bVision & Photography

Van veraf zag ik hem al staan maar zag in een eerste oogopslag niet wat het was. Gelukkig had ik mijn camera bij de hand en kon ik inzoomen. Het was een koffer een beetje als een huilend kind leunend tegen die grote paal. Een koffer eenzaam en alleen en niet eens een slechte zag ik toen ik wat dichterbij kwam. Ook zag ik dat de koffer helemaal leeg was. Het is dat de kleur me niet beviel anders had ik misschien nog overwogen om hem mee te nemen. Ik weet uiteraard niet wat de status van deze koffer was, wellicht gestolen, leeggemaakt en hier achteloos neergezet. Wellicht van een nu berooide theaterartiest, die nu geen spullen meer heeft om te kunnen optreden. Maar wacht, staat daar geen kruisje in dat koffer, en dan die kleur. Het kan uiteraard ook van een priester zijn, uitgetreden, zijn gewaad aan de wilgen gehangen en geen koffer meer nodig, en zeker niet in die kleur. Maar goed, zo’n koffer, op die plaats, zet je toch even aan het denken.

Het verhaal begint zo rond 1669 als een grote dysenterie uitbraak heerst in het zuiden van Limburg, ook Sittard kreeg hiermee te maken en riep de hulp in van de Paters Dominicanen. Die adviseerde adviseerde om Rosa aan te roepen. Of het geholpen heeft laat ik even in het midden, maar de epidemie liet na. Sint Rosa, zalig en heilig verklaard als eerste in Zuid-Amerika geboren mens werd uitgeroepen tot stadspatrones. Sittard besloot in 1675 als dank een kapel te bouwen op het hoogste punt van de stad, de Kollenberg. Het stadsbestuur beloofde daarop om elk jaar, op de laatste zondag van augustus, een processie te houden van de Sint Michielskerk naar de kapel. En dat gebeurd uiteraard nog steeds. Een vrome gedachte maar er zit nog een staartje aan.

Jaren later werd het zuiden getroffen daar een andere epidemie, de Bokkenrijders rijden door de verdeelde Euregio. Mathijs Ponts , de oude vilder of afdoender, woonde in Akerstraat (Hoensbroek) was een van de leiders van de eerste bende en na een betrekkelijke rust door het vierendelen van Mathijs, ontstond een tweede bende, onder leiding van o.a. Joseph Kirchoff uit Herzogenrath. De laatste verklaarde dat er in diverse afgelegen kapellen, waaronder deze Rosakapel op de Kollenberg, inwijdingsrituelen door de Bokkenrijders werden gehouden. Het was uiteraard niet de bedoeling dat deze heidense praktijken plaats zouden vinden in deze kapel, maar aan de andere kant was het een ideale, bosrijke plaats om alle kanten uit te kunnen vluchten. Een beetje luguber ook, want het afleggen de eed op de dode hand, vond plaats op de afhakte hand van een boef.

Het was weer werk weekend, een heerlijk werkweekend. Lekker een paar dagen in de tuin gewerkt onder het toezien oog van Kaatjepoes op ons Mexicaanse terras, de cactussen zijn een hobby van mijn vrouw. Ik begin zelfs alweer wat conditie op te doen door alle geschep en gesloop in de tuin. Het is de bedoeling dat er een zandgeel schuurtje achterin de tuin komt. Daar waar tot voor kort alleen maar oplag van puin was. En dat vergt enige aanpassingen. Daar ben ik nog wel een tijdje zoet mee. En dan is ’s avonds het terras van mij, even genieten voor het slapen gaan.

op donderdag 25 oktober 2012 werd het gerestaureerde hoogtoren transformatorstation “Raadhuis” aan de Voorstraat 1 te Groede officieel opgeleverd. Het elektriciteitshuisje, gebouwd in 1922 in opdracht van de Provinciale Zeeuwsche Electriciteits-Maatschappij (PZEM) en in 1937 uitgebreid met een lager gedeelte in dezelfde stijl, had zijn functie al langere tijd verloren.

De wat verscholen ligging aan een toegangsweg naar de sportvelden en verminderd onderhoud maakten dat een mogelijke sloop naderbij kwam. Enkele Zeeuwse erfgoedorganisaties en de provinciale en landelijke besturen van Erfgoedvereniging Heemschut hebben dit in goede samenwerking kunnen voorkomen, met de oplevering van dit opgeknapte jonge monument als resultaat.

Wil je meer weten over dit trafohuisje dan kun je terecht bij Industrieel erfgoed Zeeland Waar ook de bovenstaande tekst aan ontleend is. De foto’s zijn gemaakt op onze vakantie naar Brugge. Ik wist van het bestaan van dit huisje en we zijn er even de grens voor overgestoken.

Het huisje kun je vinden als je bij de voorstraat 1 in Groede het pad inslaat naar de sportvelden. Na een goede 100 meter ligt het huisje aan de rechterkant. Groede ligt in de provincie Zeeland om preciezer te zijn in west-Vlaanderen. Het is een mooi oud dorp waarvan de eerste bewoners er al rond het jaar 1200 rondliepen. Groede maakt nu deel uit van de gemeente Sluis.

De Willys MB Jeep is natuurlijk het symbool voor de oprukkende Amerikaanse militairen uit de tweede wereldoorlog. Niet alle Willys Jeeps zijn door Willys-Overland geproduceerd, door gebrek aan capaciteit ging ook Ford deze modellen in licentie produceren.

Als motor ligt een watergekoelde vier cilinder lijnmotor in het front. Met 60 pk kan dit kleine autootje best overweg in het veld. Degene die hier op de pagina staat is natuurlijk een nog rijdend showmodel. Netjes gepoetst voor deze Dinoshow. Toch is het fijn dat er mensen zijn die dit nog steeds rijdend oorlogsmaterieel vertroetelen. Keep them rolling guys.

Met beide benen op de grond

Een van de voordelen van modelvliegen is dat je niet zelf in het toestel zit. En ik kan u met een gerust hart vertellen dat er al vele vliegtuigjes zijn neergestort terwijl ik er niet inzat, maar wel het toestel bestuurde. Daarom ben ik beter met bouwen en kan mijn vriend Humberto beter vliegen… We moeten er alleen wat meer tijd voor krijgen.
Wil je meer zeswoordverhalen lezen kun je dit doen bij Marion van Doldriest