bVision.nl

Het Bonnefanten museum gestript. Nee wees niet bang, ik haal niets van dit Maastricht’s museum af. Alleen een klein voorbeeld wat je met een eenvoudige clone tool in Photoshop Elements of CS5 kunt doen. De bovenste foto is bewerkt en de onderste foto is het origineel. Ik heb alleen met de clone tool gewerkt (S) en een soft brush van 19 px. Ik vond eigenlijk de fiets links storend, maar omdat ik toch bezig was heb ik de andere twee fietsen ook maar verwijderd. Met een beetje meer moeite was het waarschijnlijk nog beter gegaan en mooier geworden, maar aan de andere kant zijn het mijn eerste schreden op het pad waar Frank eigenlijk het meeste van af weet. Aanleiding was een verhaal in de krant waarbij er gemanipuleerd was met een foto van Obama en de Egyptische president. In de originele foto liep Obama voorop, Maar in de kranten van Caïro de Egyptische president. Alsof Obama de weg in zijn eigen vertrekken niet meer wist. U ziet, heel langzaam krijg ik plezier in shoppen…

Bij het opstaan gisteren regende het pijpenstelen hier in het zuiden van het land. Veel zin om op te staan hadden we dan ook niet, en we kropen nog even dicht op elkaar. Maar goed na twee avonden de verjaardag van mijn dochter te hebben gevierd was het ook een stukje vermoeidheid wat van zich deed spreken. Dus toch maar opstaan, de hele dag in bed is ook niks en ik geef toe, mijn maag rammelde van de honger en ik was uitgedroogd. De rommel viel mee en nadat ik enkele malen de milieustraat hier thuis gepasseerd was bleef er nog maar weinig over om te doen. De regen werd inmiddels zachte sneeuw en het zal niet meevallen voor de Sint om hier alle kinderen van pakjes te voorzien. Ik had meteen al het idee van hier kom ik vandaag niet meer uit. Een beetje aanrommelen, mijn videobestanden sorteren en archiveren en in de namiddag even lekker in bad. Zo werd het avond en nog steeds had de Sint zich niet laten zien. Ik vrees dan ook dan ik na 57 jaar heel lief te zijn geweest, nog steeds niet in het grote boek sta. Ik zal hem toch eens een keer mailen…

Nummer 11 alweer Op deze roestige sinterklaas-zondag. Deze kan stond in een hoekje bij kasteel Wittem, alleen maar roestig te zijn, ik denk om het geheel op te leuken en zeker niet om er de kadootjes in te stoppen.

De Hurst 250 werd in een schuurtje gevonden en had daar 49 jaar ongebruikt gestaan. In Duitsland werd dit een Krankenfahrstühl genoemd, ofwel een gemotoriseerde rolstoel. Met 250 CC een aardig stoeltje toch, zeker in vergelijking met de hier gehanteerde normen voor een invalidenwagen. Er zijn er niet zoveel van gemaakt in die tijd. Vlak na de oorlog was er veel vraag naar en alles en iedereen produceerde in de meest onzinnige varianten dit soort wagentjes. De kwaliteit was meestal zeer slecht en er zijn dan ook maar weinig van deze voertuigen over. De voertuigen op deze blog zijn de enige twee nog bekende voertuigen van dit merk en staan in de Vehikelsammlung Eppelheim. De bovenste is nog niet gerestaureerd, de witte uiteraard wel.

Soms heb je wel eens een goed idee. Ideeën die je zelf uit kunt voeren zijn natuurlijk het meest winstgevend. Maar nu las ik op het www dat er complete lijsten in omloop zijn om ideeën gewoon af te schieten. Een kleine verzameling treft u hieronder aan…

• ja,maar
• bestaat al
• dat is niets voor onze klanten
• daar hebben we geen tijd voor
• nee
• kan niet
• te duur
• laten we realistisch blijven
• dat is niet logisch
• er is meer onderzoek nodig
• geen budget
• geen fouten maken
• de directie zal er niets voor voelen
• ik ben niet creatief
• niet mijn verantwoording
• te lastig om te beheersen
• dit is een te grote verandering
• de oudere garde zal het niet gebruiken
• de markt is nog niet rijp
• daar zijn wij te klein voor
• we moeten dit wel reëel bekijken
• we zullen het in beraad houden
• we kunnen ook zonder
• dat staat in de toekomstplannen
• sinds wanneer ben jij expert
• werkt ergens anders wel, maar hier niet

Vorige week maakte Leidse Glibber reclame voor het jubileumboek over de Leidse jazz geschiedenis.Ik heb even getwijfeld, maar het boek toch bij de secretaris, Ton van Noort besteld. Voor 19.90 dacht ik een boekje met twee CD’s te ontvangen. Gisterochtend vond ik een briefje van de post in de brievenbus. Ze hadden een pakketje trachten te bezorgen dat niet in de brievenbus paste. Nee logisch, toen het pakket even later toch werd aangeboden, was het een loeizwaar pakket. Het is ongeveer vergelijkbaar met een boek uit een encyclopedie. Zo zwaar, en met een uitstekende kwaliteit papier. Achter in het boek zijn twee uitsparingen aangebracht waar de CD’s in zitten. De eerste draait nu in mijn auto. De inhoud is schitterend, een waar geschiedenisboek met plaatjes, foto’s en zowat de hele jazzgeschiedenis in kaart gebracht. U ziet ook ik ben laaiend enthousiast over het boek. Ik raak niet uit gebladerd. Mocht je het ook willen hebben, klik dan even bij Leidse Glibber op de link. Het is in een beperkte oplage uitgebracht, wellicht heeft u nog geluk. .