bVision.nl

Zonder eten is een braderie uiteraard onmogelijk. Een lekker hapje hoort erbij. En deze meneer draagt echt bij aan deze javaanse cultuur. “Sambal bij” heb ik niet gehoord daar. Er stond van alles op de braderie, van stokje saté tot een Amerikaanse pizzabus.

Ook muziek hoort bij een braderie, er stonden voor zover als ik gezien heb drie grote podia, op de Akerstraat, in het centrum en op de markt. De foto is van de band “Time Out” die een optreden op de markt verzorgde.

De jeugd was zeer zeker niet vergeten, want wie de jeugd heeft, heeft volgend jaar weer bezoek. Op de markt stond dit jumptoestel, verder vond je er diverse draaimolens en andere kermis attracties. Op de parkeerplaats bij het centrum was een compleet luchtkussenspeeldorp opgesteld.

Zeker op dit soort festijnen is gezien worden van groot belang. daarom lieten de smurfen zich natuurlijk makkelijk vangen. Al zag je hier en daar een vliegende smurf door het luchtruim zweven. Ik kon het niet nalaten om speciaal voor Renesmurf deze foto te maken.

Och, was ik me bijna vergeten om een foto van het publiek te maken. Dat kan echt niet. Ik weet het niet zeker maar ik heb zo’n eenenvijftigduizendriehonderdvierentachtig bezoekers geteld. Nou ja, het kan er ene meer of minder zijn geweest.

Vreemd is dat als je zomaar in ene vakantie hebt. Op het werk ging het prima gisteren en heb ik nog net alles kunnen aanzetten wat ik moest doen en daarna gauw de pin erin en naar huis. In de avonduren naar mijn vriend Humberto, diens ouders waren uit Aruba op bezoek, en dat is altijd gezellig. Op weg naar huis heb ik enkele kilometers moeten omrijden om weer thuis te komen want vandaag is er braderie, en dan vind men het nodig om heel Hoensbroek twee dagen af te sluiten. De braderie bestaat uit twee gedeelten en wij liggen er precies tussen in. Morgen alle boodschappen doen voor de achterblijvers en dan yes, richting Oostenrijk. Of ik in die tijd nog logjes plaats, wie weet, behalve de zaterdag en zondag ziet u het maar. Wellicht heb ik wel echt vakantie deze keer…

De eerste zullen de laatste zijn zeggen ze wel eens. Nu weet ik dat de meest van jullie de meivakantie achter de rug hebben (Frank mag volgende week ook weer beginnen). Maar die van mij begint vandaag pas, en ik hoef volgende maand pas weer te gaan werken. Ik vertrek over een paar dagen richting Tirol om de bergen aldaar aan te gaan vallen. Maar eerst de dag van vandaag even afmaken. En dat kon nog wel eens tegenvallen. Maar goed, van werken is nog nooit iemand doodgegaan, om in de spreekwoorden te blijven. En niet geschoten is altijd mis dacht ik toen ik onderstaande foto maakte, als je dan toch tussen hamer en aambeeld moet kiezen. Het gebouw op de achtergrond is overigens van Loyalis/APG en is de voormalige Ambacht en mijnschool (zie boven). Voor kenners die de twee zijvleugels missen, dat kan, die zijn later pas aangebouwd.

Vandaag heb ik de lente in de aanbieding. Na enige successen op programmeergebied, vond ik dat ik wel wat eerder naar huis kon gaan en u trakteren op deze twee voorbeelden van de aanstormende lente. Beide foto’s zijn gemaakt in Heerlen op het Burgemeester de Hesseleplein, waar ik iedere dag mijn vrouw ga halen. Het is een oase in het hartje van Heerlen waar je even lekker tot rust kunt komen. Tussen de middag had ik ook al een kleine wandeling gemaakt in plaats van ook nog in de pauze achter mijn computer te zitten. Het resultaat was een aha erlebnis toen ik verder ging met het opsporen van enige hinderlijke fouten in een webapplicatie. En na het afsluiten van de maandwerkzaamheden dacht ik yes, wegwezuh…

Wellicht was het niemand opgevallen, maar de afgelopen zaterdag was er geen blog, niet dat ik die niet gemaakt had, maar hij stond nog als concept, ik was vergeten om hem te publiceren. Dat komt wel vaker voor, en dan publiceer ik dat vroeg in de ochtend. Met alle hectiek van de afgelopen zaterdag, was het reeds laat, en toen ik tijdens een etentje bij Castello in Heerlen mijn dochter een foto wilde laten zien die ik op mijn site had staan, zag ik pas dat ik dit helemaal vergeten was.

Op zaterdag ochtend zette ik alvast onze oude vaatwasser voor de deur om hem later naar het milieupark te brengen met de Mégane. Maar eerst moesten we nog even boodschappen gaan doen. Maar sakkerdjie, toen we een uurtje later weer terug waren om de vaatwasser weg te gaan brengen was die gestolen. Hij was helemaal gedeukt en volgens mij kon niemand die meer aan de praat krijgen. Ik heb nog even overwogen om de politie te bellen, maar aan de andere kant scheelde me het ook een ritje milieupark. Wie zet nou ook een vaatwasser zo maar aan de straat.

Tijdens de terugtocht van een rondje Eifel en Ardennen raakte ik verstrikt in de plaatselijke wielerronde van Voerendaal. En wat doe je dan, je maakt gewoon een foto. Tijdens de ronde was er ene dusdanig hard naar de macadam gegaan dat er medische hulp verleend moest worden in het Heerlense Atrium. Dat heb ik dan weer niet gezien.