De naakte waarheid met een flinke schep zout
Water, gewoon kijken en niet lezen
Ik zit in een periode dat ik vaak denk waar moet dat naartoe met deze wereld. Met al dat egoïsme in deze wereld komen we er echt niet. Het klimaat gaat naar de kloten, de beurzen staan op springen, het dreigen van landen naar elkaar. Ik mag er een mening over hebben, maar eigenlijk is het water naar de zee dragen, na ons de zondvloed mag je ook zeggen. het zet allemaal geen zoden aan de dijk. Af en toe wordt ik er een beetje moe van, het zal mijn tijd wel duren en vraag ik me af of al onze inspanningen gewoon voor niets zijn geweest…
bVision.nl een Parkstad Limburg blog
Ik kan dit alleen maar beamen. Heel herkenbaar.
De machteloosheid is groot. We kunnen situaties niet veranderen. Laten we in onze eigen omgeving het goede blijven doen. Dan weet je voor jezelf dat je je best hebt gedaan. Je hebt het goed beschreven en je foto maakt het af.
Ik lees zo weinig mogelijk nieuwsberichten, die zijn doorgaans erg deprimerend en ik kan er toch niets aan doen.
Dit heb je geschreven voor de uitslag van de voorjaarsnota, ik zie tranen van sommige mensen.
Dus er stroomt nog meer water. Hans
Rietepietz bracht het goed onder woorden, zo denk ik er ook over.
Prachtige foto!
Wat ik niet kan veranderen zet ik uit m’n hoofd heb ik mezelf aangeleerd. Tobben helpt niet, het enige nuttige dat we kunnen doen is in de eigen omgeving het verschil proberen te maken. En als iedereen dat doet helpt het wél.
Zo lang onverstandig volk de dienst kan uitmaken zal het niet verbeteren, eerder verslechteren.
Je kan op kleine schaal voor je eigen leefomgeving je best blijven doen. Dat klinkt egoïstisch, maar zo bedoel ik het niet.
Het einde is nabij zou Ernest zeggen. Ik kan hem bijna geloven. Laten we hopen dat het niet zo is.
Ik weet het Sjoerd… hoopgevend is het niet. Ook al zegt men dat we positief moeten blijven… Hoe dan?
Ja, het staat er allemaal niet best voor momenteel. Het lijkt allemaal behoorlijk de verkeerde kant op te gaan. Het lijkt vechten tegen de bierkaai, en dat geeft inderdaad een somber en moedeloos gevoel.
‘k Ga mee in je verhaal… En toch zou het nog kunnen te redden zijn…?!
Lie(f)s.
Toch werd mij meer angst aangejaagd in de ’70-er jaren, met de Club van Rome, volgens wie we nu niet meer buiten konden leven zonder zuurstofmasker en de nucleaire dreigingen en vliegtuigkapingen. Bij mij heeft dat er o.m. voor gezorgd dat ik nooit auto he gereden.
Ik vind het vooral erg voor alle kinderen in deze wereld. Ook alle vermoorde kinderen.
Foto en tekst passen zo mooi bij elkaar. Hoop wel voor jou dat je er niet wakker van ligt.
Love As Always
Dimario
Dat is al vaker gedacht, maar dan komt het toch weer goed. En komen er nieuwe dingen om ook dat weer te verpieteren.
Ja, inderdaad. We hebben er helemaal geen invloed op. Machteloos.
ik denk dat ook soms, wij doen ons best en op een ander doen ze maar raak
dat egoisme doet iedereen de das om
Een @->- voor je.
mogge Sjoerd
ik sta volkomen achter je tekst
geniet de dag
Dat machteloze gevoel heb je mooi beschreven en geïllustreerd!