bVision.nl

Gistermiddag reden we van Kerkrade naar Heerlen en wat zagen we tot onze verbazing, een tweezitsbank, in de middenberm van de stadsautoweg. Ik vraag me af hoe die daar gekomen is, maar onmiddellijk schoot me het verhaal van een collega van afgelopen vrijdag in de gedachte. Die was aan het verhuizen en had nog een mooi bed staan waar geen plaats meer voor was. Alle spullen werden weggebracht en vlak voor dat de aanhanger moest worden ingeleverd zou dat bed nog even langs de kringloop gebracht worden. Niks mis mee zult u denken. Helaas liep dit even anders.Op het bed zat een kras en de kringloopwinkel wilde het dus niet meer hebben. Maar ook de kar moest met spoed weg, het stort was dicht en mijn collega dacht even slim te zijn. Hij ontweek de camera’s op het terrein en zo vlak voor sluiten moest hij snel zijn want ieder moment konden ze sluiten en naar buiten komen. Snel het bed eraf en tegen het hek en in zijn haast om weg te komen, vluchten zullen we maar zeggen, had hij de politiepatrouille langs de weg niet zien staan. Toen de flits afging wist hij echter genoeg… Het duitse kenteken zal hem daarbij niet helpen. Dat wordt een duur ritje…. U begrijpt dat wij het verhaal met enige hilariteit hebben aangehoord, zoiets kan alleen hem overkomen.

Trendwatchers, zo noemt men de mensen die bestuderen wat er op een bepaald moment helemaal in is. En dat geldt ook voor auto’s. De diverse fabrikanten van kleuren onderzoeken de markt en adviseren op hun beurt weer de autofabrikanten. Om u een idee te geven, er zijn zo’n 30.000 autokleuren in omloop waarvan er een paar een eigen naam hebben. Iedereen kent wel het British racing green, niet te verwarren met het Lotus Racing green, Het Ferrari rood (en Geel), Midnight Blue (o.a. mijn BMW), Camel yellow en ga zo maar door. Of een kleur “in” is hangt niet alleen van de kleur af, maar ook van het continent waar je bent. Milieugroen is in opkomst. In warme landen tref je lichtere auto’s aan dan in koude landen. Hoe ouder hoe gekker zeggen ze ook wel eens, maar dat is dus niet waar, want hoe ouder de berijder is, hoe grijzer de kleur van de auto. Wist u overigens dat een witte auto gemiddeld 4 graden koeler is dan een donkere auto. Onderstaand de Europese voorkeur volgens Dupont. Conclusie, het is maar saai op de weg.

Groen moet het worden overal. Minder mensen en meer groen. Alle leegstaande bedrijfspanden met de grond gelijk maken en meteen bomen en struiken planten. Ik chargeer natuurlijk, maar als ik kijk hoe er een portie politiek bedreven wordt op de klimaattop vallen mij de schoenen uit. Ik ben ook niet helemaal groen, ook ik rij auto, heb PC’s en ga zo maar door. Ik heb ook een kleine milieustraat thuis die A. langzaam de strot uit komt. Maar dat is niets in vergelijking wat daar allemaal gebeurd. En dan zitten er ook nog gasten met bruine armen Obama op te hemelen. Ik heb het er echt mee gehad. Niet ouwehoeren, maar aan de slag Dames en Heren daar. Niet lang lullen, gewoon eens iets gaan doen. Zo, en straks een visje eten, met lekker veel zware metalen….

