Soms ben ik in een filosofische bui en dwalen mijn gedachten wel eens af naar vroeger. Vroeger was niet alles beter, maar wel anders. Mijn handschrift is de loop van de tijd behoorlijk achteruit gegaan en na een dag kan ik zelf niet meer ontcijferen wat ik geschreven heb. Daarom ben ik ook een blog begonnen denk ik, dan kan ik mijn schrijfsels digitaal op virtueel papier kwijt. Het begon vroeger al met de kroontjespen. Daarmee was het de bedoeling dat we leerden schrijven. Maar dat was aan mij niet besteed. Mijn hele schrift zat vol vlekken en de pen werd meerdere malen te “leering ende vermaak” gebruikt om mede klasgenoten van gaatjes te voorzien, waarna de pen vervolgens helemaal niet meer schreef. Toen heb ik mijn roeping gemist bedenk ik me nu. Ik had tatoeëerder moeten worden. Schrijven met een pen, maar dan anders. En ook na de lagere school verbeterde mijn geschriften niet, we mochten inmiddels met een balpen schrijven. Ik schreef in alle kleuren van de regenboog met mijn vierkleurenpen. Nu maak ik mijn aantekeningen alleen nog maar met een tablet, gaatjes kan ik er niet mee maken, hooguit iemand mee op zijn kop timmeren… Wel in stijl dan, en met respect, rechtvaardigheid en denkend aan het milieu!
Ik was een van de weinigen op school die nooit een plakplaatje in zijn schrift kreeg of met gekleurde inkt mocht schrijven als beloning voor het nette schrijven. Ik heb mij er maar bij neergelegd 🙂
daar heb ik ook nog mee geschreven maar we noemden het niet een kroontjespen. Eerst dacht ik dat we het een vulpen noemden maar dat was weer in een later stadium. Volgens mij zei de juf gewoon neem je pen …
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de weblog http://logbankje.nl Hans
Ik leerde schrijven met de vulpen. En ik mag zeggen dat ik een keurig net handschrift heb, als ik mijn best er maar op doe.
Ja ik kom ook uit die tijd en heb ook alles met die pen gedaan behalve schrijven.
Laat ik nu denken dat dat font standaard in Windows zit.
Ik moet nog steeds met enige regelmaat aantekeningen maken bij gesprekken, dan is het wel handig als ik het zelf nog kan lezen. Het is dan vaak kort samenvatten ipv alles opschrijven.
Ik heb er op school nooit mee geschreven, maar ik had er wel eentje voor de lol. En ik heb nog wel eens een kalligrafiecursus gedaan. Het enige wat ik er leuk aan vond was de inkt. Ik ben een geurtjesgek en wat vónd ik die inkt lekker ruiken. Maar ermee schrijven…..nee. Ik ben blij met een toetsenbord, want ik kan bijna geen pen meer vast houden. Pijnlijke handen. In het AD stond trouwens vandaag dat je met schrijven rijk kan worden, dus wie weet. Mijn levensverhaal wordt vast een bestseller! Hahahahaha.
Nostalgie Sjoerd, ik ben ook begonnen met de kroontjespen en herken mezelf wel in je verhaal.
Daarnaast was ik ook nog eens links ook, met blokletters kom je er ook 🙂 Hans
Voor linkshandige was het helemaal een ramp, je duwt dan dat pennetje over het papier in plaats van dat je het trekt, altijd papierpluisjes aan de pen en vlekken onder je hand. Ik kan mijn boodschappenlijstjes ook niet meer lezen maar dat komt omdat ik altijd mijn leesbril vergeet.
De kroontjespen … ik ben toch wel blij dat we daar van af zijn.
In mijn jongere jaren had ik zowel met als zonder kroontjespen een mooi handschrift, maar met de achteruitgang van de fijne motoriek is mijn handschrift er de laatste jaren niet op vooruit gegaan. Maar als ik mijn best doe, dan kan ik nog steeds redelijke met pen en papier uit de voeten.
Ik weet wel dat ik mijn best moet doen om netjes te schrijven tegenwoordig, maar het lukt me nog steeds. Ik vind het wel mooi om te zien hoe Shirel langzaam begint te schrijven. Ook met een pen… 😉
Love As Always
Di Mario
Mijn handschrift is altijd moeilijk te lezen geweest, en de laatste jaren onleesbaar.
Heb onlangs de laatste papiertjes met krabbels digitaal gemaakt, zijn ze tenminste leesbaar… ook voor mezelf.;-)
En die vierkleuren pennen, bestaan die nog ?
hahahaaaa… die Sjoerd!
Ik moet er wel om lachen… Mooi verhaal!
Ik heb op de lagere school goed leren schrijven. Inderdaad: met een kroontjespen en met een inktpotje met schuifdeksel.
In de inkt heb ik eens de vlecht van Betsy-Marie, die voor mij zat, gedoopt.
Ocharme..
Maar goed… ik heb gelukkig nog steeds een mooi handschrift en ik schrijf ook veel: het liefst met vulpen, of met een goeie balpen. De Bics lekken tegenwoordig niet meer….
Dag! groet van Marlou
.
Ik schrijf ook nog steeds met de pen. En ik gebruik ook nog steeds een vulpen. Iemand zei pas tegen me dat ik het handschrift van een kunstenaar heb. Kun je nagaan hoe onduidelijk ik schrijf 😀
Je weet wat ze zeggen he “diegene met een slecht, onduidelijk handschrift, zijn reuze intelligent.” Dussss. Fijn weekend Sjoerd, 🙂
En mooi waren ze ook. Ik heb er nauwelijks nog mee geschreven, wel met een vulpen later.
Een goede oude bekende Sjoerd, die kroontjespen. Ik heb er ook mee geschreven . Op school zat in de bank een schuifdekseltje van bakeliet, waaronder het inktpotje was verstopt. Pas in de zesde klas (tegenwoordig groep 8) kwam bij ons de balpen in beeld, een bic, die nog aardig lekte. Ik schreef toen toch liever met mijn eigen vulpen. En wat mijn handschrift betreft, dat is erg slecht geworden, toen ik van de eerste juf wel links mocht schrijven en daarna van de volgende juf, met een liniaal op mijn knokkels werd geslagen wanneer ik links schreef.
Ja daar heb ik op de lagere school ook mee leren schrijven.
Ja, met zo’n kroontjespen kon je echt tatoeëren.
Ik denk dat het gebruik van een machine, het geschreven handschrift niet vooruit helpt.
Maar gelukkig wordt er alles wel leesbaar mee.
Op naar een fijn weekend Sjoerd.