Even dacht ik verkeerd te zijn in deze bloemenkas, ik dacht dat ik terechtgekomen was in een oud naaiatelier, maar deze exemplaren waren op leeftijd en een beetje roestig en stonden in een gangpad. Maar ook deze oudjes hebben een plaats nodig. Deze oudjes stonden netjes geparkeerd in Luttelgeest, als een rijtje rollators, slordig geparkeerd op een parkeerplaats. Voor u allen een hele fijne roestige zondag.
De Opel Olympia was eigenlijk het grote succes voor Opel, en eigenlijk ook de reden dat het merk nog bestaat. in 1935 rolde het eerste model van de band voor de luttele prijs van zo’n 2500 mark. Technisch gezien was het een waar wondertje, een van de eerste auto’s voorzien van een zelfdragende carrosserie. Ondanks de crisisjaren en de nasleep daarvan was de auto een groot succes. In 1940 ging de fabriek over op de productie van oorlogsmaterieel en op het einde van de oorlog werden de fabrieken door de russen ontmanteld en voor een groot deel meegenomen. De productie kwam na de oorlog dan ook moeilijk op gang. Maar dankzij de hulp van moederbedrijf General Motors werd toch weer verder gegaan waar men gebleven was, zelfde model als voor de oorlog dus. Pas in 1951 kwam er een nieuw model uit met veel chroomwerk, en afgekeken van de Opel Kapitän van de vorige week. Vanaf 1953 wordt de Olympia vervangen door de Olympia Rekord, welke later gewoon Opel Rekord werd.
Gisteren was een bijeenkomst bij een van de leden van de fotoclub die een eigen studio heeft, of moet ik zeggen had. Alles was namelijk al verkocht en zou na deze avond de dozen in gaan. Hij had een model geregeld dat door ons amateurs op de korrel genomen mocht worden in dit geval een mannelijk model, maar dat maakt niets uit. Uiteraard stonden de hapjes en de drankjes ook klaar. Of dat nog dezelfde waren als van een maand terug, toen het feest niet doorging heb ik maar niet gevraagd. Studiofotografie is spelen met licht, in dit geval, kunstlicht. Eenmaal alles goed ingesteld, doet het model de rest. De twee voorbeelden die u hier ziet, zijn gewoon met een andere set-up gemaakt. Iedereen kijk anders naar een model en naar het beschikbare licht. Voorwaarde is wel dat u weet hoe een camera handmatig te bedienen is, anders gaat het helemaal fout.
Bij het bladeren door wat oude foto’s kwam ik de onderstaande foto tegen in destijds nog Tsjecho-Slowakije, het land van de Pils en de Budweiser (České Budějovice). We praten dan over juli 2004. Een land waar men eerder weigerde om Duits te spreken, Nederlands “ein komisches Deutsch” was, maar men wel op iedere straathoek stond te roepen om dollars of marken om in de belastingvrije winkels te kunnen uitgeven. Het enige wat je destijds op iedere straathoek hoorde was “Geld Tauschen”. In 2004 was dat al anders, mensen waren niet meer zo wantrouwig, de russen waren verdwenen en onderstaand bord kon dus heel goed. Alleen of ze die talen daar ook spraken… ik geloof er niets van.
Snif, snotter, kuch, ja hoor het is er weer tijd voor. Ik ben weer snotverkouden en heel zielig uiteraard. Ik heb de laatste twee dagen reeds enkele keukenrollen (van de Lidl) versleten, heb een kop als een riethammer, het behang is van mijn neus af en mijn lippen zijn als schuurpapier. Ziet u het een beetje voor u, en dat met de carnaval en in mijn vakantie. De carnaval was het niet, dat werkt wel aanstekelijk op de lachspieren, maar zorgt echt niet voor een spontane verkoudheid. Alhoewel, achter mij bij het kowrenne stond een zeldzaam nog rokend exemplaar van het vrouwelijke geslacht. Nu lees ik net in de digitale editie van de krant dat er nog maar 25 procent van de Nederlanders rookt. Laat mij dat nu verbazen, ik dacht dat er inmiddels bijna niemand meer rookte. In mijn omgeving ken ik geen mensen die roken. Onze familie is helemaal rookvrij, mijn werkomgeving is helemaal rookvrij dus wat blijft er dan nog over, juist U… en die lui in die coffeeshops.
Mien leef Gebrook, doe bès os Paradies.
Me is op dich gruuëtsj, van jonk pès gries.
Mien leef Gebrook, doe bès os Paradies.
Zoeë mot ’t blieve tot elke pries.
(tekst Piet Boonstra)
Ofwel de Hoensbroekse Carnavalsoptocht 2012. Het was een beetje fris gisteren in Gebrook (Hoensbroek) maar met een mager zonnetje best wel uit te houden. Een traditie moet in ere worden gehouden, dus vertrok de bonte stoet mooi op tijd om elf over twee. Ik ga geen beschrijving geven wat er allemaal te zien was. Dan wordt het veel te lang hier, een korte impressie in beeld. Een plaatje zegt meer dan wat ik op papier kan zetten. Met zo’n 140 groepen al jaren een van de beter optochten in de buurt. Carnaval door mijn ogen, CeeVision…
Door een klik op een van de foto’s opent een groter scherm. Hierin kunt u door links of rechts op het plaatje te klikken naar de vorige of volgende foto gaan. Makkelijker kunnen we het niet maken.
Die zit lekker in der vel
My first Sony…
Deze toeschouwers deden gezellig mee
Een serieuze blik door de ogen van deze zottin
Orchideeën nemen een belangrijke plaats in ons leven in. Waarom wij daar zo gefascineerd door zijn weet ik niet, maar alleen het woord al doet ons opleven. Niet gek dus dat we ter ere van mijn vrouw haar verjaardag afgelopen zaterdag, daar gisteren een kijkje hebben genomen. vijfhonderdtachtig kilometer stond gisteren op de dagteller toen we weer thuis waren. dat waren er twintig meer dan gepland, maar ik kon het niet laten om heel even Friesland in te rijden en een blik te werpen op de haven en het stadje Lemmer. Maar doel was uiteraard de orchideeën. Kijk gewoon even mee en zeg zelf… Alleen al voor de plaatjes. Overigens is de bijbehorende vlindertuin ook beslist een bezoekje waard.
1. Hoezo lijk ik op een schoen
2. Na zo’n schone schoen ben ik maar een rank geval
3. Oranje Vanda prima, maar niet als huis van
4. Ik lijk een beetje op een spin, pas maar op
5. Ik weet ook niet hoe ik heet, maar ik woon wel in de tuin
(Morpho peleides – mannetje)
