bVision.nl

Gistermorgen hebben we voor de afwisseling eens heel decadent gedaan en zijn we uit gaan ontbijten. We waren lekker vroeg op en besloten om voor de afwisseling eens niet thuis wat te maken maar om bij Intratuin in Heerlen te gaan ontbijten. We vielen met de neus in de (echte) boter. En kregen omdat het carnaval is een heus katerontbijt. Spek en ei, een kop koffie, een glas jus d’orange, een gekookt eitje en twee broodjes met veel beleg voor nog geen drie euro per persoon. Daar kun je het bij Appie niet voor krijgen zagen we even later. Wist u overigens dat u afvalt als u een stevig ontbijt tot u neemt, die Britten doen het dus zo slecht nog niet. Maar goed, onderweg naar Appie in Beek viel de verlichting van de auto aan de achterzijde geheel uit. Niets deed het meer, geen licht, geen knipperlicht en geen remlicht. Het hielp dus ook niet dat ik een setje reserve lampen bij me had. Op de terugweg toch maar even bij Auto Schloesser langs. Die had al snel gevonden waar het euvel zich bevond en kon het gelukkig binnen korte tijd oplossen. Een gebroken massakabel had kortsluiting veroorzaakt. Twee nieuwe achterlampen erin, twintig minuten werk, en de kosten, laat maar zitten, service van de zaak. Kijk, en daarvoor koop ik nu een auto daar…

U vond een tijdje terug hier al eens een Mondriaan eend, bij wijze van grap. Maar de lelijke eend was echt niet zo’n slechte wagen. Wist u dat er op het moment geen Citroen is die zuiniger is dan de eend, ook niet de allerkleinste. Het trekt niet op, rijdt niet hard, is gammel, maar uitermate zuinig. Tegenwoordig moeten de auto’s aan zoveel veiligheidszaken voldoen dat de gemiddelde auto wel heel erg zwaar geworden is. Volgens mij kunnen ze een eend na een crashtest meteen als postpakketje inpakken en naar de sloop brengen. In mijn vitrine staan diverse eend modellen, en ook vreemde lelijke eend modellen. In de loop van de tijd hebben ze daar hele mooie, en rare dingen mee gedaan. Mijn zoektocht op het net leverde de bijgaande plaatjes op.

Gisteren was ik wat eerder thuis dan gebruikelijk, A. had cursus en die moest ik later ophalen. Toen ik haar moest gaan halen stond er een zwarte auto voor de deur geparkeerd. Daar sta je dan, je kunt niet weg. Na aanbellen bij diverse buren kwam uiteindelijk de eigenaar naar buiten. Die heb ik uiteraard verteld dat ik daar niet zo gelukkig mee was. Maar goed, ik had inmiddels haast en nadat hij de auto wat verplaatst had, kon ik A. gaan halen. A. stapte net in de auto toen mijn dochter belde dat er ene malloot met een zwarte auto twee maal mijn garage deur had geramd. Thuis gekomen even de schade opgenomen en alsnog de politie gebeld. Met veel geweld heb ik de beschadigde secties dusdanig recht geslagen, scharnieren terug geplaatst welke verbogen waren, maar de deur, die er nota bene nog niet zolang in zit, moet vervangen worden. Helaas had mijn dochter S. niet de kans gezien om van deze auto het kenteken in zich op te nemen. Er wonen rare mensen op deze aardkloot.

(click picture) De garagepoort in betere tijden

Gisteren liep in het begin als een zonnetje, sneeuw, koud, maar dat mocht de pret niet drukken. We hadden een hele lijst gemaakt van wat er allemaal gedaan moest worden en hebben deze netjes afgewerkt. Van het vervangen van een knipperlicht, tot het halen van houtlijm en schroeven. Daarna aan het werk uiteraard. Alleen dat viel tegen. Wat ik wil, gaat niet, maar moet er toch komen. Een mooie boekenkast, twee rijen dik, tussen twee muren met een lengte van drie meter tegen het plafond. Alleen zijn de muren zo verdomt gatverpielekes scheef dat ik hem niet op de vloer in elkaar kan zetten. Daar moet ik dus nog een nachtje over slapen en daarna daar mijn licht over laten schijnen. Hij is overigens wel al gedeeltelijk klaar. Maar goed, ergens ervaar ik dat als luxe problemen die alleen wat meer tijd gaan vergen dan gepland. Daar kom ik wel mee klaar. Als je alles wat je doet beschouwt als een uitdaging, dan lukt het uiteindelijk wel. Vandaag is het voor mij weer maandag, en morgen vrijdag…

Nee, geen Miele met een wringer er bovenop, maar een wasserij waar kolen werden gewassen. En met wassen bedoelen ze hier iets anders. Bij de kolenwinning komen er naast kolen ook grote gedeeltes aan steen mee. Alles is zwart dus werd er gezocht naar een methode om voornamelijk de kleinere delen steen en kolen te scheiden. Dit gebeurde dan in de wasserij, waar op basis van soortelijk gewicht de drijvende kolen gescheiden werden van de zinkende steen. Basis voor deze scheiding was meestal veldspaat. Een beetje afhankelijk van de methode werden de kolen aangevoerd over een schudzeef waar de grotere delen bleven liggen voor de leesjongens. Op dit zogenaamde leesband werden de stenen en andere verontreinigingen eruit gehaald, die belande op de steenberg en de kolen werden per trein vervoerd naar de afnemers. De kleinere delen die door het zeef waren gevallen gingen naar de wasserij. Het resultaat van deze actie leverde fijnkool en kolengruis op die men meestal in de eigen centrales en ketels gebruikte voor de opwek van stoom, elektriciteit en perslucht. Dat het procede niet 100 procent was bleek bij de afgraving van de steenbergen. Het zeven en wassen van deze op de hand gesorteerde stenen leverde nog een een behoorlijke hoeveelheid kolen op. Op de foto (aanklikbaar) een kolenwasserij.

Zaterdagavond vonden we eigenlijk dat we daar weer eens naartoe moesten, de Orchideeen Hoeve. Dus in plaats van te plannen, gewoon op zondagmorgen in de auto stappen en op weg naar Luttelgeest. 270 km heen en later ook weer 270 km terug. Na Amersfoort gaat de weg naar het noorden nog maar over een eenbaansweg, dus recht in the middle of nowhere. Bij aankomst daar sneeuwde het zelfs. En dat niet alleen maar om naar mooie Orchideeen te kijken, uiteraard naar de Maleise, de Tropische en Taiwanese tuinen en niet te vergeten de schitterende vlindertuin. Het zal u niet verbazen dat onze hobby, de collectie aan orchideeen weer iets is uitgebreid. Niet te veel, want we hebben helaas niet genoeg plaats om alle planten die we willen hebben te kunnen plaatsen. Het gaat ons te ver om een orchidee als snijbloem te zien en hem na de bloei weg te gooien. We hebben er die al jaren oud zijn en meerdere malen per jaar bloeien. De twee foto’s kunnen worden vergroot door erop te klikken.