bVision.nl

Lang geleden, in mijn jeugdjaren, was er een project om de Caumerbeek, een natuurlijk water wat gebruikt werd als openbaar riool te overkluizen om de ratten en de stank uit de omliggende woongebieden te weren. Een duur project uiteraard, maar na afloop was iedereen tevreden. Het overkluisde gedeelte werd een wandelgebied en menigeen liet daar zijn hond uit en er werden zelfs hardloopwedstrijden en andere sportieve bezigheden georganiseerd. Maar, noem het een gewijzigd inzicht, het moet weer open. Ofwel de beek moet behoudens sommige door de infrastructuur bepaalde onderdoorgangen, weer een beek worden. Gelukkig zijn bijna alle destijds aanwezige bruggen behouden gebleven en kunnen deze dan ook hergebruikt worden.

Door de ontkluizing worden de beken Caumerbeek en Loopgraaf weer zichtbaar. Regenwater en bronwater komen hierdoor aan de oppervlakte en worden gescheiden van het rioolwater. Het vuile water wordt via een riool afgevoerd. Dit gaat uiteraard niet zonder slag of stoot en zonder dat tijdelijk de rioollucht in de omgeving weer terug komt. De foto’s geven een overzicht van de werkzaamheden zoals ze momenteel plaats vinden binnen ons stadsdeel. Het project gaat verder dan alleen Hoensbroek, de voorliggende gedeelten komen daarna aan de beurt. Voor geïnteresseerden, het kost circa 8 miljoen euro en wordt uitgevoerd in opdracht van de gemeente Heerlen en het Waterschap Roer en Overmaas, uiteraard met subsidie, waarvoor dank.

Zachtjes zoevende scheerde de buizerd laag over de bomen om zijn weg naar boven te vervolgen. Het beetje energie dat nodig was om zijn glijvluchten te maken kwam uit een goudkleurig motorblokje en een lipopack. Hij wilde gewoon niet meer naar beneden komen. Zijn collega buizerd was al met de noorderzon vertrokken en hij vloog maar voort over de weilanden. Uiteindelijk vloeide hij zich moe maar voldaan naast ons neer op het veld. Even wat nieuwe energie bij tanken uit de accu van een rood monster op wielen. Langzaam kwam er weer wat leven in de brouwerij en kon de vlucht vervolgd worden. Vriendelijk keek de vogel mij aan toen ik hem langzaam weg liet glijden uit mijn handen. Ronde na ronde vloog hij boven ons en hoger en hoger steeg hij boven ieder vliegtuig uit. Plots schoot hij omhoog, er werd een kreet geslaakt, en de buizerd brak een vleugel. Als een raket scheerde hij de honderden meters naar onderen en verloor ook meteen zijn tweede vleugel. Als een ongeleid projectiel viel hij recht naar beneden en miste op een paar haren na enkele voorbijgangers, wel al wat op leeftijd weliswaar, maar toch. Eenmaal op de grond, ontstond er een steekvlam en een rookpluim gaf aan waar de vogel zijn laatste adem uitblies. De vroeg bejaarde wandelaars bleven even geschrokken staan toen mijn vriend Humberto trachtte eerste hulp te gaan verlenen. Maar helaas, dat mocht niet meer baten, iedere hulp kwam te laat. Met de uitgebrande resten in onze armen vertrok de rouwstoet richting het in middels grijs van de stof geworden rode monster. Het einde van een zeer trouwe vriend. De resten werden achterin de stationwagen gelegd en zullen aanstaande woensdag door de gemeente worden aangeboden ter crematie.

Geschrokken waren we met z’n allen, je bent dan wel verzekerd als er iets fout gaat, maar als iemand zo’n ongeleid projectiel van grote hoogte op zijn kop krijgt kun je dat moeilijk verkopen. Gelukkig viel hij nog net binnen de toegestane grenzen, veel scheelde het echter niet. De beide vleugels hebben we niet meer gevonden. Het Lipopack (de accu’s) raakte bij de val dusdanig beschadigd dat het spontaan in brand vloog. De elektronica van het vliegtuig en het vliegtuig zelf kunnen we afschrijven. Uit de resten hebben we kunnen afleiden waar het fout ging. Door een thermiek-bel werd de druk op de vleugels te hoog (groot oppervlak) en scheurde daardoor van de romp af. We zijn ons aan het bezinnen hoe we dit bij onze nieuwe buizerd, waarvan u verleden week het begin heeft gezien, kunnen opvangen. Deze heeft namelijk een nog groter oppervlak als vleugel. (door op de foto’s te klikken krijgt u ze in groot formaat te zien)

Raadplaatjes hou ik eigenlijk niet zo van. Op deze roestige zondag meteen de verklaring. Dit zijn de bladveren van een treinstel. volgens wiki:

Bladvering is een primitieve vorm van vering, waarbij gebruikgemaakt wordt van de doorbuiging van één of meerdere lagen op elkaar gestapeld staal. De vering heeft over het algemeen een lineair karakter waardoor deze tegenwoordig weinig meer wordt toegepast op personenwagens. De vering wordt nog wel toegepast voor voertuigen met een grote belasting, zoals onder andere vrachtwagens.

