bVision.nl

Als vegetariers zo van dieren houden, waarom eten ze dan al hun eten op?

Witheet is de naam van de kleur die ons boekenrek krijgt, tenminste volgens A. de kleur is wit en komt uit de kleurlijn Vuur, van de Gamma. Als het goed is komt het boekenrek vandaag in de verf te staan en kunnen deze week alle boeken erin. Gisteren is het geheel geplamuurd en geschuurd en zijn de naden opgevuld met acrylaatkit. Daarna heb ik alles in de grondverf gezet. Het ziet er nu al prima uit, dus na een mooie verfbeurt komt dat wel goed. En een mens moet toch wat te doen hebben in het weekend. Het levert alleen niet zoveel inspiratie op voor een blog, het lijkt gewoon op werken. Maar goed, in de tijd dat ik aan het klussen was heeft A. een heerlijke erwtensoep gebrouwen met kruiden van ons terras. Als het aan mij ligt wordt het een mooi voorjaar en zal wel de laatste keer zijn dat we zelfgemaakte erwtensoep eten, ik vind het echt een wintersoep.
Voor iedereen een fijne zondag, geniet ervan, wat je ook doet.

De auto was vroeger een echt statussymbool. In de begintijd van de automobiel, zoals dat deftig werd genoemd, reed alleen de dokter, de notaris en de burgemeester in een auto. De auto was in die tijd geen alledaags bezit en alleen de welgestelden konden zich zo’n vehikel permitteren, tenminste, als ze een beetje konden sleutelen. De wegenwacht moest toen nog worden uitgevonden, voor de geenteresseerden, deze is pas in 1946 op de weg gekomen. Jaren later werd het een auto met chauffeur, dat was pas decadent en chique. En toen was er Hitler, en een tweede wereldoorlog, en de Volkswagen, ons aller trots. Want wie heeft er nou geen volkswagen gereden. De auto kwam ter beschikking van de kleine man, de harde werker en weg was de status. Onder de jeugd was een golfje GTI status, of later een Honda Civic, of Opel Corsa. Maar dat was schijnstatus. Daar doken onmiddellijk enkele fabrikanten op, zoals Jaguar, Mercedes en Rolls Royce. Met de onbetaalbare, en rijkdom uitstralende blitsbakken. En als laatste yes, was daar dan weer de Volkswagen, met de Bugatti Veyron. Moet ik nog meer zeggen… Ik weet, het is een beetje gechargeerd, maar het geeft wel aan dat we met z’n allen weg zijn van een stukje echte vrijheid op de weg. Alleen de echte armen onder ons kunnen nog dromen… van een mooie, onbereikbare auto, en als je dan toch droomt, waarom niet van een VW Veyron

Ieder jaar als het voorjaar uitbreekt krijgen we de kriebels in de buik en moet het terras achter weer worden voorzien van wat nieuwe planten. Niet van alles tegelijk, maar beetje bij beetje. Zo waren we deze week bij Intratuin in Maastricht en konden het niet nalaten om de eerste verse kruiden mee te nemen. Kruiden vind ik heerlijk, omdat ze als je buiten komt een heerlijke geur verspreiden die me meteen doet terugdenken aan onze vakantie in Toscane. De geur van lavendel, majoraan, tijm, basilicum, oregano het hoort er gewoon bij. En met deze hoge temperaturen moet dat kunnen. Het leuke is daarbij dat deze verse planten een fris groene kleur hebben die goed passen bij mijn voorjaarsgevoel. Voorjaarsmoeheid ken ik niet, ik wordt nu pas wakker uit mijn winterslaap.

Weet u het verschil tussen een Tipi en een Wigwam. Ik wist het niet, maar enkele weken geleden zaten we ergens in het zuiden bij een griek wat te eten toen het gesprek enigszins jolig werd en het resultaat was dat er enkele pipi moesten doen. Dat moest dan maar in de Tipi. En zo kwamen we op de vraag wat nou het verschil was tussen een tipi en een wigwam. In het kort is de wigwam half bolvormig en de tipi kegelvorming. De Wigwam word gemaakt van hout en boombast en de tipi meestal van stokken en huiden. Vergelijkbaar met de bungalowtent(wigwam) voor het hele gezin en het trekkerstentje(tipi) voor de reiziger. Op de foto hieronder ziet u een Ojibwe wigwam en een Dakota-stijl Tipi uit 1928. Gewoon, gratis bij bVision, echte indianenverhalen. Wellicht in een vervolgverhaal Winnetou en Old Shatterhand. Alleen wil ik dat de lezers hier niet aan doen. Het is al erg genoeg als ik over de mijnen schrijf. Alhoewel, Arendsoog en witte veder waren vroeger mijn lievelingsboeken, a long time ago.

Gisteravond heb ik me eens even bezig gehouden met het vertalen van een language file van een wordpress theme met behulp van het programma Poedit. Logisch werkt het programma wel, maar ik kan me niet voorstellen dat het niet makkelijker kan. Die language files worden vaker als originele default.pot file meegeleverd met engelstalige theme’s en programma’s. En als je dus een Nederlandse versie wil moet je die gewoon even maken door de file te vertalen. Echter, als het programma wat complexer is, zitten er ook meer regels in de .pot file. Zo’n .pot file wordt omgezet in een .po file waarin aan de ene zijde de Engelse woorden of zinsuitsnedes staan en aan de andere zijde de Nederlandse versies. Die file wordt dan gecompileerd naar een .mo file. Maar goed, monnikenwerk voor een programmeur en u hoeft er niets van te snappen, maar gelukkig wel klaar.
Dat doet me overigens denken aan een reclame die ik tegenkwam op het wereld wijde web. Geen monniken, dat niet, maar wel een heuse kathedraal die orgels gaat renoveren. Zeg mij maar wanneer de kathedraal begint, dan maak ik wel foto’s. Je moet wel erg gelovig zijn, of ik mis hier iets…

Gisteren was een lekker relax dagje. Niet veel meer gedaan dan af en toe gekreund van de spierpijn. Niks meer gewent dus. Het boven mijn macht werken was toch wat veel van het goede voor mijn oude botten. Maar goed een dagje rust hoort er ook af en toe bij. En dan heb je weer eens tijd om alle updates en zo aan te pakken. Onderwijl vond ik het onderstaande figuurtje. U hoeft niet te raden wat het is, want als er er op klikt kunt u zien waarvoor het gemaakt is. Dat spaart mij de moeite om in een later log een uitleg te geven. Kort maar krachtig dus vandaag. Hier moet u het mee doen.