Diana Matroos is een van de vaste presentatoren van BNR Zakendoen en was dagvoorzitter bij het door KPN georganiseerde “Let’s Talk Business”. Daar was ik dus gisteren de hele dag naartoe. In de ochtend op de trein naar Utrecht, prima geregeld, lekker op tijd in Utrecht in de Jaarbeurshallen en een leerzame middag waar de echte spreker van de dag toch Shaun Collins was of wellicht toch Peter Jacobs van ING. Het zal voor mij ergens in het midden liggen. Voor mij in ieder geval een leerzame dag. Niet dat je echt iets leert, maar je ziet een trend en visie voor ICT in de komende jaren. De terugweg bewees weer eens dat ondanks alle ICT, het toch mensenwerk blijft. Vooral bij de NS. Die hebben iets tegen mij. Het gemiddelde van de afgelopen jaren is voor mij dat een op de twee reizen ongestoord verloopt. Dat betekende dus dat het gisteren weer eens volledig uit de hand liep. Iemand, en ik beklaag de familie en bekenden, vond het noodzakelijk om zich voor de trein te gooien. Met als gevolg dat er op dat moment geen treinverkeer mogelijk was tussen Eindhoven en Weert, dat stuk moest dus even met de bus worden gedaan. Verlies in tijd, ongeveer anderhalf uur in totaal. De winst, de aangename kennismaking met een ik denk Marokkaans meisje, dat eerst voor mij in de rij stond en even later tegenover mij in de bus zat, die beladen met dozen taarten uit Amsterdam, samen met een grote koffer, ook deze reis moest maken. Het huilen stond haar nader dan het lachen en het tijdverlies was ook voor haar niet echt gepland. Het getier van sommige anderen verbaasd mij dan. Oke, het is niet leuk, het kost je wat extra tijd. Maar in principe had de NS het toch mooi voor elkaar.
Ik ben bang dat zelfs het glas hier straks weer in handen komt van KPN. En dan is het weer gedaan met vrijheden.
Het is wel balen na zo’n dag met handige info en toekomstperspectieven, dat je dan wordt opgehouden met een trieste bedoeling. Maar aan de andere kant, ook mooi dat je iemand heb mogen ontmoeten met verhalen en plannen.
Hier kan de NS niets aan doen. Ze proberen al van alles om heel veel met hekken af te zetten. Zoals anderen al schreven er zijn andere manieren. Meestal ben ik in zo’ n geval van overmacht ook vrij laconiek en probeer ik mij te vermaken met medepassagiers
Springers kan NS niks aan doen, maar vervelend is het wel. Hier in de buurt rijdt NS ook zwaar belabberd, te korte treinen en met vertraging, volgens mij is het een complot samen met de autoindustrie.
klagen helpt niet , en ja de trein is altijd een beetje avontuur. Alleen dit hier is heel erg, je vraagt je dan af hoe wanhopig iemand wel moet zijn om zo iets te doen
Ja, en zo wordt de reis toch weer interessanter dan het doel. Hoewel je daar natuurlijk genoeg gehoord en opgeslagen hebt, maar niet echt logzinnig.
Het gebeurt nogal eens. Het schrikbeeld van iedere machinist.
Helaas zijn vertragingen als gevolg van ongelukken en ander onheil ook in het wegvervoer dagelijks aan de orde. Bij het lezen van jouw relaas heb ik toch vooral te doen met de machinist en de nabestaanden.
En het is meteen een mogelijkheid om nieuwe mensen te ontmoeten.
Love As Always
Di Mario
Tja, mensen klagen constant. Alsof het leven er minder door wordt als je langer moet reizen.
Het blijft altijd een avontuurlijke onderneming reizen met de NS.
He, KPN, de werkgever van manlief hier
hai Sjoerd,
wat tragisch… iemand voor de trein.
Ik vind dat wel heel erg om zoiets te doen, dan ben je wel ver heen en de machinist is weer een tijdje getraumatiseerd, denk ik…
Jouw marokkaanse medereizigster had beter een stukske taart voor je afgesneden…
Dan werd het wachten een beetje “verzoet’…
Dag!
heb het goed vandaag…
X, Marlou
.
Wie gaar er nu beladen met taarten in de trein zitten. ik had er maar eentje aangesneden, dat zou dan toch weer gescheeld hebben 😉
Goede morgen Sjoerd. Triest zoiets, voor alle betrokkenen. Je kunt er weinig aan doen, ik heb dan medelijden met de machinist, die dit voor zijn ogen ziet gebeuren en er niets tegen kan doen. Die mannen maken vaak meerdere keren zoiets mee. Dan is een vertraging nog wel te overzien.
Ik wens je een fijne donderdag toe.
Ik maak me nooit druk in zulke gevallen. Vorige week stond ik ook in een file en dan zie je hoe sommige mensen zich niet bepaald van hun mooiste kant laten zien.
Je kunt schelden, tieren, kwaad zijn, huilen of lachen, of gewoon relaxt blijven, het resultaat is steeds hetzelfde, je kunt er niets aan doen en als je verder wilt moet je het aanvaarden. Erger is het voor die mensen die e.e.a. van zo’n zelfmoordenaar moeten opruimen, trauma’s voor het leven bij velen. Als je er “uit wil stappen” zijn er wel andere manieren.
Een leerzame dag en een reis met hindernissen, maar ook een leuke ontmoeting, dat maakt toch een goede dag.
Succes vandaag weer.