bVision.nl
Foto(sjop)day13

Lijstje erom – by Frank

De foto’s hier op het blog zijn vaak voorzien van een randje, een lijstje zo te zeggen. Sjoerd doet dit in het algemeen met behulp van het programma Photofiltre. Dat gaat daar heel mooi mee. Maar omdat ik Photofiltre nog niet op mijn nieuwe PC heb staan en Gimp wel, laat ik vandaag zien hoe je je foto’s in een mooi lijstje kunt presenteren met behulp van Gimp. Photofiltre moet je nog even van meetegoed houden.

Open de foto in Gimp. Je kunt je foto met een gewone lijst presenteren. Hiervoor kies je vanuit de menubalk: Filter > Decor > Add border. Geef in de dialoog de breedte van de lijst op en kies een bijpassendeekleur. Klik vervolgens op OK en de foto heeft een lijstje, de foto wordt wel een beetje groter.


Je kunt ook het deel van de afbeelding selecteren waar het om gaat. Nadat je dit hebt geselecteerd, draai je de selectie om (Select > Invert) en verander je, bijvoorbeeld de belichting van de zo ontstane lijst (bijvoorbeeld lichter of donkerder maken) Een mooi effect is mogelijk door vanuit de menubalk: Filter > Decor > Add bevel te kiezen.



In het menu onder Filter > Decor zijn nog meer mogelijkheden. Proberen zou ik zeggen!


Mijn nieuwe PC is ookegekocht, het is een A-merk (HP) geworden. Na veel wikken en wegen vond ik deze PC de meeste value for money te hebben. Laten bouwen met de zelfde hardware was niet voordeliger.eMaar daardoor helaas,eik kon de PC niet met zondereVistaeerop krijgen.eVista blijft er nu wel de eerste maand zeker nog op, totdat redelijk zeker is, dat alle hardware naar behoren werkt. Je wil tenslotte ook wat ondersteuning van de leverancier indien nodig. Ik moet toegeven:eVista draaiteals een trein en al mijn randapparatuur doet het. De voorbeeldfoto van vandaag zat bij de voorbeeldbestanden van Vista. Het is niet een van mijn eigen katten. (wordt vervolgd!)

Limburg11

Pottenbakkerij kasteel Arcen


Pottenbakken is iets wat ik nog wel eens zou willen doen. Heerlijk met je handen in de klei potten draaien, bakken, glazuren en afbakken. Dat heb ik overgehouden aan een creatieve dag in mijn tienerjaren. Pottenbakken, emaileren, sieraden maken, er was van alles te doen, maar bij de potten kon ik niet terecht. Voordat we zondag de kasteeltuinen in Arcen bezochten waren we dan ook in het poortgebouw van het Kasteel waar een mooie pottenbakkerij is gevestigd. Niet alleen potten maar ook prachtige kunstvormen, gebakken beestjes zal ik maar zeggen. Een van die beesten, een olifantje hebben we onder onze hoede genomen. Met prachtige kleuren staat hij met zijn grote oren hier op de zware eikenhouten kast en kan alles horen wat wij zeggen. Gelukkig zegt ze niets terug. Een voorbeeld wat er nog meer gemaakt wordt ziet u op de foto’s. En nee, u krijgt geen foto van onze olifant, zij is een beetje schuw.(click to be big)

Limburg17

Limburg in beeld – Kasteeltuinen Arcen


Gisteren hebben we weer eens een rondje Limburg gedaan om aan een stukje wandelgebied te komen, dus van de nood een deugd gemaakt en lekker op bezoek bij de kasteeltuinen in Arcen. Vroeger kwamen wij daar regelmatig, maar dat had meer te maken met het feit dat we vrijkaarten hadden gekregen van de toenmalige eigenaar van het park. De tuinen zijn prachtig, al vind ik niet alle vernieuwingen even positief. Er zijn nu minder dieren, minder plaatsen waar je wat kunt eten, alles bij elkaar gewoon minder personeel. Maar, dat mag de pret niet drukken. Het is gewoon een prachtig park waar je uren kunt doorbrengen en je ongewild een behoorlijke afstand loopt. En als toegift konden we nog wat plaatjes schieten van de daar op dat moment aanwezige roofvogels, daar werd een show mee gegeven in het park. De foto’s geven de sfeer aan van wat ik zo mooi vind daar. Het is geen fotoblog hier, maar dit zijn twee van de 160 foto’s die ik gemaakt heb. Ik begin langzaam op een Japannertje te lijken. Die kijken dan ook heel vriendelijk naar me al ik met mijn camera voorbij kom. Helaas is mijn oorpijn er niet van overgegaan en ik krijg mijn mond bijna niet meer open, ik moet toch eens een afspraak gaan maken bij de huisarts. Anders wordt het straks honger lijden en drinken met een rietje, en dat kan ik even niet hebben.(en ja, u mag op de plaatjes klikken)

