Het is al heel wat jaartjes geleden toen dit voorval plaatsvond. Samen met een collega stapte ik op de fiets om naar huis te rijden. Het weer was echt miserabel, het water viel als bakstenen uit de lucht, net als de laatste dagen. Gelukkig was het niet echt koud en met een flinke vaart erin reden we van Geleen richting Hoensbroek. Bij de spoorwegovergang bij Geleen Oost ging het fout, daar had zich een grote plas water aan de rand van de straat gevormd, ik schat een cm of 40 diep. Stapvoets moesten we daar doorheen en voorzichtig over het spoor. Dat was niet nodig voor een zware vrachtwagen, die zonder vaart te minderen daar doorheen reed. Het regende al hard maar het water wat deze chauffeur over ons heen kiepte benam alle zicht en we stonden als twee verzopen katten langs de kant van de weg. Ik keek naar mijn collega, hij keek naar mij, en even later stonden we daar onbedaarlijk te lachen. Natter konden we onmogelijk nog worden, dus wat maakte het verder nog uit. In Puth, bovenaan de berg waren we nog niet uitgelachen…
Dat heb je als je met z’n tweeen bent, dan kan je wel om zulke dingen lachen, als het je in je eentje overkomt is het toch anders, denk ik.
Er zijn dus nadelen die toch een voordeel hebben, een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Hans
als ik zo toch naar huis moet vind ik dat helemaal niet erg. Vlug onder de douche en pyjama aan.
Op weg naar huis kan ik er niet zo mee zitten, even snel onder de warme douche en het is weer klaar!
Natter dan nat kan je niet worden.
Een keertje zijn mijn vrouw en ik bij Marken door een regenbui overvallen, echt nat tot op de huid. Je verandert er niks aan dus kan je er maar beter om lachen.
Dát is de kunst: blijven lachen! Ik heb zo vaak verzopen op de fiets gezeten. Ik stapte zelfs met regen op de fiets om voor de lol met “de mannen” een rondje van 100 km te gaan rijden. En dan mochten we in een kroeg in Noorden toch nog naar binnen om koffie te drinken. Mooie herinneringen…draag ze met je mee, want ze wegen niets 😉
Liefs Kakel
Heerlijk, ik zie het voor me… Of ik er ook om gelachen zou kunnen hebben weet ik niet, maar het is wèl de beste reactie 🙂 En ja, wat Aargh zegt… Aan bagage moet je niet denken..
Als je in de juiste stemming bent kun je een hoop lol hebben om zulke dingen. Maar zo’n chauffeur verdient op zijn minst een draai om zijn oren, je zal daar maar fietsen met een tas vol dure schoolboeken of zo.
Lachen maakt alles dragelijk. En een geluk hadden jullie nu. Op ’t gemakje naar huis.
zo mooi abstract dat hefkunst is
maar goed dat je ermee kan lachen, er zijn mensen die erover blijven zeuren.
Ik zie je daar al staan, kletsnat :o)
zelf deert het me eigenlijk niet, weer of geen weer, ik fiets erdoor, en ze verklaren me dan zelfs een beetje gek
Goede morgen Sjoerd, je kunt er beter om lachen dan om huilen. Thuis lekker onder de warme douche en droge kleren aan, dan is het leed snel geleden. Maar de regen deed je zeker aan die gebeurtenis terug denken?
Voor nu een fijn weekend gewenst, met om te beginnen een heerlijke zaterdag.
Soms kun je er beter maar om lachen. Of het nou regent of niet, ik moet zo toch op de fiets er door heen.
Love As alwyas
Di Mario
Iets beters kun je dan ook niet doen…lachen!
Nat ben je toch al en dan maar snel door naar huis voor een warme douche en droge kleren…!
Fijne zaterdag Sjoerd.
Kan me indenken dat jullie gelachen hebben en op weg nar huis is het minder erg dan op weg naar werk neem ik aan