bVision.nl

Do as little as needed, not as much as possible.

Deze spreuk draag ik al bijna een heel werkzaam leven achter mij aan. Afgelopen vrijdag werd ik hiermee geconfronteerd. Het gaat niet altijd zoals je wil. Het laatste deel van de trap naar beneden moest klaar zijn binnen een bepaalde tijd. Voorbereidingen waren goed, katten opgesloten, en dan gewoon beginnen. Maar na een paar uur wilde mijn knie niet meer meedoen. Het ongewone werk en het wringen in allerlei bochten was toch wat veel van het goede. Maar ja, het moest af, er was geen weg terug, mijn zoon zat boven en ik op driekwart van de trap. Zo goed en kwaad als het ging toch de zaak maar afgemaakt. Daarna wat gaan eten buitenshuis en de tijd doorbrengen totdat ik mijn vrouw kon gaan halen op haar werk. In de avond toch maar de halve maantjes erop gezet om het beloopbaar te maken. En dat heb ik dus de rest van het weekend geweten. Een dikke knie, overal pijn, en meer bankhagen dan wat anders. Het werk is klaar, maar het wacht nog maar even en weekje voor ik weer wat anders aanpak. Het leven van een pensionada begint op werken te lijken, en ik dacht dat ik daar vanaf zou zijn…

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek

Deze Renault Monoquatre stamt uit 1930 en is dus met recht nog een oudje . En als je daarmee boodschappen gaat doen bij de Aldi in Hoensbroek val je uiteraard op. De foto’s zijn deze keer van mezelf. Het was een voor mij onbekende wagen die werd geproduceerd door Renault van 1931 – 1936, dus hoe de auto aan een nummerbord komt van 1930 is me een raadsel. Leuk zijn de klapdeurtjes aan de voorzijde van de auto. Daarmee kon je een beetje extra koeling brengen in het vooronder…

De auto werd aangedreven door een viercilinder watergekoelde motor met de klassieke aandrijving op de achterwielen. De andere Renault namen zijn me ook al vreemd. Toch ergens een gap in mijn memory. Ik kwam nog een Primaquatre en een Centaquatre tegen… Maar een mooie auto is het zeker.

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek

Vooral met mijn serie over de Geleenbeek had ik mezelf erop getrappeerd dat ik steeds vaker kleine stukken reed om naar het beginpunt van een nieuwe wandeling te gaan. Ook even een nieuwe mural op de foto zetten gebeurde met de auto. En met zo’n grote bak is dat niet echt goedkoop rijden, en dat in mijn eentje, kwam er nog bij dat voor even een foto te maken ik ook vaker wat geld in een parkeerautomaat moest gooien… Dat past volgens mij niet bij consuminderen. Dus toen we laatst een aanbieding van onze energieleverancier Nuon/Vattenfall kregen om een elektrische scooter aan te schaffen voor een absurd lage prijs, hoefden we niet lang na te denken. Zeker omdat met mijn slechte knie elektrisch fietsen ook geen echte optie was. En dit is hem geworden, gisteren heb ik hem mogen ophalen bij de plaatselijke dealer in Heerlerheide. Als het goed is kan ik er 65 km mee rijden voordat die weer aan de lader moet, uiteraard heb ik gisteren even geoefend en een kilometertje of twintig ermee gereden. En ik geeft toe, het is na bijna 50 jaar, best wel weer even wennen aan zo’n gevaarte. Die scooters zijn best wel zwaar geworden.

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek

We vertrekken van kasteel Rivieren op onze tocht verder langs de Geleenbeek. Een stukje vlak gedeelte door de weilanden naar het gehucht Oliemolen. Midden door de kasteelbeemden. Het gehucht bestond uit de daar gelegen oliemolen en wat boerderijen in de naaste omgeving. De oliemolen werd gebouwd zo omstreeks 1800 en was een door de Geleenbeek gevoede watermolen. De molenvijver is er nog, maar de geleenbeek stroomt nu aan de andere zijde van de molen. Tot 1960 is deze molen operationeel in berdijf geweest als op waterkracht aangedreven oliemolen. De molen ligt op een schitterende plaats en is oorspronkelijk geheel gebouwd uit mergelsteen met een pannen zadeldak. Na 1960 is het geheel verbouwd en aangepast als woning.

Even voorbij de oliemolen stroomt de Luiperbeek vanuit Weustenrade de Geleenbeek in en stroomt verder naar de volgende watermolen, de Brommel(d)er molen. De Brommelermolen is gebouwd als graanmolen en behoorde tot het bezit van het kasteel Wijnandsrade. Op een van de gevelstenen is te zien dat de eerste molenvorm stamt uit 1490. Aan het begin van de 20ste eeuw kreeg de molen te maken met mijnschade en nam ook de toevoer van water door de Geleenbeek af, net als bij de voorgaande molens. Na de tweede wereldoorlog werd het minder en minder. Uiteindelijk is de molen stil gelegd en werd de molentak gedempt. Daardoor kreeg de Geleenbeek weer haar oorspronkelijke loop terug.

De Geleenbeek stroomt onder de weg door, waar ook weer netjes een fauna passage is, richting autoweg A76, waarbij we deze via een duiker passeren om uit te komen bij de grootste misser, de afvalwaterzuivering van Hoensbroek. Daar pakken we de draad in het volgende deel weer op. Het kaartje onderaan is overigens van ik dacht rond 1925, toen stroomde de Geleenbeek nog aan de goede zijde van de molens.

colofon

Deze teksten zijn niet gemaakt op basis van een uitgebreid historisch onderzoek, maar zo als ik de loop van de geschiedenis zie. Beschouw dit dus niet als een stuk met historische waarde maar zoals de oneliner van mijn blog. De naakte waarheid met een korreltje zout!.

Andere afleveringen

1. De oorsprong in Benzenrade
2. Auberge de Rousch
3. Weltermolen
4. Geleenhof
5. Eyckholt – Eikendermolen
6. Kasteel Terworm
7. Prickenis
8. De motte van Ten Esschen
9. Kasteel Rivieren
10. De Oliemolen en de Brommelermolen

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek

Heerlen staat bij de pers bekend als de muralhoofdstad van Nederland. De gemeente voert bewust beleid waarbij street art en urban art vormen alle ruimte krijgen. Ik probeer als inwoner van de gemeente Heerlen vele van deze murals te fotograferen en in de belangstelling te brengen:
In de Klompstraat werd vorige week een muurschildering van Daniel Mac Lloyd opgeleverd. Waarna deze meteen feestelijk onthuld werd door Wethouder Jordi Clemens, uiteraard samen met de buurt en de kunstenaar.

Ondanks het wat slechtere en koudere weer is de in Luxemburg geboren kunstenaar vorige week druk bezig geweest met deze mural aan de Klompstraat in Heerlen. Hij werd in 2018 bekroond met de Street Art Award Benelux. En u snapt wel dat dat voor Heerlen, als mural-hoofdstad van Nederland, een uitgelezen moment was om hem nogmaals uit te nodigen. Hij heeft al een bekende kanarie in Heerlen ergens staan. Nu dus een uitbreiding met deze schitterende tropische vogels. Ik was in de gelegenheid om deze kunstenaar nog even bezig te zien bij de laatste afrondende werkzaamheden.

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek

Gedicht van Margot Habets-Heil, een schrijfster uit Schinnen

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek