Sinds afgelopen zaterdag hebben we weer een jong katertje in huis. Het is een Mainecoon kitten en hij is nu 13 weken oud. Voor ons is het ongeveer 10 jaar geleden dat we een kitten in huis hebben gehad, en ik moet zeggen dat het weer even wennen is. Hij zit geen moment stil, en hij is continu op zoek naar kattenkwaad wat hij uit kan halen. Dit stukje heb ik dan ook zo wat met een hand moeten typen, met de andere moest ik hem van het toetsenbord af houden. Maar tussendoor is hij ook erg lief en vertederend. Hij doet niets liever dan bij een van zijn mensen op schoot zitten en of liggen. Als we even weg geweest zijn dan worden we luidkeels begroet, waarmee hij stopt als we hem oppakken. Zijn we niet snel genoeg dan klimt hij zelf wel naar boven. Dat is nu nog leuk, maar dat moeten we hem wel afleren voor hij volwassen is. Dan zou er vlot 8 à 9 kilo tegen je omhoog klauteren, want Mainecoons worden erg groot. Onze stopwoorden zijn voorlopig “nee” en “af”.
Bij de fokker heeft hij de naam “Cranberry Cookie” gekregen. Ze bedenken voor ieder nest een ander thema, deze keer was Amerikaans snoepgoed aan de beurt. Wij vinden de naam Cookie zo leuk dat hij zo ook verder zal heten.
Hieronder wat foto’s van ons Cookie terwijl hij onze tuin aan het verkennen is. Even lekker in de zon liggen hoort daar natuurlijk ook bij.