Vandaag een plaatje hier ver vandaan. Gemaakt in het spoorwegmuseum aan de Maliebaan in Utrecht. Naast enkele zeer mooi gerestaureerde treinen vind je er ook veel roestige plaatjes, waarvan de onderstaande er ene is. Ik wens een ieder die hier komt dan ook een hele fijne roestige zondag.
De basis voor dit logje ontstond na een artikel op NU.nl waar 5 nieuwe fabrikanten hun opwachting zouden maken op de Auto RAI dit jaar. Daar stond ook bij Heynsdyk Sportscars. Nooit van gehoord, en dus ga je op zoek.
En ja, ze hebben een eigen website: Heynsdyk.com.
En ja, ze komen niet uit Scandinavie: Productie vind plaats in Eindhoven.
En nee, ze bouwen geen auto’s, maar verbouwen (oude) auto’s.
Maar ze doen dat wel goed en op basis van de Porsche 944 als donorauto. op de website:
In 2006 ontwierp ing RJ Heijnsdijk een eerste lichtgewicht special op basis van de Porsche 944 rolling chassis met de standaard Porsche 944 trans-axle driveline die garant staat voor ideale gewichtsverdeling. In de door Heijnsdijk ontworpen cabrio is het zwaartepunt met 15% naar beneden verplaatst en het frontaal oppervlak verkleind met 35%. Deze nieuwe cabrio wordt door Heijnsdijk Sportscars op de markt gebracht met een optionele hardtop die in opgevouwen toestand achterin de bagageruimte past. Het resultaat mag er zijn, een auto die ware schoonheid uitstraalt met de kwaliteit van een Porsche. En omdat het kleinschaligheid betreft hoef je je daarom voor het onderhoud geen zorgen te maken. Toch hulde aan dit Nederlandse initiatief.
De Oranjerie in Roermond was “the place to be” gisteren. Tenminste als ik alle verhalen moet geloven die op een seminar door verschillende ontwikkelaars worden verteld. Deployment van OS’en en Applicaties, weinig onderhoud en beheer, virtuele desktops en servers en ga zo maar door. Wat mij betreft wil ik eerst al die dingen zien voor ik ze geloof. Een proof of concept wat mij betreft. Maar dan wel No Cure No Pay… en daar trapt niemand in, dan komen pas de uitzonderingen en de problemen op tafel. Ik wordt er helemaal confuus van en ga geloof ik toch maar in Utrecht Overvecht wonen. Als je daar nog de weg kwijt raakt als je op de Jaap Edendreef woont weet ik het ook niet meer en spierpijn van het werken in de tuin krijgen ze daar ook niet. De foto uit Utrecht is overigens nog van vorige week. U kunt er op klikken…
Hulde en diep respect voor de ca 60 technici die eigenlijk ten dode zijn opgeschreven en die achtergebleven zijn in een gebied waar iedereen met de noorderzon vertrokken is. De mensen geven hun leven om dat van tienduizenden andere te redden. Ik weet, het is hun werk, maar toch. Die mensen moeten toch ook hun angsten hebben met de regelmatige ontploffingen en branden rondom hun heen. Terwijl ik gisteren na het uitgraven van een grote stronk in de tuin de “piep oet houw” en ik in het voorjaarszonnetje daarna een wandeling heb gemaakt stonden deze mensen te vechten om daar te redden wat er te redden viel. Maar ik vrees dat er straks niet veel meer over is van deze reactoren daar. De straling wordt uiteindelijk hun dood. Als er mensen zijn die een lintje verdienen, zij zijn het. Voor mij mogen ze in ieder land een standbeeld oprichten voor wat daar gebeurd. (het zelfde overigens ook voor de mensen die in Tsjernobyl zijn gebleven)
Het AP zal wel geen problemen ermee hebben dat ik even een afbeelding heb gebruikt voor deze blog.
Een paar weken geleden schreef ik hier al dat ik wat lensdoppen in Hongkong had besteld. Pakweg anderhalve week later kwamen deze Loreo lensdoppen ook daadwerkelijk hier binnen met de post. Ik heb nog geen tijd gehad om uitgebreid te testen, maar hier mijn eerste bevindingen:
Als eerste heb ik de “Lens in a cap” mee naar buiten genomen. Hij past keurig op de camera. De diafragmareeks loopt, voor kenners, van F5.6 tot F64. Je kunt dit diafragma middels een draaischijf in de gewenste stand zetten. Maar omdat dit uiteraard geen automatisch diafragma is zit je met diafragma 32 en 64 tegen een vrijwel zwart scherm aan te kijken. Het is dus een beetje gokken wat je in beeld krijgt als de camera niet op statief staat. Met de opening F5.6 krijg je een wat mistige foto, maar naarmate je het diafragma verder dicht draait worden de foto’s steeds scherper en zoals hieronder met diafragma 32 ziet het er best heel redelijk uit. Een mooie scherptediepte over het hele bereik van de foto. Ik denk dat in de meeste telefoons met camera en ook in de goedkopere digitale camera’s geen betere lens zit. De foto was wat overbelicht, maar omdat ik in raw fotografeer was dat makkelijk te corrigeren. Dus voor pakweg 10 Euro is hert zeker een leuk gadget waar wellicht nog hele leuke dingen mee te doen zijn. (wordt binnenkort vervolgd)
Ofwel, hoe ik 12 kilo ben kwijtgeraakt en nog steeds gewicht verlies. Het lijkt een beetje op reclame, maar dat is het echt niet. Het plaatje boven en onder maken veel duidelijk. Door de week zijn we hele nette mensen die op ons gewicht letten met een beetje hulp en in het weekend doen we een beetje heel gewoon. Met een wijntje en alles erop en eraan. Door de week: Als ontbijt een kom muesli met yoghurt, of als we minder tijd hebben een shake. De middag wordt gevuld met een reep gevulde chocola, en in de avonds eten we veel groente met een stukje vlees en afwisselend rijst, aardappelen, frieten (ohne sahne !!!) of macaroni. En tussendoor lekker veel fruit. En dat bevalt ons eigenlijk prima. Wat een paar kilo’s hadden moeten worden zijn er inmiddels dus heel wat meer geworden.
Waren we zaterdag al vol goede moed begonnen aan het voorjaars-klaar maken van het terras en de voorzijde van het huis. Nieuwe voorjaars-plantjes in de bakken, wat nieuwe planten voor op het terras, opruimen van alle door de winter gesneuvelde exemplaren en wat meer van dat soort zaken. Zondagmorgen gingen we er pas echt vol tegen aan in de tuin. Een uurtje was de bedoeling, maar als je begint is het moeilijk stoppen, dit nog even, dat nog even, en straks regent het misschien, zo gaat dat. En wat dat voor een gevolgen heeft kunt u hierboven goed zien. Alles is weliswaar gesnoeid, de rozen zijn opgebonden, het gras is van alle bladeren ontdaan, de paden zijn schoon, alle onkruid is bijna weg, maar mijn lijf voelt dan ook aan alsof er een wals overheen is gegaan. Gelukkig is met een heet bad de pijn in mijn rug wat afgezwakt, maar de spierpijn blijft nog wel even aanhouden vrees ik. En dat allemaal voor het goede doel zullen we maar zeggen. Het geeft een tevreden en opgeruimd gevoel en ik kan weer een hele werkweek uitrusten.
