bVision.nl

Ik zou niet weten waarom iemand vanuit Hoensbroek te voet naar Wittem zou gaan als er ook andere oplossingen zijn om daar te komen, zeker met het weer wat iedereen voorspelde. Het enige bezienswaardig gebouw in Wittem is dan ook het kasteel. Ik weet het, Wittem dankt zijn naam vooral aan het Redemptistenklooster met een prachtige kloosterbibliotheek voor exposities en voorstellingen, waar de gelovigen de heilige Gerardus vereren en het is een echt bedevaartsoord, maar dit trekt mij dus niet.

Maar we hadden het over het kasteel. Het stamt oorspronkelijk ergens uit 1125 en heeft in al die jaren behoorlijk wat historie geschreven. Het is zelfs even de verblijfplaats geweest van Willem van Oranje, die van hieruit de Spanjolen bevocht. Door herhaaldelijk oorlogsgeweld is veel van de vroegere burcht verloren gegaan. Nog slechts één toren van het huidige kasteel herinnert aan het woelige verleden. In het geheel gerestaureerde kasteel is momenteel een hotel-restaurant gevestigd.

Wat velen niet weten is dat België eens ook een automobiel land was waar diverse auto’s werden geproduceerd. Een zeldzaam exemplaar is deze door Brossel Miesse geproduceerde F.N. 4RM.62 Belgian Militairy Truck. Een zeldzaam exemplaar en helaas een beetje rijp voor restauratie, al vrees ik dat het de sloop wordt op deze roestige zondag.

Ray Tse fantaseerde als tiener over het krijgen van een rijbewijs en het bezit van een luxe Mercedes Benz. Ray overleed in 1981, 15 jaar oud. Zijn verlangen werd postuum vervuld door zijn broer, David. Deze plaatste een 36-tons zware granieten gedenksteen van een Mercedes Benz 240D Diesel uit 1982 op het graf. De granieten auto kostte 250.000 dollar, en deze staat geparkeerd op een lage sokkel achter het familie mausoleum in Linden, NJ. Als nummer plaat is hier te lezen: “RAY TSE.” Het snijwerk is heel gedetailleerd en de drie steenhouwers zijn anderhalf jaar bezig geweest (bron: http://www.oddee.com copyright foto: bridgepix’s photostream).

Eigenlijk had ik geen tijd om een logje te maken, ik was de hele avond bij mijn vriend Humberto om te werken aan onze jet. Dit is momenteel ons langzaamaan project geworden. Het gaat goed of het gaat niet in dit geval. Het aantal onderdelen wat in model gevormd moet worden is heel groot en eigenlijk moeten we bij iedere handeling het wiel opnieuw uitvinden. We hebben wel een tekening, maar de bijbehorende plaatjes kloppen niet. Ofwel de delen die we hebben passen niet bij de plaatjes en we moeten onze eigen inventiviteit aanwenden om alles netjes passend in elkaar te krijgen. Op de bovenste foto hebben we net de ribben van het karkas erop gelijmd. en de onderste foto is het model tot nu toe… Het vordert, dat wel. Maar het mooiste is dat we erbij gelachen hebben, onze vingers vastgeplakt hebben, de lijm zo heet was dat de ene de tranen in de broek had van het lachen en de andere later ook… Zoiets van boontje en een heel salaris. Met recht een heerlijk avondje, en dan is sinterklaas nog niet eens in het land. Alleen in Leiden dan, incognito, heb ik gehoord

In de serie bijzondere borden vandaag deze uit het gehucht Wolfhagen bij Schinnen. Wolfhagen was berucht in de tijd van de bokkenrijders. u ziet het bord en u kunt zich een beeld vormen van dit gehucht. Ik wandel de laatste tijd weer eens wat meer en dat levert af en toe een leuk plaatje op…
Rond de 17e eeuw werden in Wolfhagen de eerste Bokkenrijdersbendes opgericht. Door armoede gedreven bundelden mensen van allerlei allooi hun krachten en formeerden groepen die vooral middels brandbrieven de gevestigde orde onder druk probeerden te zetten. De bendeleider van die eerste bokkenrijdersbende was Geerling Daniëls, die destijds in Wolfhagen woonde. Omdat de gevestigde orde de Bokkenrijders als criminelen bestempelde, werden velen van hen nadat ze gevangen waren genomen vastgezet in de kerkers van Kasteel Terborgh en na veroordeling terechtgesteld (opgehangen) in het nabijgelegen Danikerbos.

Goh, een klein beetje moed had ik toch zeker van mijn lezers verwacht. Ik vind het frappant dat niemand de voetreis naar Rome wilde hebben. En het was nog wel zo eenvoudig te raden, mijn mysterycar van afgelopen zaterdag. De gelukkige winnaar, Frank, van ikfotograag wilde hem ook al niet hebben. Nou ja, hier in Limburg hebben we nog een kleinere uitvoering van deze voettocht. Namelijk een voetreis naar Wittem. Eens kijken of ik daar nog iemand voor kan strikken. By the way, natuurlijk was het een Chrysler…. De voetreis naar Wittem vertrekt bij mij thuis en ik zal wel meelopen om de weg te wijzen. iedereen verwacht nu zeker een foto van Wittem, maar helaas, overal foto’s van, maar niet van Wittem. Mijn goal voor het komend weekend. Onderstaand busje (nou ja) kom ik tegenwoordig vaak in Geleen tegen. Deze tot Pizzeria omgebouwde Amerikaanse schoolbus trekt veel bekijks. Een pizza heb ik nog niet geproefd, maar wie weet.