bVision.nl

Een virtuele PC is een programma wat je op je PC kunt installeren en wat doet alsof het een echte PC is. Hardware dus waar je niet tegen aan kunt schoppen. Zo maakte ik altijd onderscheid tussen soft en hardware, als je er niet tegen kunt schoppen is het software. Deze grens vervaagt, de virtuele PC heeft zijn intrede gedaan.  Het programma wat je hiervoor op je PC installeert, kun je gebruiken om echt weer een andere PC op te installeren. Je kunt er Windows in installeren, maar ook Linux, MacOS of als je wil zelfs nog MSDOS. De software voor de Virtuele PC heb je ook nog in alle smaken. Zo kun je het krijgen voor, Windows, Linux, of MacOS. Windows op een Linux PC dus, of Linux op een MAC enz. Bij ons op het werk gebruik ik virtuele Pc’s om bijvoorbeeld nieuwe software op te testen. En binnenkort gaan we de mensen zelfs een virtuele PC geven als werkplek.  Lekker gemakkelijk in onderhoud. En natuurlijk gebruiken we tegenwoordig ook al Virtuele servers. Op onze cursus gebruiken wij virtuele Pc’s voor onze oefeningen en natuurlijk om niet meteen onze echte PC te verprutsen. Bij ons op het werk gebruiken we software van VMware voor de virtuele omgevingen. VMware is niet goedkoop, maar komt dan ook met veel toeters en bellen. Thuis en op de cursus gebruiken we de wat eenvoudigere, maar goed werkende Virtual Box van Oracle. Virtual Box is gratis en kun je hier downloaden mocht je het eens willen proberen. Het houdt in ieder geval je echte PC schoon, want je kunt eerst alles op de virtuele uitproberen.  Je kunt het downloaden voor Windows, Linux en of MAC. Dus als de MAC liefhebbers toch eens de onbedwingbare behoefte mochten voelen om ook eens met Windows te werken dan is dit je kans. Hieronder een afbeelding van mijn Windows 7 desktop met daarop een venster met nog een keer Windows 7. Van de week had ik er ook een MAC op geïnstalleerd, maar dat was niet helemaal gegaan zoals ik het bedoelde (na het installeren van de updates van Apple deed hij het niet meer) dus die doe ik binnenkort nog eens opnieuw.

Vandaag zijn we 37 jaar getrouwd, op 31 januari, waarvan wij dachten dat het ooit Koninginnedag zou worden, en dat we dan automatisch altijd vrij zouden hebben. Maar nee, het liep even anders. Niet dat we daar onvrede mee hebben, integendeel, we werken vandaag beiden en vanavond heb ik cursus. Toch een virtueel bloemetje voor iedereen, en speciaal voor A uiteraard. We hebben het in principe afgelopen zondag, samen met de kinderen, gevierd met een lekker etentje buitenshuis.

Normaliter ben ik niet zo te porren om op zondag de drukte van een woonboulevard in te gaan. Maar helaas, mijn dochter en haar vriend hebben een einde gemaakt aan hun relatie en dan moeten er spullen gehaald worden. Nu waren we zowat bij de opening van de koopzondag bij Ikea in Heerlen, en konden we nog makkelijk een plaats krijgen. Maar nog geen uur later kon je over de koppen lopen en was het niet leuk meer. Voorlopig zien ze me daar dan ook niet meer terug op koopzondag. Halverwege de rit hebben even een bezoek aan het restaurant gebracht, waar een andere relatie een dieptepunt bereikte toen een jonge man hun rekje met een volledige maaltijd inclusief drank, midden in het restaurant omver liep. Oh men wat een ravage, en jammer dat ik op dat moment geen camera in de handen had. Al was het maar om het gezicht van de jonge dame op de gevoelige plaat vast te leggen. Ze zei niets, helemaal niets, maar haar gezicht sprak boekdelen… Aan het einde van de rit waren we een hoop spullen rijker Gelukkig heb ik een hele grote auto waar ik met wat kunst en vliegwerk alles makkelijk in kreeg zonder met open ramen en deuren te gaan rijden. De drukte was inmiddels opgelopen, en het wegrijden van de parkeerplaats lukte door enige bekendheid met de routes. Het was lang geleden dat ik zoveel auto’s bij elkaar zag. En tot slot, een vrolijk plaatje uit een C1000 winkel in Maastricht spreekt ook, geen boekdelen, maar carnaval.

Vandaag gaat het niet om een type auto, geen oldtimers, niks virtuele garage, mijn inspiratie was aan het einde van deze week een beetje down under. Er zijn een aantal zaken geweest die ik even in het vat moet leggen en laten verteren. Maar btw, auto’s lopen meestal op de een of andere fossiele brandstof. Diesel of benzine of gas kan ook nog. En hoe bestaat het dat krijg je in een tankstation. Op de onderstaande foto staat het tankstation bij het MVV stadion de Geuselt. Toen ik daar met mijn camera uit het autoraampje een paar foto’s maakte voelde ik me een beetje een crimineel die de gang van zaken in het tankstation op de gevoelige plaat vast legt en een overval beraamt. Aan de andere kant geeft de verlichting van zo’n tankstation mooie fotografische effecten. Zonder echt op de instellingen van de camera te letten is deze foto gemaakt. Ofwel een snapshot met een spiegelreflex…

Sinds decemeber vorig jaar heeft de kapper van mijn vrouw de schaar aan de wilgen gehangen. En ze weet zo gauw niet waar naartoe. Een van de dames die in de kapsalon werkte heeft een eigen kapperszaak aan huis, maar wel op een half uur rijden van huis, terwijl het voorheen vijf minuten lopen was. Toch maar de keuze gemaakt voor een half uurtje rijden en uiteraard moet ik haar dan brengen en heb dan ca anderhalf uur de tijd waarin ik wat zaken voor mijzelf kan doen. Eens in de zoveel tijd ziet u dus een foto, of twee die ik in die tussentijd wil maken. Deze keer was het regenachtig en dus aardig donker. Een beetje nachtfotografie dus. De foto is gemaakt bij een wokrestaurant langs de A2. De foto’s zijn gemaakt van hetzelfde beest, een pauw, die voortdurend van kleur veranderde. Trouwens, ik heb trouwens nog een mooie foto, maar die is voor later.

Gisteren lag weer eens een factuur op de mat, van IDG in dit geval voor het fotoblad Zoom. Overigens het enige abonnement wat ik nog heb op het gebied van maandbladen. Het meeste doe ik via internet, en af en toe koop ik een blad wat ik interessant vind. Het eerste wat me opviel was het bedrag van 2.50 bovenop de factuur. Toeslag papieren factuur noemen ze dat. En nee dat blijkt geen toeslag te zijn voor die factuur, maar een straf omdat ik niet automatisch betaal. 10 edities van zoom die 5.50 per stuk kosten in de winkel. Dus 55 euro per jaar. Dat en in gedachte houdend dat niet iedere aflevering datgene bevat waar ik naar uitkijk, zeg ik dus dat abootje ook maar lekker op. En als er echt wat in staat wat ik wel wil hebben, koop ik dat toch gewoon in de winkel. Niet voor die 2.50, maar om het gaat om het principe. Ik geef geen machtigingen voor automatisch betalen voor zaken die toch maar eens per jaar plaatsvinden. Ze kunnen me de boom in. Dat is gewoon abonnees wegjagen. En denk nu niet dat we aan het besparen zijn in huize bVision, integendeel, maar ik vind wel dat veel van dit soort zaken te vanzelfsprekend aan het worden zijn. En ik werk daar niet meer aan mee. Marktwerking noemen ze dat.