En waarom zouden we dat in twijfel trekken.

Ik heb wel eens zo’n dag dat ik het echt niet uithoud op het werk en een half uurtje eerder vertrek. Ik moet dan dat half uurtje onderweg ergens doorbrengen, want ik moet mijn vrouw A. op een vaste tijd gaan halen. Met het weer van gisteren is dat geen straf. Heel even de benen strekken aan de Weltense vijver in Heerlen. Voor de zekerheid de camera om de nek en dan even rond de vijver. En wat zie je dan daar tussen het riet, juist. Meneer stond te wachten tot een van de eenden in de buurt zou komen om mee te spelen. Hij had alleen het bord niet zien staan. Speciaal daar neergezet voor de honden zelf, omdat die niet kunnen lezen. De baas van de hond liet zich wijselijk niet zien. Het gevecht van drie kleine jongetjes die een voorntje probeerde van de vishaak te halen heb ik maar niet op de foto gezet, Er kwam al snel iemand helpen om uit te leggen hoe ze dat moesten aanpakken.

Gelukkig is er ook nog ruimte om af en toe gezellig een avondje te besteden aan het bouwen van vliegtuigen. Op de foto’s ziet u de eerste pogingen om een vleugel van een uit de kluiten gewassen buizerd te maken. Een spanwijdte van een metertje of drie is niet niks voor zo’n vogel toch. Luchtig in dit geval is toch straks toch echt de lucht in. En de spanning zit in het rond buigen van het materiaal om de spanten heen. Alleen rust kan je hierbij redden. En een helpende hand uiteraard. Alleen is zo’n klus bijna niet te doen. De spanten worden met hot glue (van de Action, want reclame maken doen we niet) gelijmd om zo een ronde vorm te verkrijgen. Het heeft voordelen om met hot glue te werken, maar zeker ook nadelen. De versteviging van aluminium is o.a. niet op deze manier te lijmen en het spul is echt hot… Ik heb inmiddels alweer aardig vuurbestendige vingers gekregen. Mijn vriend Humberto is een watje, die roept nog steeds auwa… Of zou dat Arubaans voor iets anders zijn.

Telecom-management is een hele mond vol. Mijn baas vond dat ik daar iets meer van moest weten, en hijzelf overigens ook. Aangezien we in de toekomst geconfronteerd worden met het feit dat o.a. telefonie van een technische dienst wordt overgeheveld naar een IT omgeving en dat het er op neer komt dat het uiteindelijk wel op mijn bord terecht komt was dat ook niet onverstandig. Projectmatig kijk je eerst naar de technische aspecten van zo’n overgang. Maar uiteindelijk moet zoiets ook beheerst en gemanaged worden. Dus maar eens in de praktijk gaan kijken hoe anderen dat doen. Ik zal niet zeggen dat we dat bij de firma Innervate deden, reclame maken doen we hier niet, maar het was zeer leerrijk. Je zit met een aantal mensen aan tafel die beginnen, ermee bezig zijn, of al helemaal klaar zijn. En iedereen heeft andere ervaringen en legt die gelukkig ook op de vergadertafel neer. Daar leer je meer van dan een verhaaltje op internet. Netwerken noemen ze dat. Je zit niet allemaal in dezelfde branche, maar de problemen zijn toch identiek. Wat je vooral leert is dat vooral bij dit soort zaken je ervoor moet zorgen dat je alle data goed vast liggen, zowel als je begint aan een project, en ook als je klaar bent. Een CMDB is echt noodzakelijk (configuration management database), anders heb je geen enkel verweer tegen de gepresenteerde rekeningen door de provider. Heb je het thuis af en toe al moeilijk met alle mobiele abonnementen, in een zakelijke omgeving met honderden tot duizenden aansluitingen is dat nog veel erger. Enfin, een prima bijeenkomst met een zeer hoog leereffect. Voor degene die nu zijn afgehaakt, no problem, morgen weer iets luchtiger