bVision.nl

bVision.nl

Duitse Spanning in Süsterseel

Trafohuisjes bVision.nl

Deze spannende zondag ben ikzelf weer eens aan bod, en laat ik het eens heel eenvoudig houden met dit trafohuisje aan de Eichenweg in Süsterseel, net over de grens bij Sittard (Jabeek weet op Rob na toch niemand te plaatsen). Het ligt op te gaan in de omgeving en ziet er behoorlijk schoon uit, terwijl ook in Duitsland behoorlijk veel graffiti te vinden is.

Trafohuisjes bVision.nl

Süsterseel is een dorp in de gemeente Selfkant in de Kreis Heinsberg. Het dorp werd voor het eerst vermeld in de 13e eeuw. De huidige kerk dateert uit 1772 en is in romantische stijl gebouwd. De Istraßer Mühle ligt tussen Süsterseel en Wehr aan de Roode Beek en werd in 1351 voor het eerst vermeld als de overste Moelen van Weer tot Ysstraeten. Op 1 juli 1969 werd het dorp aan gemeente Selfkant toegevoegd.(wiki)

Trafohuisjes bVision.nl

Het trafo huisje staat bij een bushalte en als je goed kijkt staat daar uiterst recht iets boevenop. Ik heb het er niet neergezet, maar het wel in beeld gebracht… Overigen mag u ook zelf huisjes insturen, rechts in de kolom staat wat ik verwacht te krijgen.

Trafohuisjes bVision.nl

De coördinaten zijn 50.999483, 5.934783 (Google Maps)

Trafohuisjes bVision.nl

Geen iPod maar een AirPod

bVision PhotographyOver nostalgie gesproken. In de vorige eeuw reden er al trams en auto’s op perslucht. En ook in de Limburgse mijnen werd perslucht gebruikt om locomotieven aan te sturen. Het laatste vooral omdat hier geen vonken bij aanwezig waren. Guy Nègre een ingenieur van het Luxemburgse bedrijf MDI, ontwikkelde een persluchtmotor die ingebouwd in de AirPod ook in het hedendaagse verkeer mee kan komen. Oke, we zijn er nog niet helemaal, want het moet ook overal goed bruikbaar zijn. En helaas, de autoweg is nog verboden gebied voor dit geinige karretje. Want het is een leuk modelletje en zeker fotogeniek en een aanwinst in het muisgrijze straatbeeld. De motor bestaat uit twee cilinders met een inhoud van 430cc en er gaat 260 liter perslucht mee met een druk van ca 250 bar. De Indische autobouwer Tata heeft besloten om deze AirPod op de markt te gaan zetten, voor een prijs tussen de vijf- en zesduizend euro, een koopje toch.

bVision Photography

De ‘brandstof’ van de driewieler is perslucht en kost 50 eurocent per 100 kilometer, en als je dit omrekent naar een zuinige auto die toch op ongeveer op 9 Euro per 100 kilometer kost is het een schijntje. Om lucht te persen, heb je elektriciteit nodig en zolang die schoon is, rijdt de Airpod zo groen als een kikker in het gras. Het kan uiteraard nog slimmer, een hometrainer met compressor bijvoorbeeld, of een wat grotere fietspomp, maar nu draaf ik uiteraard even door. Topsnelheid van deze Airpod is overigens 80km/uur met een bereik tot 150km. De chauffeur stuurt met een joystick en er kunnen twee passagiers mee op de achterbank. Binnenkort staat dit karretje in de showroom, het lijkt me de ideale auto voor woon-werkverkeer als je niet te ver weg woont. Ook als boodschappenwagen is het een uitkomst. Hij gaat dan ook linea recta naar mijn virtuele garage.

bVision Photography

bVision.nl een Parkstad Limburg blog

PTT

bVision Photography

Vroeger was alles beter hoor je veel ouderen wel zeggen, en dat klopt ook. Niet efficiënter, maar gewoon beter. Zo moest er deze week een postpakketje bezorgd worden op mijn woonadres in Hoensbroek, maar dat kwam niet aan. Erger nog het was retour gestuurd. Vroeger was het eenvoudig, je stuurde een pakketje naar Sjoerd in Hoensbroek, en dat kwam aan. Of naar Sjoerd en de straatnaam, en dat kwam aan. En dat lukt dus nu echt niet meer. De postbode kent geen namen en adressen meer, en als het niet goed geadresseerd is, gaat het gewoon retour afzender. Lekker toch. En dat terwijl er alleen een 1 in het huisnummer vergeten was… Ik verlang niet terug naar die goede ouwe tijd. Maar het had wel wat. De postbode, de bakker, de melkboer, de groenteman, alles aan de deur en iedereen kende iedereen. Nu weet ik niet eens wie mijn buren zijn. Nou ja, dat komt omdat aan de ene zijde een kamerverhuurbedrijf zit. Aan de andere zijde ken ik de buurvrouw wel, ik hoef nou ook weer niet te overdrijven. De foto’s op deze pagina zijn een tweetal jaren terug gemaakt in het spoorwegmuseum in Utrecht (Maliebaan). En het pakketje is inmiddels toch aangekomen, waarvoor dank, Emile.

