Hoe echt ben je als Google je niet kan vinden? (Kees Schiphouwer)
Wat doen mensen tegenwoordig op een station, juist, we communiceren…. Ik heb dat beeld proberen vast te leggen door er een serie van te maken, één foto zegt niets, verschillende foto’s maken het geloofwaardig. Dit was het werk van een half uur naar mensen kijken. En uiteraard schaamteloos aan het wereldwijde web toevoegen. Vind u het niet leuk dat u zo op de foto staat, stuur me een mailtje en ik haal hem weg. Een foto opvragen in een hoge resolutie mag ook (click op foto voor een groter exemplaar).
We bellen
en bellen
en bellen
en twitteren
en bellen
en sms’en
en spelen
Leuk om dit op deze manier in beeld te brengen, zo was er tenminste één iemand die niet aan’t klooien was met z’n mobieltje 😉
Iedere keer verbazen Albert en ik ons weer hoe sommige mensen niet buiten deze apparaten kunnen. Het zal wel aan onze generatie liggen, dat ik niet altijd bereikbaar hoef te zijn. Zoals nu ook het geval is. Weblog lig er helemaal uit vanwege de migratie. Ik ben benieuwd wanneer er weer wat geplaatst kan worden.
Ik ga je groeten Sjoerd
Saludos
Mara
Heel origineel opgevat, eens iets totaal anders en leuk in beeld gebracht!
Grtjes
Marleen
Ik mis de zwarte balken. Of zit ik dan op een verkeerde site?
Het is één en al mobieltje tegenwoordig, er kan ook steeds meer mee.
Het valt op, het went.
Net als auto`s op straat.
Je vergeet facebooken 😉
Love A always
Di Mario
Als ik die alleengang van mensen met hun smartphone zie, dan moet ik bijna lachen dat die apparaten onderdeel van de sociale media worden genoemd. Een contradictie heet dat die ook nog met hoofdletters geschreven mag worden.
Altijd en overal met anderen die niet aanwezig zijn in de weer. Ons nieuwe tijdsbeeld.
in de trein of bus zit helemaal iedereen met zijn mobiel te klooien en heeft een koptelefoon (oortjes) van de mp3 speler in de oren. Gezellige boel!
We kunnen niet meer tegen de stilte, elk minuut van ons leven moet opgevuld worden.
We leven in een onzichtbare dwangbuis, lijkt het wel.
De dwang van de providers, bel-sms-twitter-economie,gadget-verslaving en noem maar op.
Leven we nog wel of laten we ons leven?
Ik begrijp nooit zo goed waar al die mensen het voortdurend over hebben …
Zelf heb ik mijn mobieltje eigenlijk alleen bij me voor noodgevallen.
knappe serie , met het mobieltje kun je er inderdaad veel op korte tijd vastleggen
Ik zou niet weten wat ik zonder moest doen. Maar ik gebruik hem alleen buitenshuis en ’s nachts zet ik hem uit. Had ik maar een mobieltje gehad toen ik jong was. Het leven (en vooral kontakt houden) is een stuk eenvoudiger geworden. En veiliger.
wat een leuk idee… het is idd het beeld van deze tijd…
Leuke serie! En ja iedereen is er maar druk mee.
Herkenbaar, de jeugdige collega’s zie je ook niet anders doen, maar er is nu een twitter/facebook verbod op bepaalde afdelingen.
😉
alleen nog in de pauze.
Soms kan je van sommigen een hand afhakken en een mobieltje in de plaats zetten ! Zo verslavend ; Ollie doet dit alleen als hij hem nodig heeft !
Off topic ; misschien een tweede ronde van ‘Olland in de maak ?
De mobile telefoon ja. Een succes kun je wel zeggen. En soms enorm handig!
En toch laat ik de prul vaak thuis liggen. Ik ben dan ook nog heel ouderwets, ik hoef namelijk nog niet overal en altijd bereikbaar te zijn. Ik beleef meer lol aan de gadgets die er in zitten, dat dan weer wel.
Â
Ja, er wordt wat afgebeld, getwitterd en ge-smsd.
De providers verdienen er een goede boterham aan.
Fijne dag vandaag.