Uncategorized9

Ik wil met jou wel dansen maar…

Gisteren was een echte uitrustdag, we hebben niet zoveel gedaan en ik moet zeggen dat ik ook niet al te veel zin had om wat te doen. Een zeurende oorpijn met pijn in de bovenkant van mijn kaak aan die kant waren daar de oorzaak van. Ik hoop dat ik daar vandaag minder last van heb. Daarom moet u het vandaag maar even doen met een foto van een prachtige dame, samen met haar vriend op bezoek in de botanische tuin van Terwinselen. Als ik iedere dag alleen maar een foto uit eigen werk laat zien heb ik volgens mij voldoende stof tot aan mijn pensioen.(klik op foto)


Virtuele Garage10

Kleinschnittger 1950-1957

Model: F125
Motor: 2slag ILO van 125 cc
Max snelheid: 70 km/h
Productie: 1950 – 1957

Al heel snel na de oorlog was de behoefte aan kleine zuinige auto’s heel groot. Een van de eerste geldschieters die daar brood in zag was Kleinschnittger. Heel veel handwerk en onderdelen die gebruikt waren in de tweede wereld oorlog werden hergebruikt om deze auto te maken. De carroserie was van alluminium. Op houten aambeelden en met een rubber hamer gevormde alluminium delen waren de basis van dit model, veel gelast werd er niet. De bodem werd kant en klaar van een carroseriefabriek gekocht. Het werd verkocht als een sportwagen, maar met 70 km per uur was de sport ver te zoeken. Alles bij elkaar werden er zo’n 2000 gemaakt en verkocht over de hele wereld. Een gedeelte daarvan werd als bouwpakket geleverd. Eigenlijk was het best een aardig autootje en ik kan me voorstellen dat mensen er blij van werden. In Belgie werden deze auto’s in licentie ook (af)gebouwd. Grappig is dat de onderdelen van 4 auto’s in op en achter een volkswagen tranporter werden getransporteerd. Lean and mean dus.

Uncategorized14

En we gaan nog niet naar huis…

De buschauffeurs staken, maar het leven gaat verder. Mensen zoeken alternatieven. Het is jammer van die oudjes zonder vervoer, maar de gemiddelde mens kan ook wel zonder dat streekvervoer. Dat rijdt hier in de buurt toch al minimaal. Als ik van hieruit op mijn werk moet komen met de bus ben ik een arme donder, dan ben ik even snel als ik loop. Binnendoor, bergie op, bergie af zo’n 12 km, zeg anderhalf uur lopen of minder dan een half uur fietsen. En dan toch met de auto gaan. Maar daar hebben we mekaar. Als iedereen wat socialer zou zijn, met mij voorop dan, dan hoeven die oudjes niet de bus te pakken naar het ziekenhuis, of de boodschappen te halen, of,of,of. Het deed me ook een beetje denken aan die reclame van iLocal. Waarom ver halen als het ook dichtbij kan. Eigenlijk zouden we met zijn allen een pool moeten starten. Zoiets als ik rij morgen om 6.30 van Hoensbroek naar Geleen, wie wil er op die route meerijden, ik heb nog 3 vrije plaatsen… Of ik ga naar de Lidl boodschappen doen in Hoensbroek, voor wie moet ik wat meenemen. Maar goed, dat zal wel altijd een utopie blijven. Wij, u en ik, zijn bijna allemaal teveel op onszelf, de uitzondering daar gelaten. En de foto, dat is iLocal, plaatselijke kunst in de botanische tuin in Terwinselen. Betonrot zullen we maar zeggen. Ook die overleeft de staking van het streekvervoer wel. En vandaag ga ik tussen de middag een lekkere nieuwe haring halen op de bloemenmarkt in Geleen, zoals velen wel weten, doe ik dat iedere week.


Limburg10

Gaiapark – Kerkrade


Soms heb je van die drukke dagen dat alles tegelijk, maar op de een of andere wijze toch allemaal achter elkaar passen, een laatste projectvergadering, een maandafsluiting, nieuwe multifunctionals, de dagelijkse werkzaamheden en tussendoor nog te veel om op te noemen. Dit in tegenstelling tot de rust van het afgelopen weekend waar we o.a. ook in het Gaiapark, de Kerkraadse dierentuin waren. Dat was een duur wandelingetje en voorlopig ook echt de laatste keer dat ik in dat park kom. Ik hoop dat de dieren er beter verzorgt worden dan de omgeving waarin ze vertoeven. Ook al is het een dierenpark, toch mag je ook daar de nodige aandacht besteden aan onkruidverwijdering en verwildering. Zoals op onderstaande foto goed te zien is. Een ruimte voor een ocelot waar het onkruid zo hoog staat dat je onmogelijk daar een ocelot kunt vinden. Het dier zal het wel prachtig vinden, maar voor ons is het gewoon leeg. En zo zijn daar meerdere dingen niet in orde. Maar wel 17 euro entree vragen per persoon. U ziet, mij viel het tegen. Daarvoor rij ik liever bijv. naar Arnhem.