bVision Photography

bVision.nl een Parkstad Limburg blog

Gemengde gevoelens

bVision PhotographyMet gemengde gevoelens kijk ik terug op deze 31ste januari een eind terug in de tijd. Antoinette en ik wilden samen door het leven als getrouwd stel en hadden daar een unieke datum voor uitgekozen. Het huwelijk zou voltrokken worden op 31 januari 1975 de verjaardag van Bea. Bea was toen nog geen koningin en onze hoop was dat we altijd vrij zouden zijn op deze dag als Juliaantje de troon zou overdragen. Nu 38 jaar later gaat ze er van tussen en krijgen we een koningsdag. En uiteraard wordt 31 januari nog steeds geen vrije dag, en we zijn een volledige generatie verder, ik geloof we worden oud. Een bloemetje hoort er vandaag wel bij. Weliswaar een gewoon boeketje tulpen met een gratis vaas van de Appie in Beek, maar dat maakt het plezier alleen maar groter. Een mooie orchidee was ook mogelijk geweest, maar daar heb ik gewoon geen plaats meer voor. We hebben al teveel van die planten in circulatie…
Ik ben overigens geen voorstander van een koningshuis, en zeker niet nu dat waterhoofd koning wordt. Ik zie er gewoon de toegevoegde waarde er niet van in. Maar voorlopig zullen we het er mee moeten doen.

bVision Photography

bVision.nl een Parkstad Limburg blog

Lepeltje – door Frank

Pas geleden kom ik binnen in onze huiskamer en zie onderstaand tafereel. Cookie heeft weer eens vergeten dat TicTac zijn zusje is (zelfde nest) en ligt innig omstrengeld lepeltje lepeltje  met haar. Ik kon het niet laten, vertederd als ik was door dit schouwspel, om er een foto van te maken. Ze werden daar wel een beetje wakker van, maar even later sliepen ze toch weer verder.  Nou was ik onlangs ook 38 jaar getrouwd en vertelde over dit tafereel aan mijn vrouw. Ik zeg tegen haar “zo liggen wij na al die jaren toch ook nog wel eens, lepeltje lepeltje”. Waarop zij zegt “ja, maar dan wel pollepels”. Daar kon ik het weer mee doen.

Ze snappen het niet

Nog even en ik ben 60 en ook een man van de oude stempel. Niet dat ik me oud voel, met iPhone, Nexus tablet, en een PC met windows 8, voel ik me beslist niet aan de kant gezet. Ook op het werk heb ik de verantwoording over het netwerk wat er draait en het beheer van verschillende bedrijfsapplicaties, en daarin voel ik me beslist niet oud. Maar toch nader ik een leeftijd waarop de jeugd ons afschrijft, dat ik een ouwe zak ben, maar er zelf geen flauw benul van heeft hoe alles werkt en is ontstaan. Ik heb het idee dat we in de opvoeding tekort zijn geschoten. De jeugd kent de geschiedenis niet en denkt dat zaken gewoon zo horen. Wij denken dat ook, maar hebben wel een verleden waarin dat niet zo was. Ergo, er niet eens computers of mobile phones waren. Mijn vrouw verklaarde mij destijds voor gek toen ik een Sinclair spectrum computer kocht met alleen maar basic erop, opslag media waren er niet, en als je klaar was met “spelen” kon je een dag later opnieuw beginnen. Achteraf lag daar de basis voor mijn IT carrière. Nu download je een app en hopsakee je kunt muziek luisteren, of de weg zoeken, of een document maken en ga zo maar door. Alleen zijn er maar weinigen meer die weten hoe het werkt en hoe het ontstaan is. Pak de jeugd hun speeltjes af en ze zijn doodongelukkig. En ik heb hem nog steeds, mijn allereerste computer, de Sinclair spectrum, en hij werkt ook nog steeds, na 33 jaar… Als ik over een jaar of zes gepensioneerd word ga ik eens kijken of ik dat ding in ere kan herstellen. Het programmeren zit gewoon in mijn bloed…

bVision Photography

bVision.nl een Parkstad Limburg blog

Macedonië

bVision Photography

Gisteren hebben we samen met de kinderen de kerst en nieuwjaar een beetje ingehaald. Door de ziekte van Antoinette was dat allemaal een beetje in het water gevallen. En onze uitwijk, een broodje kebab omdat er niets anders open was met de kerst, kon je ook niet echt feestelijk noemen. Tevens hebben we hiermee een voorschot genomen op ons huwelijksfeest aanstaande donderdag. We zijn met z’n allen gaan eten bij restaurant Macedonië in Margraten. Juist ja, dat dorp dat bekend is om zijn Amerikaans oorlogskerkhof. De MG bleef uiteraard thuis, anders hadden we ook wat mensen thuis moeten laten en we zijn met zijn allen in de Renault Megane gekropen. Het was heel gezellig en lekker en we zijn na afloop thuis nog even verder gegaan. Dus collega’s, als je iets ruikt, het zou best de taziki kunnen zijn, of een overvloed aan ouzo’s, dus blijf uit de buurt.