bVision, de naakte waarheid, met af en toe een korreltje zout
Dat mijnwerkers vroeger zwaar werk hadden en diep de donkere mijngangen in gingen om hun boterham te verdienen weet iedereen nog wel. Wat niet iedereen weet is dat niet al dat geld bij mama thuis in de la verdween. Het zuur verdiende geld werd op de laatste dag in het loonzakje gedaan en kreeg de mijnwerker mee naar huis. Alleen op weg naar huis ging het regelmatig mis. Van de staatsmijn Emma tot aan deur van mijn opa en oma was het ca 3 kilometer. En op die drie kilometer lagen wel dertig kroegen, die allemaal profiteerden van die mijnwerkers. Niet voor niets stonden op betaaldag de vrouwen vaak aan de poort van de Emma om hun kostwinner lieflijk te ontvangen en op die manier nog wat van het huishoudgeld te redden. Niet dat het café van de foto in Hoensbroek ligt, maar wel in Heerlen. Het is zelfs een van de oudste café’s van Heerlen. Ook in Heerlen lagen deze op strategische plaatsen, en zo dat de mijn werkers van de Oranje Nassau mijn 1 daar zeker langs zouden komen. En daar gingen ook heel wat vaatjes bier doorheen.
Foto geleend van Facebookgroep “Heële in vroegere oude tijden”
UPDATE: Ik weet nog niet of het lukt, zondag nog onder de dekens, maar ik hoop dat ik vandaag toch weer even aanwezig kan zijn. Lukt het niet, jammer dan…
bVision.nl een Parkstad Limburg blog
Mijn vader kwam ook met een wekelijks loonzakje en loonstrookje thuis. Daar kreeg hij wat geld uit voor het roken en de rest ging bij moeder in de portemonnee. Tussen de houtwerf en ons huis zat geen enkele kroeg en anders had ie daar uit godsdienstige redenen zeker geen gebruik van gemaakt.
Berucht adres uit mijn middelbare schooltijd!
Loon in het bruine loonzakje, zo heb ik ook mijn loon nog ontvangen.
Inderdaad er is heel wat huishoudgeld bij de kroeg gebleven.
Wat dat betreft is via de bank uitbetaald worden wel een hele verbetering. Hans
Ot. Je verzoekje ligt op het log Bankje voor de volgende show.
De shows staan allemaal op: https://logbankje.nl
Het kwam vroeger bijna overál voor dat het hoofd van het gezin met zijn weekgeld meteen de kroeg indook. Maar bij de mijnen was dat natuurlijk dichter bij elkaar gecentreerd omdat er zoveel mensen op één plek werkte.
Daar werd op geen vat gekeken Sjoerd
prettige dag
Ons dorp van 5.000 inwoners had vroeger elf kroegen, nu nog maar één en die is bijna niet levensvatbaar meer.
Het was hier in het noorden niet veel anders. Hier waren het de turfgravers en andere arbeiders in het veen, die maar al te vaak in de kroeg terecht kwamen. De kroeg, die vaak ook weer eigendom was van een veenbaas.
Kalm aan, Sjoerd, de weblogs blijven er wel.
Ja zo ging dat. Zelfs ik weet er nog van al heeft het niet lang geduurd. Op maandagochtend kwamen ze de huur innen, boodschappen werden vaak opgeschreven en zaterdags in één keer betaald als het er nog was. Veel armoe.
Bekend verhaal…!
Hou je haaks!
Lie(f)s.
Wat een ellende eigenlijk. Behalve voor de kroegbazen.
In Amsterdam hoorde ik van loon uitbetalen in een kroeg.
En ook daar bleef veel bij de kroegbaas achter.
Sterkte met jouw herstel!
Opbeurende groet,
Dat er veel geld in die kroegen verdween was natuurlijk niet zo leuk voor het gezin.
Neem je tijd om weer op de been te komen.
Toch blij dat ik in die tijd niet leefde.
Hopelijk voel je je snel weer beter.
Love As Always
Dimario
mijn vader werkte ook in de mijn, die ging gewoon met de bus, ik heb nooit gehoord dat die aan cafeetjes stopte
maar dit verhaal heb ik nog al gehoord
Een @->- voor U.
Prachtig om te zien met al die biervaten voor de gevel.
Die mijn maakt dorstig. Goed voor de brouwerij, slecht voor het gezin.