Een aantal jaren geleden mochten we bij het 10 jarig jubileum van ons bedrijf allemaal een weekend naar Berlijn. Al wandelend door een stad kijk ik ook wel eens naar beneden, niet om stuivers te zoeken, of om de poep te ontwijken, want je vind soms ook wel eens iets leuks om te fotograferen. Zo ook deze roestige putdeksel van de Berliner Wasserbetriebe. Op deksel staan een aantal van de bezienswaardigheden van Berlijn afgebeeld.
[singlepic id=106 h=400]
Als je dan toch een brug moet gaan bouwen van Bagnera naar Scilla in Italië, Waarom dan niet verder kijken dan je neus lang is. Want waarom daar geen groene boulevard aan koppelen, waar je rustig kunt wandelen en je inkopen kunt doen, of een paar zonnepanelen op de weg leggen die lekker alle warmte in zich opnemen, of een paar windmolens ontwerpen met een rendement van een heel dorp. Net omdat bruggen meestal hoog zijn en over tochtige ravijnen moeten, lijkt dat eigenlijk voor de hand liggend. Dit waren de gedachten van een trio van de Italiaanse ontwerpers, Francesco Colarossi, Giovanna Saracino en Luisa Saracino. Rest de vraag waarom dit niet overal waar we dit soort bruggen tegenkomen, is toegepast. Vandaag dus geen auto’s, maar een groen ontwerp waar auto’s ook gebruik van mogen maken. Ik mag dat wel, dit soort initiatieven. Chapeau…
AUTOBUS – voertuig dat tweemaal zo snel rijdt als je er achter loopt dan wanneer je er in zit
BABY-SITTER – jongeling die zich moet gedragen als een volwassene opdat de volwassenen zouden kunnen uitgaan en zich gedragen als jongelingen
BANKIER – persoon die je een lening wil toestaan als je kan bewijzen dat je er geen nodig hebt
SCOUT – een kind dat gekleed is als een idioot en geleid wordt door een idioot die gekleed is als een kind
KAPITALIST – persoon die vanuit zijn kantoor met airco in een wagen met airco naar zijn club met airco rijdt om daar in de sauna te gaan
TRUI – kledingstuk dat een kind moet aantrekken als zijn moeder het koud heeft
DANS – vertikale frustratie van een horizontaal verlangen
ECONOMIST – expert die morgen zal weten waarom vandaag niet uitgekomen is wat hij gisteren voorspeld heeft
GEMAKKELIJK – wordt gezegd van een vrouw die de zedelijkheid van een man heeft
GYNECOLOOG – persoon die op een plaats werkt waar anderen zich amuseren
INTELLECTUEEL – persoon die gedurende twee uur aan iets anders kan denken dan aan sex
HOOFDPIJN – het door de vrouw meest gebruikte voorbehoedsmiddel
HUWELIJK – verbond dat twee personen toelaat problemen op te lossen die ze niet zouden gehad hebben als ze vrijgezel gebleven waren
NYMFOMANE – Een vrouw de je enkel in de Grote Van Dale tegenkomt.
ORTHODONTIST – tovenaar die een deel van wat hij uit je zakken haalt in je mond steekt
PESSIMIST – optimist met ervaring
PROGRAMMEUR – Onbegrepen persoon die op een onbegrijpelijke manier een onbegrijpelijk probleem oplost,dat enkel door een programmeur gecreëerd kon worden.
PSYCHOLOOG – iemand die andere mensen bekijkt als er een mooie vrouw binnen komt
SARDIENTJE – visje zonder kop dat in olie leeft
GEHEIM – informatie die men slechts aan een persoon per keer doorgeeft
SNOBISME – zaken kopen die men niet graag ziet met geld dat men niet heeft om indruk te maken op mensen die men niet mag.
