Vroeger was het ziekenhuis nog geen normale plaats waar je naartoe ging als je wat mankeerde. Zo rond 1900 was in heel zuid-Limburg maar een ziekenhuis, en dat lag in Maastricht, het Calvariënberg. Auto’s waren nog geen gemeengoed, dus was voor de gewone man de huisarts de enige alleskenner. Met de opkomst van de mijnen en de daarbij behorende toegenomen vraag naar deskundige medische zorg, werd al snel duidelijk dat Heerlen de beste plaats was voor een tweede ziekenhuis. De Dorpsdokter Frans de Wever neemt het initiatief om ervoor te zorgen dat Heerlen een eigen ziekenhuis kreeg.Het werd het Maria Hilfspital later omgedoopt tot Sint Joseph Ziekenhuis. De verzorging vond plaats door de nonnen en zusters van de zustercongregatie. Alleen was er in die tijd nog een klasse stelsel. De eerste klasse was er het beste aan toe, regelmatig schoon beddengoed, lekker eten, mooie kamers en uiteraard zijn eigen terras. Het andere uiterste was de derde klasse. Die lagen met z’n allen op grote zalen, en waren blij met het eten uit de gaarkeuken. Daar zou je echt niet in willen liggen. Maar goed, vijftig jaar terug, 8 jaar was ik toen ik er mee te maken kreeg. Ik had buikpijn volgens mijn moeder, ik had te veel sla gegeten, maar helaas, het werd niet beter en in de loop van de nacht werd toch maar besloten om de huisarts te waarschuwen. Vroeg in de ochtend, met loeiende sirene naar het ziekenhuis. Waar ik enige tijd later zonder blinde darm, wakker werd. Op zo’n grote zaal met allemaal andere kinderen en vroeg volwassenen. Nu vind je overal ziekenhuizen en niemand is daar nog vreemd mee. En langzaam is men weer bezig met fusies en centralisatie. Het sint Joseph Ziekenhuis is al lang weg en afgebroken. In de wijk Welten vervangen door het toen uiterst moderne de Wever ziekenhuis, later omgedoopt tot Atrium Heerlen.
Ziekenhuizen, vroeger of nu, ik hield en hou er niet van.
Wel n sfeervol plaatje, heeft iets griezeligs in mijn ogen…
Een mooi sfeer – en tijdsbeeld!
En toch die kleine oude ziekenhuisjes hebben wel wat.
Love As always
Di Mario
Een mooie geschiedenis.
Erg he, die klasseverschillen, schrijnend.
Waar gaan we eigenlijk naar toe ? Alles is gelezen Sjoerd , ben weer mee!
Hier vertrekt het ziekenhuis, om samen te gaan met een ziekenhuis even verderop. Hele stad protesteert, net als die van het andere ziekenhuis. Want toen zij aan het vechten waren om de nieuwe locatie te worden, ging de derde locatie (precies in het midden) er mee heen. 🙂
We zijn van ver gekomen, als je ziet wat de ZH’s nu allemaal kunnen… ik ben zelf nog eens in het MC in Maastricht geweest, het begin van mijn handicap…
hoe modern ze ook mogen wezen, ik houd gewoon niet van ziekenhuizen.
Is mijn dochter ontslagen, nu moet ik er zelf heen, gelukkig maar voor een dagopname.
calvariënberg is dat heel voorheen, dicht bij de Tongerse steenweg
zo vertrekt alles sjoerd,
ook wij 🙂
Mijn blinde darm heb ik nog. Of dat een geluk is of niet weet ik niet.
Zoals Frank al zei, hie ris een berg onrust over de ziekenhuizen..
Over ziekenhuizen en evt centralisatie is hier in de provincie genoeg te doen.
Maar hopelijk blijven jaren 50 situaties ons bespaard na bezuinigingen en andere plannen.
Gelukkig, dat je er toen goed aan behandeld bent en dat het nu ook nog kan.
Fijne dag vandaag en op naar een fijn weekend..!!
Tegenwoordig is het allemaal ziekenhuizen weer afbreken. Omdat ze te veel zieken naar zich toetrekken.
Balkenende zal heel blij zijn met de huidige ontwikkelingen; hij riep graag en vaak dat we terug moesten naar de jaren ’50.