hoger wordt en je kunt erop wachten. Naar mijn idee maakt het niet veel uit of je daarbij de pensioen- of AOW-leeftijd verhoogd. Het gaat om de leeftijd van de mensen hierbij. De meeste jeugd heeft geen werk en moet tot 67 jaar doorwerken, ze weten alleen nog niet waaraan. De vijftigplusser die op straat komt te staan krijgt nooit geen werk meer. De zestigplusser hoef je niet eens meer te laten solliciteren, kans is nihil om bij een baas aan de gang te kunnen. Daar moet toch op de een of andere manier een mouw aan te passen zijn. Als je als overheid toch moet betalen aan bijstand of een werkeloosheid uitkering, laat die twee dan eens samen aan tafel gaan zitten met de te verdelen geldpot en samen een job vervullen. Het jeugdige elan van de schoolverlater en de kennis van de oudere werknemer moeten toch een vruchtbare samenleving kunnen opleveren, en de baas heeft er ook nog wat aan. De oudere krijgt dan wat minder loon en de jongere krijgt dat erbij. Wel daarbij bijvoorbeeld een contractperiode afspreken en garanties geven. Laat zeggen dat ik mijn laatste vijf werkbare jaren samen werk met een schoolverlater op niveau die geen baan heeft, maar wel de garantie dat hij ervaring opdoet en eventueel mijn baan krijgt als ik met pensioen ga. Nou ja, aanleiding voor deze gedachte was het feit dat Nuon in de etalage staat, en dat Essent het ook moeilijk heeft. De onderstaande foto is kwalitatief uitermate teleurstellend niet al te best dus, maar dit stond in een etalage waarvan de ramen niet al te schoon waren en de zon in de ramen scheen. En dit beeld staat me nu voor ogen…

Al vroeg in de ochtend, na het verzorgen van de orchideeën vertrokken we gisteren op weg voor een ritje Euregio, de Limburgse heuvels, de Ardennen, en de Eifel waren ons doel. Via Ubachsberg, Eys en Wittem naar Mechelen, daarna via het Vijlenerbos richting Holset en daar de grens over naar Gemmenich. In Belgie richting Eupen, Gileppe, Jalhay, Francorchamps, Coo, Stavelot, Malmedie, Robertsville, en in Kalterherberg de grens met Duitsland over en via Schleiden en Gemund door de Eifel naar Heimbach, en verder via Mechernich naar ons einddoel van de rit, Bad Münstereifel.

Bad Münstereifel is een historisch stadje met schilderachtige vakwerkhuizen, een levendig voetgangersdomein met veel winkeltjes en voldoende Café’s en restaurants. Het Valkenburg van de Eifel. Je kunt de historische kern alleen maar bereiken via een van de vier stadspoorten. De Burcht troont hoog boven de stad uit en vandaar heb je een schitterend gezicht op het stadje. We hebben er rondgelopen en een lekkere Pizza gegeten. Daarna was het tijd om een langzaam huiswaarts te keren, halverwege de terugreis heb ik toch even de kap op de MG moeten zetten. En net op tijd, want we zaten even in een hoosbui, niet normaal. De foto’s zeggen verder voldoende.

langzaam slenterde ik langs de spoorlijn in Simpelveld. Mijn ogen gericht op al het mooie materieel wat daar staat en rijdt. Ook het niet rijdende materieel en het materieel wat sloop-waardig lijkt is veelal fotogeniek. En dan zie ik hem staan, nee dat kan niet, zo mooi, zo nieuw lijkt hij nog, schitterend gewoon. De meest innovatieve auto van de negentiende eeuw. De eerste keer dat ik ermee in contact kwam was in Haamstede, zo’n 50 jaar terug. Mijn ouders lagen er in een huisje en na een lange wandeling kreeg ik een lift van mensen die ook bij ons op de camping lagen.

Het was de eerste echte auto waarin ik zat, de andere auto’s waren Dafjes. Mijn vander was invalide geraakt in Indië, en kan niets andere rijden (en betalen). Deze DS19 Break uit 1967 is prachtig gerestaureerd en omgebouwd op LPG. Hij krijgt een ereplaats in mijn virtuele garage. Deze duotone grijs/bordeaux rood staat hem prachtig…

Het is deze week een beetje superdruk om me heen, ik heb te veel zaken gepland in een te korte tijd, en als er dan iets niet goed gaat kost dat extra tijd, mijn vrije tijd. Als je jong bent gaat dat allemaal wel, maar als je de 60 gepasseerd bent komt dat neer op een hazenslaapje in de vooravond om weer bij te komen. En bij extra drukte word dat slaapje een tukje wat iets langer duurt. Maar ach, dat hoort erbij en ik klaag ook alleen maar met gezonde benen.
Wat me wel stof tot nadenken opleverde was een machinist met een volle trein die dacht dat vastgestelde snelheden op het spoor in Spanje niet voor hem bedoeld waren, die dus met 110 km/h te hard een bocht indook, 190 km/h waar je maar 80 km/h mag. Het leverde hem 80 kruisjes op en een kapotte trein. Dit overtreft alle redelijkheid in mij en ik heb dan de neiging om hem toe te wensen dat die 80 kruisjes hem zijn hele leven blijven achtervolgen. Formule 1 gedrag op het spoor, gekker kunnen we het echt niet maken….
Extremen komen steeds vaker voor, hoort hoort er zeker bij, ik laat me daar echter niet van door de wijs brengen. Ik ga het “We Can’t” in om er van te genieten, en dat raad ik iedereen die hier leest ook aan.

De miljonair staat voor het raam
de tuinman maait het gras
en toch denkt stiekum de miljonair
‘ik wou dat ik de tuinman was’

Toon

Toon kon met heel weinig woorden heel veel zeggen. Ik kan dat ook maar dan snapt niemand wat ik bedoel…