SYNONIEM – woord dat men gebruikt in de plaats van een ander waarvan men de schrijfwijze niet kent
GROEPSWERK – mogelijkheid om fouten op de rug van een ander te schuiven
VEDETTE – persoon die zijn hele leven hard werkt om bekend te geraken en dan een donkere bril opzet om niet herkend te worden
Het had zo mooi kunnen beginnen…. Gelukkig dat het ons niet is gebeurd denk ik dan maar. Er komen zoveel valkuilen op je levensweg dat je deze echt wel kunt missen. Aan de andere kant is het maar blikschade, en een paar deukjes zullen we allemaal wel een keer oplopen. In dat opzicht is de mens redelijk crash bestendig, t.o.v. een auto dan. Tenzij je per ongeluk tegen een kogel aanloopt, in een van de onrustgebieden rond de middelandse zee. Daar waar de mensen het dictatoriale gedrag van hun leiders beu zijn. Zelfs zo beu zijn dat ze daar hun leven voor opofferen. Dat de samenleving daar ook een paar flinke deuken oploopt moge duidelijk zijn. Maar dan hoop ik bij mijzelf dat ze straks met een eventuele vrijheid verstandig om gaan en er beter uitkomen dan de samenleving waarin ze nu leven. Dat het volk moge zegevieren… Dat is pas democratie.
Eigenlijk ben ik meer een kiekjesfotograaf die af en toe tussen zijn foto’s een waar kunstwerkje aantreft en dat dan publiceert op het web. Ik hoor dan mensen roepen over compositie en kijken en je handen gebruiken. Het zal wel, ik maak foto’s en kijk thuis of ze mooi zijn. Dat gaat steeds beter geef ik toe, maar ik mis toch dat fijne, wat de duitsers het Fingerspitzegefühl noemen. Voor mij is dat het verschil tussen een kunstenaar en een hobbyist. Zoals ook op de (niet door mij) hieronder gemaakte foto van een eigenlijk heel eenvoudig kunstwerk. Iemand die gezien heeft dat een paar overhangende struiken het decor vormen voor een kunstwerk, en dat vervolgens ook nog maakt. Hier heb ik respect voor. De man of vrouw zal er geen cent aan verdienen, maar een beetje roem hier op het web is hem of haar gegund…
Op 4 november 1926 opende de Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam, kortweg H.E.M.A., de eerste winkel in de Kalverstraat in Amsterdam. Of ze toen al worst verkochten weet ik uiteraard niet. Maar als ik aan HEMA dacht, liep bij mij het water in de mond. Van die heerlijke vette knakkige Hollandse Eenheids Worst, met veel mosterd. Maar, ook de HEMA denkt voor ons mee, en die lekkere worst van vroeger is het niet meer. Volgens mij is het hele geval gezonder geworden, en dan hoeft het voor mij ineens niet meer. Dat is hetzelfde als een frikandel speciaal zonder mayonaise. Minder vet, maar niet meer te eten. Zoals ik friet of patat, u mag kiezen, ook niet lust zonder mayonaise. Dan maar geen friet. Maar, ze doen maar, het zal me worst wezen. Dan maar niet meer naar de HEMA. De bovenstaande foto had ik al een tijdje in mijn bezit, dit soort foto’s bewaar ik voor eventuele publicaties, maar met de onderste foto die ik deze week erbij vond, werd het ineens interessant.
Heel lang geleden, op 31 januari in het midden van de zeventiger jaren zijn we getrouwd. Om dat heugelijke feit te vieren zijn we gisteren uitgebreid gaan eten en hangen vandaag overal de vlaggen uit in heel Nederland. Even als vorig jaar is ons oog wederom gevallen op restaurant Macedonië in Margraten. Samen met het hele gezin en aanhang hebben we daar een hele gezellige avond doorgebracht. En bij een feestje hoort een kado, toch. Vandaag voor jullie, muziek, van nieuw talent, de band Staton met zangeres Lara Mol. Ik voorspel dat we van deze dame met haar groep nog heel veel zullen horen, luister zelf maar. Ik werd door Leidse glibber op het goede spoor gezet, ze traden n.l. op tijden de Leidse Jazzweek.
Nieuw nu-soultalent uit Nederland is schaars. Toch staat er af en toe een nieuwe artiest op die de gevestigde orde op z’n grondvesten doet trillen. De band Staton is een goed voorbeeld van zo’n veelbelovende act. Nog maar net een paar maanden samen en nu al een sterke single uit en Nederlands voorprogramma van de Amerikaanse soulartiest Ryan Shaw.
