The Past Is History. The Future Is a Mystery. Today Is a Gift. That’s Why It’s Called the Present
Vandaag gaan we even 10 jaar terug in de tijd met deze foto. Ik was een aantal foto’s kwijt geraakt op de een of andere manier en kon die gelukkig terug zetten vanaf een oude BU-dataschijf. Daar kwam ik deze foto tegen. De Markt in Maastricht, met toen nog de bekendste friture van Zuid Limburg, Friture Reitz. Daarnaast de McDonalds. Reitz is Reitz niet meer en de Mac is daar ook weg. Reitz heet nog wel Reitz, maar is niet meer Reitz, het is al geruime tijd in andere handen. Ik heb er nooit wat gegeten, want het was me altijd te druk, en om voor een frietje met, daar in de rij te gaan staan vond ik toch wat veel van het goede. Ik ben al tijden niet meer in het centrum van Maastricht geweest, erger nog, ik kan me niets eens herinneren wanneer we daar de laatste keer geweest zijn. Na Corona was het plezier er een beetje vanaf.
bVision.nl een Parkstad Limburg blog
Altijd leuk die foto’s waarop je kunt zien hoe dingen veranderd zijn en in tien jaar kan dat best veel zijn.
Tien jaar terug, als je het snel zegt is het niks.
Dat soort zaakjes heb je hier ook wel, totdat de oude eigenaar er mee stopt.
Maar ik ga ook niet in de rij staan voor een ijsje of zo. Hans
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”
Dat moet toch wel meer dan vijftig jaar geleden zijn dat ik in de rij stond voor een patatje.
Hoewel ik niet echt een friet eter ben maak ik wel een uitzondering voor de “BRAM waar Kakel het over heeft, zelfs al moet je daar vaak óók wel even op je beurt wachten.
Dat mensen ervoor in de rij staan, is meestal een goed teken. Voor patat van Bram Ladage ga ik graag naar Rotterdam. Eens per jaar, als ik dat al red. Ik zou best eens willen rondneuzen in Maastricht. De laatste keer was op de fiets, het jaar voordat Roos werd geboren.
De foto heeft iets gemoedelijks.
Ik heb daar dik 10 jaar maar een paar honderd meter vanaf gewoond, en nooit een frietje daar gegeten.
De lekkerste frietjes maakte mijn vader iedere zaterdag, dat was ook het enige werk in huis wat hij deed. Al vroeg stond hij de frietaardappelen te schillen te wassen, te drogen en te snijden. Hij zei altijd met vier vrouwen in huis hoef ik niets te doen ik werk buitenshuis.
een mooie en gezellige stad
, daar zou ik wel niet stoppen Reitz
Ik vind het een prachtige stad, maar eigenlijk te groot voor een dag en net te ver weg.
Ik ga rijen zoveel mogelijk uit de weg, maar een lekker frietje niet. Gelukkig hoeven we daarvoor niet in de rij te staan alhier.
Ik eet graag een patatje, maar ik heb er nog nooit voor in de rij hoeven staan. En dat ben ik eerlijk gezegd ook niet van plan.
Wordt stilaan de tijd van toen…
Lie(f)s.
Ik ga toch echt niet in de rij staan voor een patatje, dan eet ik wel wat anders.
Er zijn zoveel lekkere dingen te eten.
Love as always
Dimario
En ze hebben mosselen. Daar was ik zeker voor in de rij gaan staan.
mogge Sjoerd
was enkele malen in Maastricht , maar let dan niet op patatzaken , dus heb ook deze gemist 🙂
mooi dat je je bestanden terug kon vinden
geniet de dag
ik ga regelmatig nog eens naar Maastricht, en die frituur staat er nog, en ze staan daar nog altijd aan te schuiven, behalve ik, want ik ga daar tegenover een bakje kibbeling eten.
Morgen naar Sittardse Kerststraatjes (als het niet regent
Een @->- voor U.