Vandaag presenteer ik hier de link naar mijn foto’s van mijn Vietnamreis. Van de 2300 foto’s waarmee ik thuis kwam zijn er uiteindelijk zo’n 800 overgebleven. Het aantal 2300 lijkt veel maar tijdens een rondreis van drie weken met vaak meerdere excursies per dag ben je daar zo aan. We hebben een hele mooie reis gehad, we hebben veel gezien geroken, geproefd en ervaren van het land. Onze reis begon in Hanoi en ging van Noord naar Zuid en eindigde in Ho Chi Min stad (het vroegere Saigon). De hoofdroute die gevolgd werd was steeds Highway One. Langs Highway One woont en werkt een groot deel van de Vietnamezen. Tijdens de Vietnamoorlog, die toch steeds als een soort rode draad door de reis liep was de omgeving van Highway One en de grote steden het gebied wat vooral overdag beheerst werd door de Amerikanen en geallieerden. De rest was meestal Vietconggebied. Tijdens de oorlog zijn door beide kanten gruwelijkheden begaan. We hebben daar wat van gezien in diverse museums. Ik wil ook geen partij kiezen voor wie dan ook. Wat ik jammer vind is dat we vroeger op het journaal vooral de “bodycount” kregen te horen. Zeker in de zestiger jaren. Het leed wat letterlijk uitgestort werd over Noord-Vietnam kwam weinig in beeld. Bewust werd ik me hier van door de vele protesten en protestliederen, vooral Woodstock (de LP en later de film) zette mij destijds aan het denken. De druppel was voor mij toen de massamoord op burgers in Mỹ Lai. Ik hoorde er pas bewust van toen het strafproces, begin zeventiger jaren al aan de gang was. Het was voor mij destijds ongelofelijk dat juist Amerikanen, onze “bevrijders” dit hadden gedaan. Achteraf blijkt ook nog dat er niemand daadwerkelijk straf voor heeft gekregen. In ieder geval, zo als in iedere oorlog, zijn er steeds veel onschuldige slachtoffers onder de burgers en vooral vaak kinderen.
Dit is geen reisverslag ik vertel in vogelvlucht wat er op mijn foto’s te zien is: We hebben in Vietnam zeker heel veel gezien, We zijn van Hanoi naar Halong Bay gereisd en weer terug naar Hanoi. Halong Bay is een schitterende baai met uit zee oprijzende krijtrotsen. Daarna zijn we dagelijks een stuk verder naar het zuiden gegaan tot Can Tho in de Mekong Delta. De route en de plaatsen die we hebben bezocht zie je op het kaartje (geleend van Fox reizen) hieronder.
We hebben geluk met het weer gehad. Tijdens ons verblijf zijn er twee tyfoons geweest. Daar zijn we steeds net vooruit gereisd. Maar daardoor hadden we wel een paar dagen regen die urenlang met bakken tegelijk uit de hemel kwam. Op een gegeven moment leek het wel of heel Vietnam tot kniehoogte onder water stond. Overal zagen we boeren die de rijst probeerden te oogsten voordat de korrels helemaal onder water stonden. In Vinh Moc hebben we de tunnels gezien, daar heb ik al vorige week over geschreven. Onderweg hebben we nog in grotten gewandeld, die voorzien zijn van soms hele kitscherige verlichting. Maar dat vind men daar leuk. In Hue bezochten we de Citadel, een soort “Verboden stad” met ook de Keizerlijk paleizen, net als in Peking, maar wel veel kleiner allemaal. In Hoi An hebben we gewinkeld, een cooking class Vietnamees koken gehad, de Japanse brug gezien en een weeshuis bezocht. Ik zal maar zo zeggen, het is er niet zoals bij ons. Meerdere keren hebben we gevaren. Met motorboten en met roeiboten. In Ninh Binh hadden we een indrukwekkende boottocht waar we over een meer, langs krijtrotsen voeren, wat ook wel ‘Halong Bay on land’ genoemd wordt. Men roeit daar met de voeten, ongeveer zoals wij fietsen. Wij werden hier geroeid door een Jonge Vietnamese vrouw die dit heel vaardig deed. Op het verste punt probeerden de roeiers wel wat souveniers te verkopen aan de toeristen, maar ja die mensen moeten ook leven. Dus hebben we voor een paar dollar maar wat spul gekocht. Het kost niet veel en je hebt zo weer een souvenirtje voor iemand. In Nha Trang bezochten we een tempel met een gigantisch grote Boeddha van 24 meter hoog bezocht. Het doel van deze Buddha is voor vrede te bidden. En ook hebben we een meters lange liggende Boeddha gezien. We hebben onderweg meerdere tempels bezocht, ook nog een met een hele grote “Happy Buddha”. Overigens zo noemden die kleine Vietnamezen mij ook wel eens. En uiteindelijk in de omgeving van Saigon hadden we een heel interessante excursie naar de wereldberoemde Cu Chi tunnels, een gigantisch ondergronds tunnelnetwerk van de Vietcong. Daarna gingen we naar Tay Ninh, waar we een indrukwekkende ceremonie meemaakten bij de Cao Dai tempels. De Cao Dai tempel was, vond ik, de mooiste tempel en ook de kleurrijkste. Natuurlijk hebben we ook nog wat in Ho Chi Min stad zelf rond gekeken. We zijn een paar keer in het Rex hotel geweest. Hier vandaan heb ik begrepen werden destijds de uitzendingen gedaan door Adrian “Good Morning Vietnam ” Cronauer. Een van de laatste excursies, dat kwam helaas zo uit, was het oorlogsmuseum. Daar heb ik geen foto’s gemaakt. Te triest voor voor foto’s en voor woorden. Van de persfotografen uit die tijd hebben ze er heel veel werk hangen. Sindsdien mag de pers niet meer mee in het gevecht.
Klik hieronder op de collage voor naar mijn foto’s te gaan, het zijn overigens dezelfde foto’s die ik ook aan mijn medereisgenoten ter beschikking heb gesteld, wat groter van formaat, en ook zijn er een aantal meer persoonlijke foto’s bij. daar mag je meteen op verder klikken:
