bVision.nl

Soms wordt je getroffen door een zinnetje wat je ergens leest. Zoals gisteren bij Joos, over slapen. Heel mijn leven heb ik al moeite met het slapen gaan, daar heb ik gewoon geen zin in. Het beste zou ik kunnen slapen in de middaguren, een heerlijke siesta is aan mij wel besteed. Een uiltje knappen op het heetst van de dag en dan er weer tegenaan of in de avond na het eten even een uiltje knappen. En ’s ochtends zeker niet eruit kunnen hoor ik u denken. Nee dus. dat is het ergste aan alles, ik heb weinig slaap nodig om weer wakker te worden.
Vroeger was het nog erger. Als klein kind ging ik zeer laat slapen en was heel vroeg weer op. meestal zat ik ’s morgens reeds in de woonkamer te spelen als mijn vader om half 6 opstond. Ik speelde dan doodstil verder, in de winter vlak voor de haard om een beetje licht te hebben, terwijl mijn vader wat te eten maakte en voortdurend in zichzelf stond te “godverren”. Hij kon in dat opzicht helemaal niets hebben, die man. Meestal ging het wel goed en kregen we beiden een beker met geklopt ei en hete melk als ontbijt, maar als het fout ging bij de ene beker, dan werd de andere er woedend achteraan gegooid en hadden we beiden niets. Ik zei er nooit iets van, maar geloof me, de bekers werden in die tijd altijd voor een zacht prijsje ergens uitgehaald. In de weekenden in die tijd, een dag dus, want op zaterdag werd er ook gewerkt, werd er dan ook druk uitgeslapen door mijn ouders. Gek, die herinneringen, al meer dan 50 jaar terug in de tijd. Volgens mij begin ik ook oud te worden…

slapen….

Een beetje mazzel op zijn tijd moet een mens ook hebben, en kennis van zaken. Ik kom tot de ontdekking dat af en toe even pas op de plaats maken leidt tot nieuwe inzichten. En dat als 55 plusser. Je ziet, ook ik ben nog niet te oud om te leren. Nog een paar weekjes en ik mag van een maand rust gaan genieten. Lekker het hele huis opknappen en tussendoor een paar dagen op reis naar de mooiste stad van Europa en omgeving. Maar voor die tijd is het nog even aanpoten om alle zaken die geregeld moeten worden in ieder geval op de rails te zetten. Ik heb dit jaar een heleboel veel mazzel. Alle klussen die extern moeten plaatsvinden gebeuren in mijn vakantie. Ik mag dan wel alles goed geregeld hebben, mijn collega’s draaien er toch voor op.e Het plaatje van vandaag, ach, u zegt het maar…
Overigens ging het gisteren met die Amerikanen ook prima. Een Oh en Ah gevoel daalde omstreeks half vijf over ons ons neer. De grootste klus geklaard, de rest kan in de nazorg. Ook een kwestie van kennis en kunde.

(click picture) U zegt het maar

De week loopt niet helemaal zoals gepland. Maandag had ik een WebEx meeting met een firma uit Amerika die wat software bij ons op de server wilde installeren. Voor mij maandag middag laat en voor hun maandagochtend vroeg. Ofwel, doe dit nooit op maandag. Een uurtje werk betekende in werkelijkheid een 13 urige werkdag. Met als eindresultaat dat het nog niet klaar was en we vanmiddag laat weer verder gaan. Nu hopelijk met het resultaat waar we naar op zoek zijn.e Het is in ieder geval een slecht begin van de week geweest.e En dat blijft je gewoon bij. Mijn zoon was uiteraard ook slachtoffer, ik ben de taxichauffeur thuis, dus dat was aanpassen. Gelukkig is het niet iedere week prijs. Ik hoop dat vandaag alles op een uurtje bekeken is, maar ik vrees ook dat het vandaag de dertiende is.

Ik vrees echter…

Mulderbus – Station Heerlen

Het streekvervoer zoals we dat nu kennen bestond nog niet aan het begin van de 19e eeuw. Toch was er reeds vroeg een Commissie Vergunningen Personenvervoer die er voor zorgde dat er geen wildgroei ontstond in het openbaar vervoer. Het was dan wel geregeld, maar in principe kon iedereen een aanvraag doen voor het vervoer van personen. In 1924 werd een busonderneming gestart door ene Sjeng Mulder die reed van Hoensbroek Kasteel tot Heerlen Centrum.e Enkele jaren later werd zijn broer Pierre toegelaten tot de onderneming. Uiteindelijk bleef deze als enige over. Zijn broers gingen verder in het busvervoer met de White Cars. Pierre doopte zijn geregelde Lijndienst bussen om tot PMH en het vakantieverkeer werd Green Cars.e De LTM (Limburgse tramweg Maatschappij wilde graag de licentie van Pierre overnemen en uiteindelijk lukte dat in in mijn geboorte jaar 1953. De diensten van White Cars werden tegen vergoeding overgenomen en de lijn Hoensbroek-Heerlen ging wel naar de LTM, maar Pierre Mulder mocht de exploitatie blijven doen. Na zijn dood in 1979 is de onderneming in 1980 overgenomen door het VSL (Verenigd Streekvervoer Limburg). Het einde van een mooi stukje ontwikkeling in het openbaar vervoer was hiermee aan het einde gekomen. Veel mensen stapten niet mee over, de kwaliteit van het VSL personeel liet gewoon te wensen over. Het betekende ook het begin van het einde van de particuliere busondernemingen in Limburg. In de afgelopen weken is de voormalige garage van Mulder gesloopt. Dus ook dat monument bestaat niet meer… De foto’s zijn afkomstig uit Andre’s Fotoarchief

Mulderbus – Juliana Bernhardlaan Hoensbroek

Even een inkoppertje op de maandagochtend. Ik heb de foto gisteren gemaakt, en aan u de vraag om te beschrijven wat hier gebeurd is. En, eh, kijk niet teveel in die etalage…. De foto kan vergroot worden weergegeven. Hier was het afgelopen weekend heerlijk weer, en daar hebben we van genoten. De weersvoorspellingen klopten gelukkig helemaal niet. Het was gewoon heel mooi weer.

(click picture) a strange effect

(click picture) Virtueel Station Heerlen

Vorig jaar had ik al een mooie primeur. De borden welke de bouw van het station aan de woonboulevard aankondigden waren gewijzigd. Gisteren reed ik daar toevallig weer lang, en geloof me of niet, maar wat er op bovenstaand bord staat halen ze dus nooit. Ze zijn nog steeds niet begonnen.

Parkstad maakt het mogelijk stond ook op de vorige borden. De start stond eerst op 2007, daarna op 2008, maar er gebeurt nog steeds niets. Ondanks de positieve berichtgeving heb ik mijn twijfels. Ik zal hier openlijk over berichten als het station volgend jaar opengaat. Maar in al die jaren is er geen meter uitgevoerd.