bVision.nl

Lood is zwaar met een soortelijke massa van 11.34 kg/dm3 en dat was ik ook, omgerekend naar litertjes lood zo’n 8.8 liter. En daar moest wat van af, sterker nog, daar is wat van af, bijna een litertje lood. Niet dat ik nu zo licht als een veertje ben, maar ik ben wel tevreden over het resultaat. Het enige wat ik echt mis is een frietje zuurvlees met veel mayonaise en gekocht op een bepaalde plek in Beek. Dat is ook mijn eerste daad als ik op mijn streefgewicht zit. En daar hoef ik echt geen halve liter lood meer voor af te vallen. en nu eens kijken of iemand mijn streefgewicht weet te bepalen…

Na het eten gisteravond belde mijn vriend Humberto mij op om mee te gaan vliegen. En met het huidige weer is daar helemaal niets mis mee. Een schitterende zon, een aardige temperatuur, en bijna niemand op het veld in verband met het voetbal. Puur genieten dus. Humberto had op mijn advies het staartvlak van de buizerd vervangen door een V-tail. Dat moest het zweef-vermogen en de bestuurbaarheid ten goede komen. En dat deed het. Een prachtig gezicht om dat grote elektronische beest in de lucht te zien vliegen. Op elektromotor, dus volkomen geruisloos in de lucht. Ook de (echte) zwever heeft een V-tail. Helaas is de elektronica niet helemaal feilloos, en op de allerlaatste vlucht kregen we door een storing in de ontvanger toch enige schade aan de Eagle. Niet echt om wakker van te liggen, maar toch. Een heerlijk avondje genieten en de Eagle gaat de volgende keer gewoon weer mee…

Zo nu eerst even Apeldoorn bellen…

Alleen het woord al heeft voor mij een negatieve betekenis. Niet dat dat in werkelijkheid zo is, het zullen best aardige vrouwen zijn, en de stunt hier was schitterend, maar het was te verwachten dat je dit soort zaken in het buitenland niet moet doen. De term zo nu eerst een Bavaria krijgt voor die vrouwen een heel andere betekenis. Het was in Afrika meer zo nu eerst even naar huis… Goed, het levert voor de brouwer natuurlijk wat extra, waarschijnlijk in eerste instantie negatieve reclame op, maar de naam gaat op deze wijze wel de hele wereld rond.
Voor alle voetballiefhebbers hoop ik dat het Nederlands Elftal iets langer mag blijven.

Zeg nou zelf, iedereen heeft wel eens van die dagen dat je denkt waar zal ik het nu eens over hebben. En inmiddels denkt iedereen wel te weten hoe Me! een beetje in elkaar zit, maar jullie hoeven uiteraard niet alles te weten. Vragen mogen jullie uiteraard alles, maar of alle antwoorden naar waarheid beantwoord worden…

als je zoekt wat je wil hebben vind je niets, als je niets zoekt vind je van alles…

Gisteren waren we even in Roermond. Eigenlijk op zoek naar een klimroos voor achter in de tuin. Een bottelroos, maar dan groter. Zoiets had ik bij Annetanne gezien, maar helaas, het liep anders. Omdat we toch op de Huis & Tuinboulevard waren liepen we even bij een meubelzaak naar binnen. Daar zagen we een kast die perfect bij een nog kale wand paste, waar eerst mijn bureau stond. Alleen veel te groot en dan is het snel over De kast kon wel op maat worden gemaakt, maar dat betekende kleiner voor dezelfde prijs. De wijn, het gebak, de koekjes die we daar allemaal niet genomen hebben ten spijt. Een stuk verderop lag Leef!, en u raad het al, daar stond onderstaande kast. En zoals u ziet staat die nu bij ons. het is een soort apothekerskast met glazen deuren die je naar boven doet en dan naar binnen schuift. En voor 1500 euro een koopje… Niet dus. Niemand wilde de kast voor die prijs hebben, en na een aantal prijs-correcties was de prijs gedaald tot ver beneden de 500 euro. Inpakken en wegwezen. Ik dacht nog in een euforische bui dat die makkelijk in onze BMW paste, ieder gedeelte met een glazen deur is los, maar helaas. We stonden beduusd aan de uitgang. Het paste niet. Dat betekende een ritje extra naar Roermond met de aanhanger erachter, maar hij staat… Hier nog leeg en kaal weliswaar. Maar mooi… en dat voor die prijs!. Aan de andere kant moeten we volgende week terug, nog steeds op zoek naar dat roosje. Je kunt niet alles hebben.

Deze week brachten we met de fotoclub in plaats van een avondje op kantoor, de avond door op locatie voor een fotoshoot bij de Ophovener molen. De Ophovener molen stamt uit 1716 en was in eerste instantie gebouwd als oliemolen en in het bezit van de de hertogen van Gulik. Later, nadat de molen was overgegaan in Franse handen werd de molen omgebouwd tot korenmolen en werden de omliggende boeren verplicht om daar hun koren te laten malen. Later werd er ook gedurende enige tijd een zagerij aan gekoppeld. Daar zit nu een gedeelte van het restaurant in. De molen ligt aan de Geleen-beek die hier door het schitterende landschapspark meandert. Rondom de molen zijn allerlei waterwerkjes aangebracht voor het op peil houden van de waterstand. Al die tijd dat de molen bestaat is de molen gewoon in bedrijf geweest.

De enige stilstand ontstond wanneer er onderdelen werden vervangen of wanneer de molen beschadigd werd. De laatste restauratie was in 1998. In 2003 werd de molen uitgebreid voor het maken van groene stroom en draait het rad 24 uur per dag, toch kan er ook weer worden overgeschakeld op het malen van graan. Normaal gesproken is de binnenzijde van de molen niet toegankelijk omdat daar een restaurant in is gevestigd en er daarnaast exposities worden gehouden. Echter, als techneuten wilden we er graag in, en op ons verzoek mochten we even binnen kijken er was echter een voorwaarde aan verbonden, geen foto’s van het binnenwerk. Daar konden we mee leven. alhoewel…