Schinnen uit en dan de berg op. Puth is een (kerk)dorp dat sinds een aantal jaren behoort tot de gemeente Schinnen. Het dorp is waarschijnlijk ontstaan in de romeinse tijd en ondanks de wat hoge ligging op een plateau lag daar veel vruchtbare grond. De handelsweg van Duistland richting Maastricht (tegenwoordig de Maastrichterweg) liep via Doenrade en Puth. De naam van de Petrus Canisius kerk doet u waarschijnlijk ergens aan denken. Juist ja, de stroopfabrieken uit de vorige aflevering. Veel van de oude historie is jammer genoeg verloren gegaan in de loop van de eeuwen. Alleen enkele oude boerderijen en wat vakwerkhuizen vindt je er nog. Maar dan moet je wel de weg binnendoor nemen. De rijkdom van welleer, met boerderijen en grote landerijen is vrijwel volledig verloren gegaan, overgebleven is een prachtig uitzicht vanaf de randen van het dorp. Oh ja, en dan de naam nog. Het dorp dankt zijn naam aan Ridder Jan van Putte (1377). En Joost mag weten waar die vandaan kwam. Op de foto een van de karakteristieke straatjes (Bovenste Puth).
De tand des tijd slaat overal toe, er blijft wat bewaard en er komt wat nieuws, en van dat nieuwe gaat ook weer veel verloren en blijft wat bewaard.
Zo zie je in een landschap de hele geschiedennis voorbij komen.
IK ben nog nooit in Limburg geweest , het is ook te ver bij ons vandaan.
Wie weet kom ik er ooit een keer
Fijne dinsdag
Groetjes Gina
Ik vroeg het aan Joost. Maar hij weet het ook niet.
Zou Jan van Putte ook uit Putten hebben kunnen komen? Zal wel niet.
Haha, dat ligt eraan hoe koud het is….
Compliment voor alle leuke weetjes die je hebt weten te verzamelen. En gaat de weg nu verder naar Pater Karel of naar de Griek in Doenrade?
Liep jij ook op de Maastrichterweg? Kwam ik je tegen? Wat een toeval!!
Lijkt me leuk om eens uit te zoeken waar die ridder vandaan kwam
wel leuk die oude dorpjes,
eigenlijk is nederland best mooi he
😉
Bij de naam Puth moet ik altijd aan mijn Amsterdamse opa denken. Die was wezen wandelen, helemaal naar Poet! (Hij dacht het mooi op z’n Duits te moeten uitspreken). Wij moesten er vreselijk om lachen, die gekke opa. Maar ik moet sindsdien oppassen dat ik zelf niet Poet zeg. Zoiets blijft hangen.
Jullie hebben daar nog veel mooie en kleine dorpjes…
Ik vind het altijd weer verbazend dat de heuvels in dit vlakke en bijna vlakke land meteen de naam “berg” krijgen.
Wie sjoen us limburg is.
Ik ben gek op oude gebouwen en kan dus echt genieten van je foto die je hebt geplaatst! Jammer dat het merendeel verloren is gegaan maar gelukkig staat er toch nog wat uit die tijd.
Elke keer geniet ik weer. Het landschap en de huizen verschillen zo van het Noorden!
Als ik met de trein ga zie je op een gegeven moment echt de huizen veranderen langs de lijn en dan denk ik weer: Yes, ik ben er weer!
Ook dit straatje geeft mij dit gevoel…
Ik dacht dat ik dat alleen met Oostenrijk had, maar blijkbaar dus toch niet.
Wie weet, kom ik het zuiden van het land nog wel eens bevolken! 😉