Het zal iedereen wel overkomen, maar ik kan er nog steeds niet aan wennen. Gaan we eens een keer op bezoek naar een firma in Nieuwegein om te kijken naar een telefooncentrale staan we weer in de file. Van voor den Bosch tot letterlijk in Nieuwegein stond het vast. En daar had ik me toch een hoop geld kunnen verdienen als ik politieagent zou zijn geweest. Gatverpieleke wat bellen er veel mensen met een mobieltje aan hun oren in de auto. En de raarste capriolen halen ze daarbij uit zonder dat ze dat zelf beseffen. En wat je veel ziet zijn hele lege auto’s. De chauffeur zonder iemand erbij. Wij waren met drie man in een auto. Maar als er gemiddeld twee man in een auto zouden zitten was er toch een hoop verkeer minder op de weg. Als ik zo iedere dag naar mijn werk moest gaan zocht ik toch een plaats in de buurt van mijn werk. Wat wel leuk is om te doen is aapje kijken als je zelf niet hoeft te rijden. Af en toe best wel lachen. Een oude Suzuki Alto met een boom van een kerel erin waarbij de goede man bijna op de achterbank zat en de auto zo scheef hing dat we even dachten dat die bij de eerste en de beste bocht zou omvallen. Wonder boven wonder haalde hij zelfs de afslag. En agressief rijgedrag is tegenwoordig ook meer normaal dan uitzondering. daar past dan ook het plaatje bij. Maar goed, zes uur rijden voor een bezoek van twee uurtjes… Niet normaal, een duur ritje voor de baas. Overigens hadden wij ook zo’n telefonist in de auto, gelukkig zat die op de achterbank. (kon die beter richten)

Al meer dan een jaar waren we op zoek naar een nieuwe stoel voor in de kamer. Voor de duidelijkheid, een stoel waar ik makkelijk in kan zitten, of liggen zo u wilt. Of ze waren te duur, of ze zaten niet lekker of er was iets anders mis mee, zoals het onderstel. We hebben zelfs een stoel gekocht die er mee door kon, en kwamen er buiten achter dat die behoorlijk beschadigd was, dus linea recta retour. Een klein extraatje deed ons besluiten om toch nog maar eens rond te kijken. In een van de meest onvriendelijke winkelketens van Nederland vonden we uiteindelijk wat we zochten, Een stoel die en makkelijk zat en die paste in ons huidige interieur. Een klein nadeel was dat ik hem niet zomaar kon vervoeren, hij was wat groot uitgevallen, dus de aanhanger erachter, want thuis bezorgen doet deze firma niet aan. Naar boven sjouwen ging wel, maar niet zo makkelijk. De resultante is echter dat we een mooie stoel hebben, en ik eventjes de “piep oet hub”. (PS om de vraag te voorkomen welke firma dit is: Seats en Sofa’s…)

Ik zal een jaar of 16 geweest zijn toen ik mijn eerste echte vakantiebaantje kreeg. Er ging een verhaal rond dat je veel geld kon verdienen in Duitsland. Er reden dagelijks bussen naar de Papierfabriek in Linnich, en het enige wat ik hoefde te doen was opstappen en gaan vragen, met een nee kon je met dezelfde bus weer terug. Dus op een ochtend om vijf uur richting markt, in de bus en richting Duitsland. Ik hoefde niet eens terug, maar kon meteen beginnen. Het enige wat ik moest doen was papierrollen inhangen in de machines en die werden dan door de meisjes aan de lopende band verwerkt tot plakrollen en diverse andere producten zoals melkpakken. Dat waren 1 a 2 rollen van 1500 kilo in een uur, en voor de rest had je niets te doen. Een beetje hulp aan de dames met het instellen van de messen leverde me een berisping op bij de “Meister”, want dat was minderwaardig werk, daar mocht ik me niet mee bezighouden. En daar stond ik dan als jong van 16 die behulpzaam wilde zijn. Maar, zo recalcitrant als ik toen al was, deed ik nog steeds hetzelfde, alleen het instellen van de messen, gebeurde daarna terwijl de rol zogenaamd nog in de takel hing… De extra bonus voor de hoogste productielijn was daarna mooi meegenomen. En ik had ook nog het gevoel dat ik het verdiende. Maar ook dit is alweer geschiedenis. Vanaf gisteren zitten we in de winterlook, een mens wil wel eens wat anders…