De telefooncel
De telefooncel

De telefooncel

De telefooncel bij het maankwartier heeft de afgelopen maanden de media hier in het zuiden vaak gehaald. Weinigen weten echter de story achter deze telefooncel. Voor mij begon het verhaal met het plaatsen van een tappunt voor water door het WML. Ik wist ongeveer waar die moest staan bij het maankwartier in Heerlen, maar mijn verrassing was groot toen ik daar ook een telefooncel aantrof. En nog wel een hele oude. Uit 1930 zelfs, ontworpen door Brinkman en van der Vlugt. Het Maankwartier is helemaal nieuw dus hoe kan daar zo’n oude telefoon terecht komen. Die bleek te hebben gestaan op een bungalowpark in Warmenhuizen. Na verplaatsing en restauratie bleek dat dit een rijksmonument was. En zo heeft Heerlen een rijksmonument meer, en Warmerhuizen er ene minder… En het leuke is dat deze dankzij meneer Huisman(ontwerper Maankwartier) die hem naar Heerlen haalde, ook nog operationeel is. Referenties:

  • Foto en verhaal: Blog en Photography – bVision.nl
  • Artikel: parkstadactueel.nl/
  • Gegevens: Rijksmonumenten.nl
  • Bouwjaar: 1930-1932
  • Architecten: J.A. Brinkman en L.C. van der Vlugt
  • Publicatie: 19961104
  • Rijksmonument: ID 498912
bVision & Photography

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek

20 reacties

  1. logbankje

    Wat een aanwinst de telefooncel, deze heeft volgens mijn tot in de jaren 80 dienst gedaan.
    En praten maakt dorstig, dus is het watertappunt ook wel handig. Hans

    @ Het YT kanaal Great Railways Plaatst altijd wel leuk video’s.

  2. Kakel

    Nou zeg, mijn klomp breek ervan. Leve de nostalgie! En dat Heerlen die in ere houdt. Daar kan de rest van het land een voorbeeld aan nemen.
    Als je vroeger met iemand ruzie had, kon je nog zeggen: ‘Hier heb je een kwartje. Kun je al je vrienden bellen.’ Met de komst van de mobiel is dat plezier me ontnomen…
    Gave foto, Sjoerd.

  3. Dit soort telefooncellen kan ik me nog heel goed herinneren, ook wel zelf gebruikt want eer wij zelf telefoon hadden hebben we het toch wel over rond de jaren 70 vorige eeuw. Voor een telefoontje moesten we inderdaad naar zo’n cel die zo’n 500 meter verderop op een hoek stond, Een dubbeltje erin en bellen maar, wel zorgen voor nóg een dubbeltje want voor een lang gesprek kwam je soms aan één dubbeltje te kort. Ach ja, dat was nog de tijd daat je 008 belde om te vragen hoe laat het was;-)

  4. Oh ja, hahahahaha ik weet de laatsten nog, de groene versie bij het station, maar ja, al jaren weg, en eigenlijk.. zo jammer… nou ja, meestal jammer… hing van de plek af waar ze stonden en waar ze voor gebruikt werden. Ik heb denk ik nog wel een telefoonkaart ergens liggen, hahaha

    Gaaf! Dat ze dit gedaan hebben.
    X

  5. Goede morgen Sjoerd, ik hoop dat er geen vandalen zullen komen die dit monument vernielen. In zulke cellen heb ik vaak naar huis gebeld, in de tijd dat ik op kamers woonde en van de hospita haar telefoon niet mocht gebruiken. Ja mobieltjes bestonden toen nog niet en overal zag je deze telefooncellen staan.

Reageren mag, maar hou het netjes...

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.