bVision.nl

Buiten het feit dat ik dit een mooi lied uit die periode vind, en ik het ook schreeuwend mee kan blèrren, plaats ik deze video alleen al voor het straatbeeld wat in die tijd te vinden is. Ik denk dat ik sommige mensen hiermee heel blij maak. De trams, de oude auto’s, en daarbij dat Haagse geluidje. Jawel, ik mag deze wel. Ik zou bijna zegge Harrie Jekkers bedankt. Heel af en toe maken we eens een uitzondering en plaats ik werk van anderen hier.

Haai Dèèrr, ja jullie zien het goed, maar ik veel beter vanaf mijn plaats. Ik ben het zusje van het broertje hier naast mij. Die hadden ze beter Sullie kunnen noemen en plaats van Ollie en voor Chantal, niet genoemd naar Ollie, maar na die Olle, en dat is een van de bedienden hier. Mijn naam is eigenlijk Catootje, zoals uit Jan,Jans en de kinderen, maar iedereen zegt Kaatje en u mag dat ook wel doen. Net als mijn broertje woon ik twee weken in ons nieuwe huis, We hebben daar een mooie kamer met kost en inwoning betrokken, maar het hele huis is uiteraard van ons. Nou ja, er zit hier ook nog een oud tantetje, die denkt dat het haar huis is. Tante Daisy heet ze geloof ik. We hebben ook nog een paar kamers voor onze bedienden, daarvan heb ik er ook al een paar verkend. Zodra de deur ’s morgens wordt opengedaan van onze kamer ben ik pleite, een van de bediendes vind dat niet goed, want ik moet eerst ontbijten. Onze kamer is eigenlijk aan een opknapbeurt toe, het lijkt wel een studeerkamer. Ik ben alvast begonnen met het behang af te halen van de muren. Was ook weer niet goed, eigenlijk hadden ze me klimkabouter moeten noemen, want ik klim overal op en onder. Maar nou ga ik spelen doei…

Hallo, ja jij daar, ik ben Ollie, een klein katertje van 8 weken oud. Sinds een weekje of twee woon ik in een nieuw huis, met hele fijne bedienden die mij om de paar uur wat te eten komen brengen, mijn kattenbak netjes verschonen, en veel met mij spelen. Een van de bedienden heb ik meteen geleerd hoe het moet, netjes aankleden voordat je mij komt verzorgen, en niet in je onderbroek eten komen geven en het water verversen. Er staan nu allemaal van die rooie strepen op zijn benen waarlangs ik naar boven ben geklommen. Die man is volgens mij een beetje dement als die zich ’s morgens vergeet aan te kleden. Ik heb ook nog een kleiner zusje. Die is niet zo lief als dat ik ben, maar wel veel slimmer geloof ik. Die haalt ook eerst de kunstjes uit die ik dan nadoe. Alleen van de trap af durf ik nog niet, daar ben ik vanaf gevallen de afgelopen week. Mijn zusje kan dat wel heel goed. Oeps, daar komt een van mijn bedienden, als die ziet dat ik op z’n buro zit…
(klik voor een grotere afbeelding)

Welke parafernalia komen bij u op bij het horen van het woord Oldtimertreffen Hillensberg, want dat was namelijk ons reisdoel gisteren. Je denkt dan aan mooie oldtimers, keurig in de lak, mooi gepoetst, met heren in jacquet of als echte gentleman. Wij hadden ons helemaal in stijl gekleed, auto gepoetst en wat treffen we daar aan, een weiland met ouwe tractoren en een paar youngtimers en parkeren bij de boer in de wei waar het gras minimaal 30 centimeter hoog stond. Nu is dit verhaal uiteraard overtrokken, want van voorgaande jaren wisten we wel hoe de vork in de steel zat, maar ik kan me voorstellen dat u bij het horen van Oldtimers andere verwachtingen zou hebben. Het was er gezellig en druk, ik kan me niet herinneren dat het ooit zo druk was, en mooi weer, en er stond een hele mooie verzameling oude tractoren en een paar mooie klassiekers. En ach, de mensen met hun Kevertjes en Kadettjes mogen er ook best staan. Voor zo’n klein dorp net over de grens bij Sittard(-Doenrade) en onderdeel van de gemeente Selfkant wordt er veel georganiseerd. Voor de echte boeren kenners onder u, wat is het merk tractor op onderstaande foto. De winnaar krijgt, zoal reeds eerder ook al eens is uitgereikt, een voetreis naar Wittem aangeboden. Waar we zelf om de zaak te verkennen in de vroege middag naartoe zijn gewandeld gereden. Met de kap open uiteraard, want hier in het zuidelijkste puntje van Nederland scheen de ZON… jaha. Onder aan de berg op de weg van Eys naar Wittem ligt een cafeetje waar zich de meeste bedevaartgangers naar toe spoeden na hun barre tocht naar Wittem, om met een glas Gerardusbier (gebrouwen bij de Gulpener Bierbrouwerij) moed in te drinken voor de thuisreis. (Voor de organisatie als ze dit lezen, ik heb nog wel een paar mooie foto’s voor op de site)